Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 48/08
POSTANOWIENIE
Dnia 13 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. M.
przy uczestnictwie Miasta W., B.(…) S.A. w W., A. C., M. K., D. K., P. M. i in.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 czerwca 2008 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 21
stycznia 2008 r., sygn. akt V Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 21 stycznia 2008 r. odrzucił apelację
wnioskodawczyni J. M. od postanowienia Sądu Rejonowego w W. z dnia 30
października 2006 r. W uzasadnieniu wskazał, że skarżąca została zobowiązana przez
Sąd pierwszej instancji do usunięcia braków formalnych apelacji przez przedstawienie
zarzutów wobec kwestionowanego orzeczenia i ich uzasadnienia. W ocenie Sądu
Okręgowego, skarżąca nie usunęła powyższych braków formalnych apelacji, albowiem
w piśmie procesowym z dnia 8 lutego 2007 r. nie zostały sformułowane zarzuty apelacji
ani ich uzasadnienie. W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał, że apelacja
wnioskodawczyni, z uwagi na istniejące i nie usunięte braki formalne, nie może zostać
poddana merytorycznej ocenie przez sąd odwoławczy.
2
Wnioskodawczyni w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzuciła Sądowi
Okręgowemu obrazę art. 368 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 373 k.p.c. w
zw. z art. 370 k.p.c. przez błędną interpretacje i niewłaściwe zastosowanie. W konkluzji
wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzutem apelacji jest twierdzenie, że wyrok sądu pierwszej instancji jest wadliwy,
przy czym jego wadliwość może wynikać z błędnego ustalenia stanu faktycznego,
obrazy przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania, przez błędną ich
wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Skarżący nie ma jednak obowiązku powołania
w apelacji przepisów, które doznały naruszenia. Wystarczy, że zarzut swój sformułuje w
sposób jednoznacznie określający jego stanowisko w kwestii budzącej jego sprzeciw.
Apelacja nie jest bowiem środkiem tak sformalizowanym jak np. skarga kasacyjna, która
wymaga przytoczenia podstaw, a w ich ramach wskazania konkretnych przepisów, które
zdaniem skarżącego zostały naruszone. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla
się, że zarzut apelacyjny może wynikać pośrednio z treści apelacji, zaś sąd apelacyjny
nie jest związany zarzutami podniesionymi w apelacji, a jedynie jej wnioskami (art. 378 §
1 k.p.c.). W postępowaniu apelacyjnym bowiem sąd rozpoznaje sprawę w pełnym
zakresie i o treści rozstrzygnięcia, jego podstawie faktycznej i prawnej, decydują
ustalenia poczynione w tym postępowaniu (zob. postanowienie Sąd Najwyższy z dnia
28 stycznia 2005 r., III UZ 29/04, OSNP 2005, Nr 11, poz. 165; postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 30 czerwca 2006 r., V CZ 48/06, niepubl.).
W niniejszej sprawie skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków
formalnych apelacji przez wskazanie zarzutów i ich uzasadnienie, na co odpowiedziała
pismem procesowym z dnia 8 lutego 2007 r. Z treści tegoż pisma jednoznacznie wynika,
że wnioskodawczyni jest niezadowolona z rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji.
Wnioskodawczyni powołała się na następstwo prawne po zmarłym mężu, na fakt że
zmarły „był użytkownikiem i miał pełne prawa do zasiedzenia spornej nieruchomości”.
Należy więc uznać, że warunki formalne apelacji w minimalnym zakresie zostały
spełnione, a Sąd Okręgowy podszedł do ich oceny zbyt rygorystycznie.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z
art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

I CZ 48/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia