Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 58/08
POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 czerwca 2008 r.,
skargi J. R.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 8 marca 2006 r., sygn. akt I ACa (…), wydanego w sprawie z powództwa J. R.
przeciwko Syndykowi Masy Upadłości Rolniczego Kombinatu (…)
o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez powódkę J. R. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 8 marca 2006 r. podlegała odrzuceniu
z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego
orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść
skutku. Skarżąca powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
2
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby
nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę
o wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia (zob. T. Ereciński w: Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część
pierwsza - Postępowanie rozpoznawcze, Część druga – Postępowanie
zabezpieczające, wyd. 2, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2007, s. 327).
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać”), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w punkcie IV niniejszej skargi argumentacja nie może być uznane za
prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.
Mając na uwadze powyższe względy skargę dotknięta wskazanym brakiem
należało odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).