Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 67/08
POSTANOWIENIE
Dnia 23 września 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi E. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt IV Ca (…),
wydanego w sprawie
z wniosku E. S., P. S., J. S., D. S., D. S., M. S. i C. S.
przy uczestnictwie J. G., R. G., L. G. i J. G.
o rozgraniczenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 września 2008 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od E. S. na rzecz J. G. i R. G. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem
zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać między innymi
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy (pkt 4) oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (pkt 5).
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c. wymaganie jest spełnione jeżeli skarżący złoży oświadczenie, że szkoda
wystąpiła, wskaże jej rodzaj i rozmiar oraz wykaże że jest ona następstwem wydania
zaskarżonego orzeczenia, a także powoła lub przedstawi dowody albo inne środki
uwiarygodniające jego twierdzenia w tym przedmiocie (porównaj między innymi
2
postanowienie z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Rozpoznawana skarga nie spełnia powyższego wymagania bowiem nie wskazano w
niej rozmiaru (wysokości) szkody ani dowodów lub okoliczności uwiarygodniających
twierdzenie skarżącego o spowodowaniu szkody przez wydanie zaskarżonego
orzeczenia.
Nie zostało także spełnione wymaganie określone w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.,
bowiem skarżący nie wykazał, że wzruszenie zaskarżonego postanowienia w drodze
skargi kasacyjnej nie było i nie jest możliwe. Wskazanie przezeń, że zaskarżone
postanowienie Sądu drugiej instancji dotyczące rozgraniczenia nieruchomości nie
podlegało zaskarżeniu skargą kasacyjną ze względu na wartość przedmiotu sprawy,
pomija regulację art. 5191
§ 1 k.p.c., przewidującego dopuszczalność skargi kasacyjnej
w sprawach o rozgraniczenie niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
odrzucił skargę, a na zawarty w odpowiedzi na skargę wniosek pełnomocnika
uczestników postępowania J. G. i R. G. zasądził na ich rzecz koszty postępowania na
podstawie art. 98 w zw. z art. 42412
oraz art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.