Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 326/07
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...]
przy uczestnictwie X.Y.
o przyjęcie do szpitala psychiatrycznego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 listopada 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 22 lutego 2007 r.,
1/ odrzuca skargę kasacyjną;
2/ oddala wniosek pełnomocnika z urzędu uczestniczki
postępowania o przyznanie mu od Skarbu Państwa kosztów
nieopłaconej pomocny prawnej udzielonej uczestniczce
z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2006 r. Sąd Rejonowy orzekł na wniosek
Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...], że zostały spełnione przesłanki
świadczące o potrzebie przyjęcia uczestniczki postępowania X.Y. do szpitala
psychiatrycznego bez jej zgody, a zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 lutego
2007 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację uczestniczki od tego postanowienia
uznając, że zostały spełnione przesłanki art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia
1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.U. Nr 111, poz. 535 ze zm.) do
umieszczenia uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody. W ocenie
Sądu zapobiegnie to dalszemu, znacznemu pogorszeniu jej stanu zdrowia,
uniemożliwiającemu funkcjonowanie uczestniczki w rodzinie i społeczeństwie,
a zastosowane w szpitalu leczenie może przynieść poprawę jej stanu zdrowia.
W skardze kasacyjnej od powyższego orzeczenia uczestniczka, jako
uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania wskazała na
występowanie w sprawie zagadnienia prawnego „odnośnie konieczności wskazania
przez Sąd orzekający w przedmiocie wniosku o umieszczenie w szpitalu
psychiatrycznym bez zgody uczestnika, jednoznacznej przesłanki
materialnoprawnej (art. 19 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 wskazanej ustawy), której
wystąpienie stanowi podstawę uwzględnienia wniosku o przyjęcie uczestnika
postępowania do szpitala psychiatrycznego bez jego zgody, a w konsekwencji
wskazania jednoznacznych kryteriów opinii biegłego psychiatry, która jest źródłem
poczynionych przez Sąd ustaleń w przedmiocie wystąpienia materialnoprawnych
przesłanek z art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, wobec konieczności
dokonywania przez Sąd ustaleń na podstawie opinii biegłego lekarza psychiatry”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, jeżeli skarżący,
jako okoliczność uzasadniającą wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania wskazał występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego
(art. 3984
§ 1 pkt 3 w zw. z art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.), spełnienie przewidzianego
w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. konstrukcyjnego wymagania skargi kasacyjnej
3
następuje wówczas, gdy skarżący zagadnienie to przedstawi przez jego
sformułowanie z przytoczeniem przepisów prawa, na tle których ono powstało,
a także wskaże argumenty prawne prowadzące do rozbieżnych ocen prawnych,
zaś ze względu na publiczne cele, jakie ma do spełnienia rozpoznanie przez Sąd
Najwyższy skargi kasacyjnej, wykaże, iż jest to zagadnienie, którego rozwiązanie
jest istotne nie tylko dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy, lecz także dla
praktyki sądowej (porównaj między innymi orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia
10 maja 2001 r. II CZ 35/01, OSNC z 2002 r., nr 1, poz. 11 i z dnia 7 czerwca
2005 r. V CSK 3/05 nie publ.).
Skarga kasacyjna uczestniczki postępowania nie spełnia powyższych
wymagań, co prowadzi do jej odrzucenia na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy oddalił wniosek pełnomocnika z urzędu uczestniczki
o przyznanie mu od Skarbu Państwa wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie
skargi kasacyjnej. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury, wynagrodzenie
takie przysługuje jedynie w sytuacji świadczenia pomocy prawnej na poziomie
wymaganym przez jej profesjonalny charakter. Nie spełnia tego wymagania
sporządzenie przez zawodowego pełnomocnika procesowego skargi kasacyjnej
zawierającej uchybienia formalne dotyczące jej wymogów konstrukcyjnych,
uzasadniające odrzucenie skargi wprost (porównaj między innymi orzeczenia Sądu
Najwyższego z dnia 14 sierpnia 1997 r. II CZ 88/97, OSNC z 1998 r., nr 3, poz. 40,
z dnia 12 lutego 1999 r. II CKN 341/98, OSNC z 1999 r., nr 6, poz. 123, z dnia
12 grudnia 2001 r. III CKN 407/01, nie publ. i z dnia 17 lipca 2002 r. I CK 199/02
nie publ.).
Jz
/tp/