Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III UK 49/08
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 2 października 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Herbert Szurgacz
SSA Halina Kiryło (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania Z.D.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
o prawo do emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 października 2008 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 20 grudnia 2007 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego
rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu - Sądowi Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych.
2
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z daty 6 marca 2007 r. odmówił
ubezpieczonej Z. D. prawa do emerytury z uwagi na niespełnienie przez
wnioskodawczynię tej przesłanki przyznania spornego świadczenia, jaką w świetle
art. 46 w związku z art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz.
353 ze zm.) jest posiadanie co najmniej 30-letniego okresu składkowego i
nieskładkowego.
W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona domagała się jej zmiany
i przyznania skarżącej prawa do emerytury argumentując, iż udokumentowany
przez nią staż składkowy i nieskładkowy powinien być uzupełniony o okres pracy
w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu przez odwołującą szesnastego
roku życia od 10 lutego 1967 r. do 7 czerwca 1980 r., albowiem sprawowanie w tym
czasie opieki nad dziećmi nie stanowiło przeszkody w wykonywaniu przez
ubezpieczoną pracy w pełnym wymiarze godzin.
Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie,
podtrzymując swoje stanowisko w sprawie.
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia
23 maja 2007 r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej Z. D. prawo
do emerytury począwszy od 1 stycznia 2007 r.
Sąd I instancji ustalił, że ubezpieczona, urodzona 10 lutego 1951 r, wystąpiła
z wnioskiem emerytalnym w dniu 31 stycznia 2007 r., udowadniając posiadanie 16
lat 11 miesięcy i 23 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Bezspornym jest, iż
po ukończeniu szkoły podstawowej ubezpieczona nie kontynuowała nauki.
Mieszkała wraz z rodzicami we wsi K. Rodzice odwołującej byli właścicielami
gospodarstwa rolnego o powierzchni 3,41 ha, w którym uprawiano
ziemniaki, zboża, buraki oraz hodowano inwentarz: krowy, konie, kury, prosięta.
Skarżąca była najmłodsza spośród siedmiorga rodzeństwa.
Po zawarciu związku małżeńskiego nie podjęła zatrudnienia poza
rolnictwem. W dalszym ciągu pracowała w gospodarstwie rodziców. Z uwagi na
niskie zarobki męża, uzyskiwane przez ubezpieczoną dochody z tego tytułu
3
stanowiły główne źródło utrzymania rodziny. Odwołująca wykonywała typowe prace
polowe oraz przy inwentarzu, w wymiarze przekraczającym połowę pełnego
wymiaru czasu pracy.
W wychowywaniu dzieci pomagała jej matka.
Ubezpieczona udowodniła więc spełnienie wszystkich warunków, bliżej
określonych w art. 29 ust.1 i 2 oraz art. 46 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, od których uzależnione jest przejście na
emeryturę, a mianowicie nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego,
osiągnęła wiek 55 lat, wykazała posiadanie ponad 30-letniego okresu składkowego
i nieskładkowego, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę pobierała zasiłek dla
bezrobotnych oraz w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu
społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawała w
stosunku pracy ponad 6 miesięcy (od dnia 4 maja 1991 r. do dnia 30 września 1992
r.).
Apelację od wyroku wniósł Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zarzucając
Sądowi Okręgowemu sprzeczność ustaleń z treścią zebranego materiału
dowodowego przez przyjęcie, że ubezpieczona udowodniła wymagany 30-letni
okres składkowy i nieskładkowy oraz naruszenie prawa materialnego w postaci art.
29 i art. 46 oraz art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr
39, poz. 353 ze zm.) przez przyznanie odwołującej prawa do emerytury, mimo
niespełnienia określonych w tych przepisach przesłanek. Na tej podstawie
apelujący domagał się zmiany orzeczenia i oddalenia odwołania od decyzji organu
rentowego.
Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych blinie wyrokiem z
dnia 20 grudnia 2007 r. oddalił apelację.
Ustosunkowując się do zarzutu sprzeczności ustaleń Sądu I instancji z
treścią zebranego materiału dowodowego przez przyjęcie, że odwołująca
udokumentowała wymagany 30-letni okres składkowy i nieskładkowy, Sąd
Apelacyjny stwierdził, iż okoliczność, czy po 1967 roku któryś z braci skarżącej
mieszkał i pracował w gospodarstwie rolnym rodziców nie ma znaczenia dla
ustalenia, że ubezpieczona w spornym okresie pracowała w tym gospodarstwie
4
stale i w pełnym wymiarze czasu. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie uzależnia bowiem uznania, że
praca ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym była wykonywana stale i w pełnym
wymiarze czasu od tego, ile osób zatrudnionych było w tym gospodarstwie w
spornym okresie, czy też jaki areał ziemi lub ilość inwentarza przypadała do uprawy
i obsługi na każdą z tych osób. Przepisy te nie warunkują również zaliczenia do
ogólnego stażu ubezpieczeniowego przypadających przez dniem 1 stycznia 1983 r.
okresów pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia od tego, czy
praca ta stanowiła główne źródło utrzymania wnioskodawcy lub jego rodziny.
Przeszkodą w uwzględnieniu spornego okresu w stażu składkowym odwołującej nie
jest wreszcie fakt urodzenia przez skarżącą dzieci. Z zeznań ubezpieczonej i
świadków wynika wszak, że to odwołująca pracowała w gospodarstwie rolnym
rodziców, zaś w opiece nad dziećmi pomagała jej matka.
Prawidłowe zaliczenie przez Sąd Okręgowy okresu pracy ubezpieczonej od
dnia 10 lutego 1967 r. do dnia 7 czerwca 1980 r. w gospodarstwie rolnym rodziców
sprawiło, że Z. D. udowodniła posiadanie ponad 30-letniego okresu składkowego i
nieskładkowego. Odwołująca spełniła tym samym wszystkie przesłanki prawa do
emerytury bliżej określone w przepisach art. 29 ust.1 pkt 1 i ust. 2 oraz art. 46 ust. 1
ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a
mianowicie osiągnęła wiek 55 lat, wykazała posiadanie przeszło 30-letniego okresu
składkowego i nieskładkowego, ostatnio przez zgłoszeniem wniosku o emeryturę
była pracownikiem i w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu
społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawała w
stosunku pracy ponad 6 miesięcy. Co prawda ostatnio przez złożeniem wniosku o
emeryturę Z. D. pobierała zasiłek dla bezrobotnych i z tego tytułu podlegała
ubezpieczeniu, to jednak ta okoliczność, jak trafnie zauważył Sąd Okręgowy, nie
stoi na przeszkodzie uznaniu, że ubezpieczona spełniła wszystkie warunki nabycia
prawa do emerytury określone w powołanych przepisach.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku, opartej na podstawie z art.
3983
§ 1 k.p.c., organ rentowy zarzucił Sądowi Apelacyjnemu naruszenie prawa
materialnego przez niezastosowanie art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst
5
Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) poprzez dwukrotne zaliczenie tego
samego okresu od 26 listopada 1971 r. do 24 czerwca 1976 r. (raz jako okresu
składkowego i ponownie jako okresu pracy w gospodarstwie rolnym) do stażu
ubezpieczeniowego, warunkującego nabycie prawa do emerytury, oraz niewłaściwe
zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz art. 46 ust. 1 tejże ustawy wskutek
przyznania odwołującej spornego świadczenia pomimo nieudowodnienia 30-
letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Wskazując na tę podstawę
zaskarżenia, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł alternatywnie o uchylenie
wyroku i oddalenie odwołania Z. D. od decyzji organu rentowego lub uchylenie
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi II instancji. W
uzasadnieniu skargi kasacyjnej zauważono, iż sądy obydwu instancji, doliczając do
uwzględnionego przez organ rentowy stażu składkowego i nieskładkowego
ubezpieczonej, wynoszącego 16 lat, 21 miesięcy i 23 dni, okres pracy odwołującej
w gospodarstwie rolnym rodziców od 1 lutego 1967 r. do 7 czerwca 1980 r. (tj. 13
lat 3 miesiące i 27 dni), ustaliły, że skarżąca legitymuje się wymaganym 30-letnim
okresem ubezpieczenia, od którego uzależnione jest nabycie prawa do emerytury z
art. 29 ust. 1 i 2 oraz art. 46 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych. Tymczasem na okres pracy ubezpieczonej w
gospodarstwie rolnym rodziców przypada okres opieki nad dziećmi od 26 listopada
1971 r. do 24 czerwca 1976 r., który wcześniej został potraktowany przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych jako nieskładkowy. Tym samym wbrew regulacji art. 11
cytowanej ustawy nastąpiło dwukrotne uwzględnienie tego samego przedziału
czasu w stażu ubezpieczeniowym. Rzeczywisty okres składkowy, nieskładkowy i
uzupełniający, jaki posiada odwołująca, wynosi 26 lat 2 miesiące i 23 dni.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje;
Stosowanie do regulacji art. 39813
§ 1 i 2 k.p.c. Sąd Najwyższy rozpoznaje
skargę kasacyjną w granicach zaskarżenia oraz w granicach podstaw i jest
związany ustaleniami faktycznymi, stanowiącymi podstawę zaskarżonego
orzeczenia, jeśli skarga nie zawiera zarzutu naruszenia przepisów postępowania
bądź gdy zarzut taki okaże się nieuzasadniony, a z urzędu bierze pod rozwagę
tylko nieważność postępowania.
6
W niniejszym przypadku, w ramach jedynej, powołanej w skardze kasacyjnej
podstawy z art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c., skarżący zarzucił naruszenie prawa
materialnego poprzez niezastosowanie przez Sąd Apelacyjny art. 11 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(jednolity tekst: Dz.U.z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) oraz niewłaściwe
zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 46 ust. 1 tejże ustawy. Zarzut ten jest w
pełni uzasadniony.
Analizę prawidłowości zaskarżonego wyroku rozpocząć wypada od
przypomnienia, iż materialnoprawną podstawę roszczeń emerytalnych Zofii D.
stanowią art. 46 w związku z art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przepisy te statuują
następujące przesłanki nabycia prawa do emerytury przez ubezpieczonych
urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r.:
- nieprzystąpienie do otwartego funduszu emerytalnego, rozumiane jako
niezawarcie umowy o przystąpieniu do takiego funduszu w terminie do dnia 31
grudnia 1999 r.,
- spełnienie określonych w tychże przepisach warunków przyznania świadczenia do
dnia 31 grudnia 2008 r.,
- osiągnięcie wieku wynoszącego w przypadku kobiet 55 lat,
- wykazanie przez wnioskodawcę wymaganego okresu stażowego i
nieskładkowego, który dla kobiet określono na co najmniej 30 lat albo co najmniej
20 lat w razie uznania danej osoby za całkowicie niezdolną do pracy,
- posiadanie statusu pracownika jako ostatniego – przed zgłoszeniem wniosku
emerytalnego – tytułu podlegania ubezpieczeniu społecznemu (por. wyroki Sądu
Najwyższego z dnia 7 grudnia 2001 r., II UKN 646/00, OSNPUSiSP z 2003 r. nr
18, poz. 445, z dnia 12 lutego 2004 r., II UK 239/03, OSNPUSiSP z 2004 r. nr 20,
poz. 356, z dnia 16 maja 2006 r., I UK 284/05, M.P.Pr. z 2006 r. nr 7, s.343),
nawet jeśli wnioskodawca nie pozostawał w ubezpieczeniu pracowniczym w chwili
osiągnięcia wieku emerytalnego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia
2006 r., I UK 145/05, OSNPUSiSP z 2006r. nr 23-24, poz.367), bądź też po
rozwiązaniu stosunku pracy pobierał zasiłek dla bezrobotnych (por. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 16 sierpnia 2005 r., I UK 363/04, OSNPUSiSP z 2006 r. nr 11-
7
12, poz. 194) lub świadczenie przedemerytalne (por.wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 12 sierpnia 2004 r., III UK 77/04, OSNPUSiSP z 2005 r. nr 6, poz.86),
- pozostawanie w stosunku pracy co najmniej przez 6 miesięcy w okresie ostatnich
24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniu
emerytalnemu i rentowemu, chyba że w dacie zgłoszenia wniosku o emeryturę
ubezpieczony jest uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy przyznanej
w ramach ubezpieczenia pracowniczego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 8 lutego 2006 r., III UZP 3/05, Lex nr 177435).
W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości fakt, iż ubezpieczona
spełniła wszystkie wymienione kryteria kwalifikacyjne przyznania prawa do
emerytury poza tą przesłanką, która jest przedmiotem sporu między stronami, a
mianowicie udokumentowaniem co najmniej 30-letniego okresu składkowego i
nieskładkowego.
Warto zauważyć, że rozpoznając wniosek emerytalny Z. D., Zakład
Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił jako składkowe w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt
1 i 2 cytowanej ustawy okresy podlegania odwołującej ubezpieczeniu społecznemu
z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w Spółdzielni Niewidomych w L. od
7 czerwca 1980 r. do 29 lutego 1992 r. (11 lat 8 miesięcy i 24 dni) oraz opłacania
składek na ubezpieczenie społeczne od pobieranego zasiłku dla bezrobotnych od 5
maja 1992 r. do 4 maja 1993r. (1 rok i 1 dzień), wynoszące łącznie 12 lat 8
miesięcy i 25 dni, zaś jako nieskładkowe w świetle art. 7 pkt 1d i pkt 5 tegoż aktu
– okresy pobierania zasiłku chorobowego po zakończeniu stosunku pracy od 1
marca 1992 r. do 30 kwietnia 1992 r. (2 miesiące) i niewykonywania pracy z
powodu opieki nad dziećmi do lat 4 od 26 listopada 1971 r. do 24 czerwca 1976 r.
(4 lata 6 miesięcy i 29 dni), wynoszące łącznie 4 lata 8 miesięcy i 29 dni. Ustalając
– według zasad wynikających z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy – staż składkowy i
nieskładkowy ubezpieczonej, uprawniający ją do emerytury, organ rentowy doliczył
do powyższego okresu składkowego 12 lat 8 miesięcy i 25 dni okres nieskładkowy
w wymiarze nie przekraczającym 1/3 uwzględnionego okresu składkowego, tj. 4
lata 2 m-ce i 28 dni. W ten sposób określił w zaskarżonej decyzji łączny staż
ubezpieczeniowy Z. D. na 16 lat 11 miesięcy i 23 dni.
8
Prawdą jest, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 omawianej ustawy, przy
ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości, uwzględnia się
również przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w
gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, traktując je – z zastrzeżeniem
art. 56 – jako okresy składkowe, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone
na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do
przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu i o ile
okresy te nie zostały zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury
lub renty na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników.
Z unormowań art. 10 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych wynika zatem możliwość uwzględnienia okresu pracy w
gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia w stażu ubezpieczeniowym
uprawniającym do emerytury i rzutującym na obliczenie jej wysokości, ale tylko w
razie kumulatywnego spełnienia wskazanych w tym artykule warunków. Przede
wszystkim przepis art. 10 ust. 3 omawianej ustawy koresponduje z art. 20 ust. 2
ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity
tekst: Dz.U. z 1998 r., nr 7, poz. 25 ze zm.), wykluczając możliwość podwójnego
uwzględniania danego okresu, zarówno przy ustalaniu prawa do świadczeń
rolniczych jak i świadczeń z powszechnego ubezpieczenia emerytalnego i
rentowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1997 r., II UR 2/97,
OSNAPiUS z 1997 r., nr 24, poz. 497). Poza tym okresy wymienione w art. 10 ust.
1 ustawy służą wyłącznie do uzupełnienia brakującego stażu ubezpieczeniowego,
wymaganego do przyznania emerytury, co oznacza, że bierze się je pod uwagę
dopiero przy uwzględnieniu wszystkich udokumentowanych przez wnioskodawcę
okresów składkowych i nieskładkowych. Wreszcie uwzględnia się je w wymiarze
niezbędnym do uzupełnienia brakującego stażu ubezpieczenia.
Godzi się podkreślić, że jeszcze na tle wykładni art. 2, art. 4, art. 5 i art. 6
ust. 8 ustawy z dnia 17 października 1991r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.z 1991 r.
Nr 104, poz. 450 ze zm.) w orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażany był pogląd
zachowujący aktualność także przy interpretacji art. 5, art. 6, art.7, art. 10 i art.11
obecnie obowiązującej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
9
Społecznych, w myśl którego przepisy te nie tylko definiują poszczególne okresy
jako składkowe, nieskładkowe i uzupełniające oraz określają reguły uwzględniania
ich przy ustalaniu stażu ubezpieczeniowego niezbędnego do przyznania prawa do
emerytury, ale również wskazują na kolejność zaliczenia tychże okresów w ramach
owego stażu. Najpierw bowiem należy ustalić udokumentowane przez
wnioskodawcę okresy składkowe i zsumować je – w wymiarze nie przekraczającym
jednej trzeciej – z udokumentowanymi okresami nieskładkowymi. Dopiero gdy tak
określony staż składkowy i nieskładkowy okaże się krótszy od wymaganego,
można uzupełnić go o traktowane jak składkowe okresy opłacania składek na
ubezpieczenie społeczne rolników lub prowadzenia gospodarstwa rolnego albo
pracy w takim gospodarstwie. Jeśli z okresem pracy rolniczej zbiega się inny okres
składkowy lub nieskładkowy, to przy ustalaniu stażu ubezpieczeniowego
uwzględnia się ten ostatni (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2000 r.,
II UKN 665/99, OSNAPiUS z 2002 r. nr 4 poz. 94, z dnia 15 grudnia 2000 r., II UKN
147/00, OSNAPiUS z 2002 r. nr 16, poz. 389 i z dnia 19 grudnia 2001 r., II UKN
698/00, OSNPUSiSP z 2003 r. nr 19, poz. 473).
Nie jest zatem dopuszczalne podwójne zaliczenie tego samego przedziału czasu
jako okresu składkowego lub nieskładkowego i zarazem okresu pracy rolniczej.
Dopiero gdy okres nieskładkowy w rozumieniu art. 7 ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie zostanie wykorzystany przy
ustalaniu stażu ubezpieczeniowego z uwagi na ograniczenie wynikające z art.5
ust.2 tego aktu, a przypada on na okres pracy rolniczej, zalicza się go do tegoż
stażu zgodnie z zawartą w art. 11 ustawy zasadą korzystności. Uwzględnia się go
jednak tylko w pojedynczym wymiarze.
Możliwość podwójnego zaliczenia danego okresu do stażu
ubezpieczeniowego, od którego zależy nabycie prawa do świadczenia lub ustalenie
jego wysokości, musiałoby wynikać z konkretnego upoważnienia ustawowego,
takiego jak np. zawarte w art. 5 ust. 3 ustawy w odniesieniu do okresów
działalności kombatanckiej, podlegania represjom wojennym i powojennym oraz
pracy przymusowej.
W rozpoznawanej sprawie, uznając za udowodniony okres pracy
ubezpieczonej w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu 16 roku życia od
10
10 lutego 1967r. do 6 czerwca 1980 r. (13 lat 3 miesiące i 27 dni) i uzupełniając o
ten okres uwzględniony w zaskarżonej decyzji staż składkowy i nieskładkowy
wnioskodawczyni (16 lat 11 miesięcy i 23 dni), Sądy obydwu instancji doprowadziły
do podwójnego zaliczenia tego samego przedziału czasu (od 26 listopada 1971 r.
do 24 czerwca 1976 r.) do stażu ubezpieczeniowego wymaganego do nabycia
prawa do emerytury.
Słusznym jest zatem podnoszony przez organ rentowy zarzut naruszenia przez
Sąd Apelacyjny prawa materialnego przez niezastosowanie art. 11 ustawy o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niewłaściwe
zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 46 ust.1 tego aktu, polegające na
nieprawidłowym obliczeniu posiadanego przez odwołującą okresu składkowego i
nieskładkowego uzupełnionego okresem pracy rolniczej oraz przyznaniu jej
spornego świadczenia mimo niespełnienia jednej z przesłanek uzyskania prawa do
niego.
Z tych względów na podstawie art. 39815
§ 1 k.p.c. orzeczono jak w
sentencji.