Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 9/08
POSTANOWIENIE
Dnia 19 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Wojewody X.
przeciwko D. K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 marca 2008 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 12 czerwca 2006 r., sygn. akt I ACa
(…),
odrzuca skargę i zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1200 zł
(tysiąc dwieście zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania wywołanego
wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2006 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w K. z dnia 21 listopada 2005 r. w ten sposób, że zasądził od pozwanego
D. K. na rzecz powoda Skarbu Państwa – Wojewody X. kwotę 13 104 zł. wraz z
ustawowymi odsetkami od dnia 29 maja 1992 r., uchylił ww. wyrok co do kwoty 24
325,84 zł. i w tym zakresie sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego
rozpoznania, a także oddalił apelację powoda co do roszczenia o zwrot pobranego
wynagrodzenia w kwocie 2 496 zł.
Wyrok Sądu Apelacyjnego powód D. K. zaskarżył skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać – obok oznaczenia orzeczenia, od którego
została wniesiona, przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia i wniosku o
stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem, wykazania, że wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe
– także wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne oraz
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione w sposób
kumulatywny, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek z nich dotknięta
jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że w art. 4245
§ 1 k.p.c. wyraźnie
odróżniono podstawy skargi od wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, skarga musi zatem zawierać każdy z tych elementów
przedstawiony odrębnie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 20 lipca 2005 r.,
IV CNP 1/05, nie publ. i z dnia 27 lipca 2006 r., III CNP 25/06, nie publ.). W skardze
powoda powołano podstawy, ale nie wskazano przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, co sprawia, że skarga nie spełnia wymagania określonego
w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy wyjaśnił także, że przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na złożeniu przez
skarżącego oświadczenia, iż szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru –
oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów
(postanowienia z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z
dnia 13 grudnia 2005 r., I CNP 28/05, nie publ.). Skarżący w skardze ograniczył się tylko
do stwierdzenia, że poniósł szkodę w postaci „dotkliwej straty finansowej”, polegającej
na nałożeniu na niego obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa – Wojewody X.
kwoty 13 104 zł., co stanowi dla niego „nadmierne i nieusprawiedliwione obciążenie”.
Nie uprawdopodobnił jednak ani nawet nie twierdził, że wskazana szkoda rzeczywiście
wystąpiła, tzn. że zaskarżony wyrok został wykonany, a zasądzona kwota zapłacona na
rzecz wierzyciela.
3
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c. w związku
art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 oraz art. 98 § 1 w związku z art. 391 § 1, art. 39821
i 42412
k.p.c.).