Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 11/08
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
Sądu Rejonowego w E. z dnia 23 sierpnia 2004 r., sygn. akt I Nc (…),
w sprawie z powództwa W. P.
przeciwko E. D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 marca 2008 r.,
1. odrzuca skargę;
2. oddala wniosek radcy prawnego G. B. o przyznanie od Skarbu Państwa
nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Pozwany E. D. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez Sąd
Rejonowy w E. dnia 23 sierpnia 2004 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c., termin do wniesienia skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wynosi dwa lata od
uprawomocnienia się orzeczenia. W niniejszej sprawie nakaz zapłaty wydano dnia 23
sierpnia 2004 r. i został on (wraz z odpisem pozwu) odebrany przez pozwanego dnia 6
września 2004 r. W aktach sprawy znajduje się zwrotne potwierdzenie odbioru z
podpisem pozwanego, a więc nie jest prawdą, że z nakazem zapoznał się on dopiero w
2
grudniu 2005 r. W konsekwencji upłynął termin do złożenia skargi, która została
wniesiona dnia 22 listopada 2007 r.
Oddalając wniosek pełnomocnika powódki o przyznanie od Skarbu Państwa
nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Sąd Najwyższy uznał, że
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, wniesiona
przez radcę prawnego ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych po
upływie terminu, nie jest „udzieleniem pomocy prawnej” w rozumieniu § 15
rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej
przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), za
którą koszty ponosi Skarb Państwa (zob. odpowiednio postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 1046/97, OSNC 1999, nr 10, poz. 178).
Niniejsza skarga podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.