V CSK 572/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 572/07
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z wniosku S. M.
przy uczestnictwie I. C., J. C. i A. M.
o rozgraniczenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w C. z dnia 21 sierpnia 2007 r., sygn. akt VI Ca
(…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2007 r. Sąd Okręgowy w C. oddalił apelację
wnioskodawcy.
W skardze kasacyjnej wnioskodawca zarzucił naruszenie prawa materialnego –
art. 153 k.c. i art. 3 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności
gospodarstw rolnych, naruszenie przepisów postępowania – art. 278 § 1 k.p.c. i wnosił
o uchylenie postanowień Sądów obu instancji i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to związane jest z
instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego spełnienie polega na
wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne lub, że istnieje
2
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi nieważność
postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W uzasadnieniu
wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację prawną wskazującą na
zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania (por. uzasadnienie uchwały Połączonych Izb – Izby Administracyjnej,
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 17
grudnia 2002 r., III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 92, postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 17 października 2001 r., III CZ 98/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 71, z
dnia 30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002, nr 2, poz. 22, z dnia 10 maja 2001 r., II
CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11, z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01,
OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Obowiązek ten nie został spełniony. Skarżący wnosił o „przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, albowiem prawidłowe zastosowanie art. 153 k.c. i
prawidłowe zastosowanie art. 3 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu
własności gospodarstw rolnych i jego wykładnia pozwoli w sposób jednoznaczny
ustalić jaka granica między spornymi nieruchomościami jest stanem prawnym obu
nieruchomości”. Podnosił też, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne,
którego rozstrzygnięcie pozwoli na wyeliminowanie rozbieżności i wątpliwości w
orzecznictwie sądowym.
Jak wyjaśniono w orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle art. 393 § 1 pkt 1
k.p.c. przedstawienie okoliczności, uzasadniających rozpoznanie kasacji ze względu
na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne, polega na sformułowaniu tego
zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen.
Konieczne jest wyjaśnienie, jakie zagadnienie prawne występuje w sprawie i dlaczego
jest ono istotne, albo określenie, które przepisy wymagają wykładni Sądu
Najwyższego, ze wskazaniem, na czym polegają związane z tym poważne
wątpliwości, lub z przedstawieniem rozbieżności występujących w orzecznictwie sądów
(por. np. postanowienia z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11
i z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151). Pogląd ten
pozostaje aktualny po wejściu w życie przepisów o skardze kasacyjnej.
Natomiast odwołanie się do przesłanki istnienia potrzeby wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów wymaga wskazania, że określony przepis prawa, mimo że budzi
3
poważne wątpliwości, nie doczekał się wykładni, bądź niejednolita jego wykładnia
wywołuje rozbieżności w orzecznictwie sądów, które należy przytoczyć (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2002 r., II CZ 102/02, nie
publ.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z wniosku S. M.
przy uczestnictwie I. C., J. C. i A. M.
o rozgraniczenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w C. z dnia 21 sierpnia 2007 r., sygn. akt VI Ca
(…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2007 r. Sąd Okręgowy w C. oddalił apelację
wnioskodawcy.
W skardze kasacyjnej wnioskodawca zarzucił naruszenie prawa materialnego –
art. 153 k.c. i art. 3 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności
gospodarstw rolnych, naruszenie przepisów postępowania – art. 278 § 1 k.p.c. i wnosił
o uchylenie postanowień Sądów obu instancji i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to związane jest z
instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego spełnienie polega na
wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne lub, że istnieje
2
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi nieważność
postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W uzasadnieniu
wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację prawną wskazującą na
zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania (por. uzasadnienie uchwały Połączonych Izb – Izby Administracyjnej,
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 17
grudnia 2002 r., III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 92, postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 17 października 2001 r., III CZ 98/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 71, z
dnia 30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002, nr 2, poz. 22, z dnia 10 maja 2001 r., II
CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11, z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01,
OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Obowiązek ten nie został spełniony. Skarżący wnosił o „przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, albowiem prawidłowe zastosowanie art. 153 k.c. i
prawidłowe zastosowanie art. 3 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu
własności gospodarstw rolnych i jego wykładnia pozwoli w sposób jednoznaczny
ustalić jaka granica między spornymi nieruchomościami jest stanem prawnym obu
nieruchomości”. Podnosił też, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne,
którego rozstrzygnięcie pozwoli na wyeliminowanie rozbieżności i wątpliwości w
orzecznictwie sądowym.
Jak wyjaśniono w orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle art. 393 § 1 pkt 1
k.p.c. przedstawienie okoliczności, uzasadniających rozpoznanie kasacji ze względu
na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne, polega na sformułowaniu tego
zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen.
Konieczne jest wyjaśnienie, jakie zagadnienie prawne występuje w sprawie i dlaczego
jest ono istotne, albo określenie, które przepisy wymagają wykładni Sądu
Najwyższego, ze wskazaniem, na czym polegają związane z tym poważne
wątpliwości, lub z przedstawieniem rozbieżności występujących w orzecznictwie sądów
(por. np. postanowienia z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11
i z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151). Pogląd ten
pozostaje aktualny po wejściu w życie przepisów o skardze kasacyjnej.
Natomiast odwołanie się do przesłanki istnienia potrzeby wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów wymaga wskazania, że określony przepis prawa, mimo że budzi
3
poważne wątpliwości, nie doczekał się wykładni, bądź niejednolita jego wykładnia
wywołuje rozbieżności w orzecznictwie sądów, które należy przytoczyć (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2002 r., II CZ 102/02, nie
publ.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3
k.p.c.).