Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 202/07
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi Towarzystwa Miłośników Ziemi (...) w Z.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w K. z dnia 28 kwietnia 2005 r., sygn. akt I Nc (…)
w sprawie z powództwa T. R. i S. M.
przeciwko Towarzystwu Miłośników Ziemi (...) w Z.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 stycznia 2008 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) nie obciąża stronę skarżącą kosztami postępowania.
Uzasadnienie
Pozwane Towarzystwo Miłośników Ziemi (...) w Z. wniosło skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy
w K. w dniu 28 kwietnia 2005 r. [sygn. akt l Nc (…)].
Skarżący zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie art. 481 § 2 k.c. oraz art.
233 § 1 i art. 499 § 2 k.p.c. Uprawdopodabniając wyrządzenie szkody spowodowanej
przez wydanie zaskarżonego nakazu zapłaty, skarżący wskazał na rażąco wysokie
odsetki (109,5% w skali roku) zasądzone nakazem zapłaty w stosunku do odsetek
ustawowych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
2
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została
wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących
stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Wyjątek od wskazanej zasady
przewiduje art. 4241
§ 2 k.p.c., który w sytuacji, gdy strona nie skorzystała z
przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi uzależnia od
kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek: istnienia wyjątkowego wypadku oraz
występowania niezgodności z prawem o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z
naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo
praw człowieka i obywatela.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że za wypadek wyjątkowy, o
którym mowa w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c., można uznać - przykładowo -
nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka zaskarżenia z powodu
ciężkiej choroby, katastrofy, klęski żywiołowej lub błędnej informacji udzielonej przez
pracownika sądu (postanowienie z dnia 2 lutego 2006 r., l CNP 4/06, OSNC
2006/6/113). Skarżący nie wykazał, że jakikolwiek wyjątkowy wypadek występuje w jego
sprawie.
Skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł sprzeciw
od nakazu zapłaty, który został odrzucony z powodu niewykazania, że pełnomocnictwo
zostało podpisane przez osoby umocowane do reprezentacji. Pozwanemu przysługiwał
zatem środek prawny umożliwiający wzruszenie orzeczenia Sądu pierwszej instancji i
pozwany skorzystał ze sprzeciwu, ale z przyczyn leżących wyłącznie po jego stronie
środek ten został odrzucony. Kwestionowana w skardze wysokość zasądzonych
odsetek mogła być więc przedmiotem rozstrzygnięcia wydanego w wyniku skutecznego
wniesienia środka zaskarżenia i podlegać weryfikacji. W istocie skarżący zastępuje
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia środek
odwoławczy przysługujący od wydanego nakazu zapłaty na zasadach ogólnych,
w sytuacji gdy w sposób zawiniony środek ten sam utracił.
Skarżący nie sprecyzował także w sposób wystarczający, które podstawowe
zasady porządku prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i
obywatela zostały naruszone, gdyż powołał się tylko ogólnie na naruszenie istniejącego
porządku prawnego. W wypadku powołania się w skardze o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia na naruszenie „istniejącego porządku prawnego”
niezbędne jest, oprócz wskazania danej zasady, powołanie przepisu Konstytucji, z
którego zasada wynika oraz dokładne określenie sposobu jej naruszenia.
3
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 2 k.p.c.). O
kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c.