V CZ 11/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 11/08
POSTANOWIENIE
Dnia 9 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi J. S.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 25 stycznia 2006 r.,
sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa J. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście w R.
o wydanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 kwietnia 2008 r.,
zażalenia J. S. na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 20 listopada 2007 r., sygn.
akt V ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20.11.2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę powoda o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia
25.01.2006 r. U podstaw odrzucenia legło stwierdzenie, że nie została ona oparta na
ustawowej podstawie.
Powód wniósł zażalenie domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Powód w marcu 2005 r. wystąpił z żądaniem windykacyjnym przeciwko Skarbowi
Państwa – Staroście Powiatu R. domagając się wydania nieruchomości oznaczonych
jako działka nr (…) i (…). W uzasadnieniu pozwu stwierdzono, że wskazane działki
zostały przejęte na rzecz Skarbu Państwa bez podstawy prawnej, w związku z czym
powód wszczął postępowanie administracyjne w celu stwierdzenia nieważności decyzji
Wojewody X. z dnia 4.04.1994 r. Jednocześnie powód wskazał, że działki nr (…) i (…)
zostały przekazane Parafii Rzymsko-Katolickiej w B., zaś pozostałe przekazano do
zasobów Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa (obecnie Agencji Nieruchomości
Rolnych). Powództwo to oddalono wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 29.06.2005
r., zaś apelację powoda oddalił Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 25.01.2006 r. U
podstaw tego rozstrzygnięcia legło stwierdzenie, że z jednej strony podwód nie wykazał
tytułu własności do spornych działek, z drugiej zaś pozwany Skarb Państwa - Starosta
Powiatu R. nie włada tymi nieruchomościami.
Wnosząc skargę o wznowienie postępowania powód przedstawił decyzję Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4.09.1994 r. w odniesieniu do działek nr (…), (…) i (…).
Odrzucając skargę Sąd Apelacyjny uznał, że wskazana podstawa, czyli wydanie
decyzji stwierdzającej nieważność wcześniejszej decyzji o przejęciu własności
nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, nie spełnia wymogu z art. 403 § 2 k.p.c.
Zgodnie bowiem z tym przepisem można żądać wznowienia postępowania w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które
mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w
poprzednim postępowaniu. Podniesiono, że w przepisie tym chodzi tylko o takie fakty i
dowody, które istniały w trakcie zakończonego postępowania, ale istniały poza tym
postępowaniem, nie były więc objęte materiałem sprawy. Tymczasem decyzja Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaistniała w dniu 5.06.2007 r., czyli po prawomocnym
zakończeniu postępowania. Takiej wykładni art. 403 § 2 k.p.c. nie można podważyć,
jako ukształtowanej ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego. Już z tego
względu zażalenie podlega oddaleniu.
Na marginesie należy zauważyć, że skoro powód w chwili wytoczenia powództwa
nie dysponował jeszcze tytułem, który pozwoliłby domagać się windykacji (dopiero
bowiem wszczął postępowanie administracyjne), to wniesienie powództwa
windykacyjnego było przedwczesne. Należy też zauważyć, że skargę windykacyjną
należy skierować wobec osoby, która nieruchomością faktycznie włada (art. 222 § 1
k.c.). Jest poza sporem, że działką nr (…) włada Parafia Rzymsko-Katolicka w B., zaś
3
działkami nr (…) i (…) Agencja Nieruchomości Rolnych, a nie pozwany Skarb Państwa –
Starosta Powiatu R. Odnośnie działek nr (…) i (…) nastąpiło zresztą wydanie ich
powodowi, co sam przyznał. W konsekwencji nie można przyjąć, aby decyzja Ministra
Rolnictwa miała wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie powództwa windykacyjnego
skierowanego wobec podmiotu, który nie władał ani nie włada spornymi
nieruchomościami.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c., należało
orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi J. S.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 25 stycznia 2006 r.,
sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa J. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście w R.
o wydanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 kwietnia 2008 r.,
zażalenia J. S. na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 20 listopada 2007 r., sygn.
akt V ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20.11.2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę powoda o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia
25.01.2006 r. U podstaw odrzucenia legło stwierdzenie, że nie została ona oparta na
ustawowej podstawie.
Powód wniósł zażalenie domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Powód w marcu 2005 r. wystąpił z żądaniem windykacyjnym przeciwko Skarbowi
Państwa – Staroście Powiatu R. domagając się wydania nieruchomości oznaczonych
jako działka nr (…) i (…). W uzasadnieniu pozwu stwierdzono, że wskazane działki
zostały przejęte na rzecz Skarbu Państwa bez podstawy prawnej, w związku z czym
powód wszczął postępowanie administracyjne w celu stwierdzenia nieważności decyzji
Wojewody X. z dnia 4.04.1994 r. Jednocześnie powód wskazał, że działki nr (…) i (…)
zostały przekazane Parafii Rzymsko-Katolickiej w B., zaś pozostałe przekazano do
zasobów Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa (obecnie Agencji Nieruchomości
Rolnych). Powództwo to oddalono wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 29.06.2005
r., zaś apelację powoda oddalił Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 25.01.2006 r. U
podstaw tego rozstrzygnięcia legło stwierdzenie, że z jednej strony podwód nie wykazał
tytułu własności do spornych działek, z drugiej zaś pozwany Skarb Państwa - Starosta
Powiatu R. nie włada tymi nieruchomościami.
Wnosząc skargę o wznowienie postępowania powód przedstawił decyzję Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4.09.1994 r. w odniesieniu do działek nr (…), (…) i (…).
Odrzucając skargę Sąd Apelacyjny uznał, że wskazana podstawa, czyli wydanie
decyzji stwierdzającej nieważność wcześniejszej decyzji o przejęciu własności
nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, nie spełnia wymogu z art. 403 § 2 k.p.c.
Zgodnie bowiem z tym przepisem można żądać wznowienia postępowania w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które
mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w
poprzednim postępowaniu. Podniesiono, że w przepisie tym chodzi tylko o takie fakty i
dowody, które istniały w trakcie zakończonego postępowania, ale istniały poza tym
postępowaniem, nie były więc objęte materiałem sprawy. Tymczasem decyzja Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaistniała w dniu 5.06.2007 r., czyli po prawomocnym
zakończeniu postępowania. Takiej wykładni art. 403 § 2 k.p.c. nie można podważyć,
jako ukształtowanej ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego. Już z tego
względu zażalenie podlega oddaleniu.
Na marginesie należy zauważyć, że skoro powód w chwili wytoczenia powództwa
nie dysponował jeszcze tytułem, który pozwoliłby domagać się windykacji (dopiero
bowiem wszczął postępowanie administracyjne), to wniesienie powództwa
windykacyjnego było przedwczesne. Należy też zauważyć, że skargę windykacyjną
należy skierować wobec osoby, która nieruchomością faktycznie włada (art. 222 § 1
k.c.). Jest poza sporem, że działką nr (…) włada Parafia Rzymsko-Katolicka w B., zaś
3
działkami nr (…) i (…) Agencja Nieruchomości Rolnych, a nie pozwany Skarb Państwa –
Starosta Powiatu R. Odnośnie działek nr (…) i (…) nastąpiło zresztą wydanie ich
powodowi, co sam przyznał. W konsekwencji nie można przyjąć, aby decyzja Ministra
Rolnictwa miała wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie powództwa windykacyjnego
skierowanego wobec podmiotu, który nie władał ani nie włada spornymi
nieruchomościami.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c., należało
orzec jak w sentencji.