Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 70/07
POSTANOWIENIE
Dnia 2 sierpnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa E. S.A. w L.
przeciwko Powiatowemu Samodzielnemu Publicznemu Zespołowi Zakładów Opieki
Zdrowotnej w D. w likwidacji
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 sierpnia 2007 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 11 kwietnia 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego, w następstwie nieopłacenia jej opłatą podstawową (art. 100
ust. 2 u.k.s.c. w związku z art. 1302
§ 3 k.p.c.).
W zażaleniu pozwany wniósł o uchylenie tego postanowienia, podnosząc
zarzut naruszenia art. 1302
§ 3 k.p.c. oraz art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. w związku z art.
130 § 1 k.p.c.
Skarżący powołał się na uchylenie, z dniem 10 marca 2007 r., przepisu art.
100 ust. 2 u.k.s.c. zobowiązującego do uiszczenia opłaty podstawowej stronę
całkowicie zwolnioną od kosztów sądowych. Twierdził ponadto, że obowiązkiem
Sądu Apelacyjnego było odrzucenie ponownego wniosku o zwolnienie od kosztów,
co uniemożliwiało odrzucenie skargi kasacyjnej a limine.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Opłata podstawowa określona w art. 14 ust. 3 u.k.s.c. jest opłatą
w wysokości stałej w rozumieniu art. 1302
§ 3 k.p.c., podlegającą rygorom
przewidzianym w tym przepisie (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia
21 listopada 2006 r., III CZP 109/06). Obowiązek jej uiszczenia przez stronę
zwolnioną całkowicie od kosztów sądowych wynika z treści art. 100 ust. 2 u.k.s.c.,
który to przepis został zmieniony z dniem 10 marca 2007 r., przez ustawę
nowelizującą z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2007 r., nr 21, poz. 123), ale tylko w odniesieniu do
spraw wszczętych po nowelizacji (zob. art. 2 ustawy nowelizującej). Rozpoznawana
sprawa została natomiast wszczęta wcześniej, wobec czego mają w niej
zastosowanie przepisy dotychczasowe, w tym także niezmieniony przepis art. 100
ust. 2 u.k.s.c. Należy podkreślić, że art. 2 ustawy nowelizującej ma charakter
przepisu szczególnego wobec ogólnego unormowania przewidzianego w art. 149
ust. 1 u.k.s.c. i nie uzależnia poniesienia (nieponiesienia) opłaty od określonego
stadium (instancji) postępowania sądowego.
3
Niezrozumiały jest zarzut naruszenia art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., który nie miał
zastosowania przy rozstrzyganiu ponownego wniosku pozwanego o zwolnienie od
kosztów sądowych. Wniosek ten w odniesieniu do pozwanego, całkowicie
zwolnionego od kosztów, był zbędny, bezprzedmiotowy, złożony zapewne przez
niedopatrzenie i mógł co najwyżej wywołać reakcję Sądu w postaci umorzenia
postępowania w tej incydentalnej kwestii. Nie miał natomiast żadnego znaczenia
w kwestii oczywistego obowiązku pozwanego uiszczenia opłaty podstawowej od
skargi kasacyjnej i nie wywołał potrzeby wzywania strony skarżącej o jej opłacenie.
Zaskarżone orzeczenie jest zatem trafne, dlatego też należało zażalenie
oddalić (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
kg