V CNP 200/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 200/07
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi G. L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 2 stycznia 2007 r., sygn. akt VI GC (…) [VI
WSC (…)]
w sprawie z powództwa G. L.
przeciwko J. A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 stycznia 2008 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od G. L. na rzecz J. A. kwotę 1200, zł (jeden tysiąc dwieście)
tytułem kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 stycznia 2007 r. [sygn. akt VI GC (…) Sąd Rejonowy w
B. odrzucił apelację powódki G. L. od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 14 listopada
2006 r. w sprawie o zapłatę.
Powódka wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem tego postanowienia,
powołując się na naruszenie konstytucyjnych praw człowieka i obywatela, zwłaszcza art.
78 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, wskazując na art. 130 § 3 k.p.c. jako na przepis
prawa, z którym zaskarżone postanowienie jest niezgodne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została
wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących
stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. W wyjątkowych wypadkach - jak
stanowi § 2 powołanego artykułu - gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela, skarga przysługuje także od prawomocnego orzeczenia
kończącego postępowanie w sprawie wydanego przez sąd pierwszej lub drugiej
instancji, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, chyba że
jest możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie
środków prawnych.
Przewidziany w art. 4241
§ 2 k.p.c. wyjątkowy wypadek umożliwiający wniesienie
skargi od prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd pierwszej instancji powinien
być jednoznacznie wykazany.
Pełnomocnik skarżącej nie wykazał, że zachodzi wyjątkowy wypadek
uzasadniający wniesienie skargi, powołał się bowiem wyłącznie na fakt prawomocnego
odrzucenia apelacji. Nieskorzystanie z apelacji z powodu naruszenia przez
profesjonalnego pełnomocnika obowiązku uiszczenia opłaty, wynikającego z art. 10
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr
167, poz. 1398 ze zm.), nie stanowi natomiast podstawy do przyjęcia, że zachodzi
wyjątkowy wypadek w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
W rozpoznawanej sprawie istotne jest także to, że kwestionowane postanowienie
formalne Sądu Rejonowego o odrzuceniu apelacji zamknęło powódce tylko możliwość
kontroli instancyjnej (apelacyjnej) wyroku tego Sądu i samoistnie nie może stanowić
szkody. W konsekwencji istnieje wyrok Sądu Rejonowego z dnia 14 listopada 2006 r.,
korzystający z waloru prawomocności i powagi rzeczy osądzonej (art. 365 i 366 k.p.c.).
Nie został on zakwestionowany również w tej skardze, zatem nie może podlegać
jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie skargowej.
Skarga powódki nie spełnia także istotnego wymagania, przewidzianego w art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., tj. uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego dotyczy. Skarżąca podała, że szkoda, jaką poniosła, to
wartość przedmiotu sporu, a dowody na poniesienie tej szkody to niekorzystne dla niej
rozstrzygnięcia sądów. Należy zauważyć, że skarżąca - w następstwie procesowego
3
ukształtowania swojej skargi - została pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik
postępowania odwoławczego byłby dla niej korzystny. Sąd Najwyższy nie może
zastępować sądu drugiej instancji i rozstrzygać, jakiej treści orzeczenie odwoławcze
powinno zapaść w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 4 lipca 2006 r. V CNP 86/06; OSNC 2007/3/47). Zaskarżając
jedynie postanowienie o odrzuceniu apelacji strona skarżąca nie uprawdopodobniła,
gdyż nie mogła uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. postanowił, jak
w sentencji postanowienia.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. art. 98 § 1 i 108 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi G. L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 2 stycznia 2007 r., sygn. akt VI GC (…) [VI
WSC (…)]
w sprawie z powództwa G. L.
przeciwko J. A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 stycznia 2008 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od G. L. na rzecz J. A. kwotę 1200, zł (jeden tysiąc dwieście)
tytułem kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 stycznia 2007 r. [sygn. akt VI GC (…) Sąd Rejonowy w
B. odrzucił apelację powódki G. L. od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 14 listopada
2006 r. w sprawie o zapłatę.
Powódka wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem tego postanowienia,
powołując się na naruszenie konstytucyjnych praw człowieka i obywatela, zwłaszcza art.
78 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, wskazując na art. 130 § 3 k.p.c. jako na przepis
prawa, z którym zaskarżone postanowienie jest niezgodne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została
wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących
stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. W wyjątkowych wypadkach - jak
stanowi § 2 powołanego artykułu - gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela, skarga przysługuje także od prawomocnego orzeczenia
kończącego postępowanie w sprawie wydanego przez sąd pierwszej lub drugiej
instancji, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, chyba że
jest możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie
środków prawnych.
Przewidziany w art. 4241
§ 2 k.p.c. wyjątkowy wypadek umożliwiający wniesienie
skargi od prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd pierwszej instancji powinien
być jednoznacznie wykazany.
Pełnomocnik skarżącej nie wykazał, że zachodzi wyjątkowy wypadek
uzasadniający wniesienie skargi, powołał się bowiem wyłącznie na fakt prawomocnego
odrzucenia apelacji. Nieskorzystanie z apelacji z powodu naruszenia przez
profesjonalnego pełnomocnika obowiązku uiszczenia opłaty, wynikającego z art. 10
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr
167, poz. 1398 ze zm.), nie stanowi natomiast podstawy do przyjęcia, że zachodzi
wyjątkowy wypadek w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
W rozpoznawanej sprawie istotne jest także to, że kwestionowane postanowienie
formalne Sądu Rejonowego o odrzuceniu apelacji zamknęło powódce tylko możliwość
kontroli instancyjnej (apelacyjnej) wyroku tego Sądu i samoistnie nie może stanowić
szkody. W konsekwencji istnieje wyrok Sądu Rejonowego z dnia 14 listopada 2006 r.,
korzystający z waloru prawomocności i powagi rzeczy osądzonej (art. 365 i 366 k.p.c.).
Nie został on zakwestionowany również w tej skardze, zatem nie może podlegać
jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie skargowej.
Skarga powódki nie spełnia także istotnego wymagania, przewidzianego w art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., tj. uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego dotyczy. Skarżąca podała, że szkoda, jaką poniosła, to
wartość przedmiotu sporu, a dowody na poniesienie tej szkody to niekorzystne dla niej
rozstrzygnięcia sądów. Należy zauważyć, że skarżąca - w następstwie procesowego
3
ukształtowania swojej skargi - została pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik
postępowania odwoławczego byłby dla niej korzystny. Sąd Najwyższy nie może
zastępować sądu drugiej instancji i rozstrzygać, jakiej treści orzeczenie odwoławcze
powinno zapaść w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 4 lipca 2006 r. V CNP 86/06; OSNC 2007/3/47). Zaskarżając
jedynie postanowienie o odrzuceniu apelacji strona skarżąca nie uprawdopodobniła,
gdyż nie mogła uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. postanowił, jak
w sentencji postanowienia.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. art. 98 § 1 i 108 § 1 k.p.c.