Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 206/07
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w B. z dnia 27 czerwca 2006 r., sygn. akt II Cz (…)
w sprawie z powództwa M. P.
przeciwko Z. J., M. J. i W. J.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 stycznia 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił zażalenie
powódki M. P. od postanowienia Sądu Rejonowego w Ż. z dnia 11 kwietnia 2006 r.
odrzucającego jej zażalenie na postanowienie z dnia 15 marca 2006 r. dokonujące
wykładni nakazu zapłaty.
Zażalenie wniesione przez profesjonalnego pełnomocnika powódki zostało
odrzucone z powodu nieuiszczenia opłaty sądowej.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego, powołując się na naruszenie
przepisów postępowania, które spowodowało niezgodność orzeczenia z prawem, a w
szczególności przepisów art. 1302
§ 3 k.p.c. w związku z art. 1261
§ 1 i art. 130 § 1 k.p.c.
oraz w związku z art. 394 § 3 i 3701
w związku z art. 397 § 2 k.p.c., polegające na
wyrażeniu błędnego poglądu prawnego jakoby niepodanie w zażaleniu przez
2
profesjonalnego pełnomocnika wartości przedmiotu zaskarżenia powodowało skutki
przewidziane w art. 1302
§ 3 k.p.c. Skarżąca wniosła o uchylenie zakwestionowanego w
całości postanowienia oraz uchylenie postanowienia Sądu Rejonowego i przekazanie
sprawy Sądowi Rejonowemu w Ż. w celu nadania przez ten Sąd biegu zażaleniu
powódki z dnia 10 kwietnia 2006 r.
Zdaniem skarżącej, poniosła ona realną szkodę w postaci utraty części
dochodzonych przez nią odsetek w kwocie 4.000 zł oraz z tytułu opłaty sądowej od
zażalenia (209 zł).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została
wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących
stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. W wyjątkowych wypadkach - jak
stanowi § 2 powołanego artykułu - gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela, skarga przysługuje także od prawomocnego orzeczenia
kończącego postępowanie w sprawie wydanego przez sąd pierwszej lub drugiej
instancji, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, chyba że
jest możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie
środków prawnych.
W rozpoznawanej sprawie istotne jest to, że kwestionowane postanowienie
formalne Sądu Okręgowego o oddaleniu zażalenia zamknęło powódce tylko możliwość
kontroli instancyjnej orzeczenia Sądu Rejonowego i samoistnie nie może stanowić
szkody. W konsekwencji istnieje nakaz zapłaty Sądu Rejonowego z dnia 13 listopada
1997 r., korzystający z waloru prawomocności i powagi rzeczy osądzonej (art. 365 i 366
k.p.c.). Nie został on zakwestionowany również w tej skardze, zatem nie może podlegać
jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie skargowej.
Skarga powódki nie spełnia także istotnego wymagania, przewidzianego w art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., tj. uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego dotyczy. Skarżąca podała, że szkoda, jaką poniosła to
utrata części dochodzonych przez nią odsetek w kwocie 4.000 zł od należności głównej
oraz w kwocie 209 zł z tytułu opłaty sądowej od zażalenia. Należy zauważyć, że
skarżąca - w następstwie procesowego ukształtowania swojej skargi - została
3
pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik postępowania odwoławczego byłby dla
niej korzystny. Sąd Najwyższy nie może zastępować sądu drugiej instancji i rozstrzygać,
jakiej treści orzeczenie powinno zapaść w następstwie nieodrzucenia środka
odwoławczego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2006 r. V CNP
86/06; OSNC 2007/3/47). Zaskarżając jedynie postanowienie formalne oddalające
zażalenie, strona skarżąca nie uprawdopodobniła, gdyż nie mogła uprawdopodobnić,
powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. postanowił, jak
w sentencji postanowienia.