Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 31/08
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku S. T.
przy uczestnictwie M. N.
o zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 marca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni oraz skargi uczestnika
od postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 26 lipca 2007 r., sygn. akt II Ca (…),
odrzuca obie skargi kasacyjne oraz znosi wzajemnie między wnioskodawczynią i
uczestnikiem postępowania koszty postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Uczestnik postępowania M. N. wniesioną skargę kasacyjną oparł na „naruszeniu
prawa procesowego mającego istotny wpływ na wynik sprawy”, nie wskazując
przepisów, które jego zdaniem zostały naruszone. Skarga nie zawiera zatem jej
istotnego wymagania konstrukcyjnego przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. i z
tego względu podlegała odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W skardze kasacyjnej wnioskodawczyni S. T. wniosek o jej przyjęcie do
rozpoznania oparty został na przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., która
uzasadniona została stwierdzeniem, że „należy dokonać oceny prawnej czy przepisy
ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27, poz. 250 i z 1975
r. Nr 16, poz. 91) znajdą zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy oraz czy Sąd
powinien zastosować je z urzędu, co uznać należy za istotne zagadnienie prawne”.
Warunek zawarcia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
2
rozpoznania i jego uzasadnienie jest spełniony tylko wówczas, gdy skarżący wskaże na
występowanie w sprawie okoliczności o charakterze publicznoprawnym, a zatem
określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. Żądanie „dokonania oceny prawnej” w zakresie
możliwości zastosowania w sprawie określonych przepisów prawa, może stanowić
podstawę kasacyjną naruszenia przepisów prawa przez ich niezastosowanie, bądź
błędną wykładnię określonych przepisów skutkującą ich niezastosowanie, nie może
natomiast stanowić podstawy wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. W
przypadku gdy skarżący twierdzi, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne,
obciąża go obowiązek sformułowaniu tego zagadnienia i wskazania argumentów, które
prowadzą do rozbieżnych ocen (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 maja
2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002 r., nr 1, poz. 11). Skarżąca tego obowiązku też nie
spełniła. Przyjąć zatem należało, że skarga kasacyjna nie spełnia wymagania
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., swą treścią w omawianej części jedynie
pozoruje istnienie tego wymagania.
Niezamieszczenie w skardze kasacyjnej wniosku wypełnionego wskazaną treścią
oraz brak jego uzasadnienia stanowi istotną wadę, której nie można usunąć w trybie
właściwym dla usuwania braków formalnych, i w związku z tym podlega odrzuceniu a
limine jako niedopuszczalna.
Z przytoczonych względów należało obie skargi odrzucić (art. 3986
§ 2 k.p.c.). O
kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 100 w zw. z art.13 § 2
k.p.c. oraz art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.