I CZ 110/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 110/08
POSTANOWIENIE
Dnia 8 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie z wniosku J.R.
przy uczestnictwie A.T., A.P. i A.F-G.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 stycznia 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 2 czerwca 2008 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w sprawie z wniosku J.R. z
udziałem A.T., A.P. i A.F-G. o stwierdzenie zasiedzenia odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawczyni. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy podniósł, że skarżąca
2
ograniczyła się jedynie do powołania przepisów prawa materialnego i procesowego,
nie wskazując na czym polega ich błędne wyłożenie lub zastosowanie, prowadząc
natomiast polemikę z ustalonymi faktami i ich oceną, co jest niedopuszczalne jako
podstawa skargi kasacyjnej.
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca wniosła o jego uchylenie,
wskazując, że Sąd Okręgowy nie był uprawniony na etapie sprawdzania wymagań
formalnych skargi kontrolować merytorycznej treści podstaw kasacyjnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.,
skarga kasacyjna powinna zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich
uzasadnienie. Należy zgodzić się ze skarżącą, że sporządzona przez nią skarga
kasacyjna sprostała temu wymaganiu konstrukcyjnemu. Wskazano w niej jako
podstawę naruszenie zarówno przepisów prawa materialnego, jak i procesowego,
oraz wyjaśniono, na czym uchybienia te - w ocenie skarżącej - miałyby polegać.
Na uwzględnienie zasługuje także pogląd, że Sąd drugiej instancji nie był
uprawniony do tak zasadniczej, wręcz merytorycznej oceny podstaw na etapie
badania dopuszczalności skargi kasacyjnej. Sąd ten kontrolę taką jednak
przeprowadził, skoro uznał, że mimo wyraźnego brzmienia zawartych w skardze
podstaw odnoszą się one nie do sfery prawnej, lecz do dokonanych ustaleń
faktycznych. Kontrola taka, jako zastrzeżona dla Sądu Najwyższego w toku
postępowania kasacyjnego, na etapie postępowania przed Sądem drugiej instancji
była niedopuszczalna.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3941
§ 3 k.p.c.
w zw. z art. 39815
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 8 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie z wniosku J.R.
przy uczestnictwie A.T., A.P. i A.F-G.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 stycznia 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 2 czerwca 2008 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w sprawie z wniosku J.R. z
udziałem A.T., A.P. i A.F-G. o stwierdzenie zasiedzenia odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawczyni. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy podniósł, że skarżąca
2
ograniczyła się jedynie do powołania przepisów prawa materialnego i procesowego,
nie wskazując na czym polega ich błędne wyłożenie lub zastosowanie, prowadząc
natomiast polemikę z ustalonymi faktami i ich oceną, co jest niedopuszczalne jako
podstawa skargi kasacyjnej.
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca wniosła o jego uchylenie,
wskazując, że Sąd Okręgowy nie był uprawniony na etapie sprawdzania wymagań
formalnych skargi kontrolować merytorycznej treści podstaw kasacyjnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.,
skarga kasacyjna powinna zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich
uzasadnienie. Należy zgodzić się ze skarżącą, że sporządzona przez nią skarga
kasacyjna sprostała temu wymaganiu konstrukcyjnemu. Wskazano w niej jako
podstawę naruszenie zarówno przepisów prawa materialnego, jak i procesowego,
oraz wyjaśniono, na czym uchybienia te - w ocenie skarżącej - miałyby polegać.
Na uwzględnienie zasługuje także pogląd, że Sąd drugiej instancji nie był
uprawniony do tak zasadniczej, wręcz merytorycznej oceny podstaw na etapie
badania dopuszczalności skargi kasacyjnej. Sąd ten kontrolę taką jednak
przeprowadził, skoro uznał, że mimo wyraźnego brzmienia zawartych w skardze
podstaw odnoszą się one nie do sfery prawnej, lecz do dokonanych ustaleń
faktycznych. Kontrola taka, jako zastrzeżona dla Sądu Najwyższego w toku
postępowania kasacyjnego, na etapie postępowania przed Sądem drugiej instancji
była niedopuszczalna.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3941
§ 3 k.p.c.
w zw. z art. 39815
§ 1 k.p.c.).