Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2013 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. S. (1)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej

w W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 6 sierpnia 2012 r. sygn. akt XI C 657/12

I.  oddala apelację.

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Powód P. S. (2) wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 1510 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu tytułem odszkodowania uzupełniającego za szkodę w pojeździe.

Pozwany (...) S.A. w W. wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

Wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2012 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.510 złotych z ustawowymi odsetkami w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 12.03.2012 roku do dnia zapłaty i jednocześnie zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 696 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Ponadto nakazał zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Białymstoku kwotę 35,51 złotych tytułem nadpłaconych w sprawie wydatków.

Sąd I instancji ustalił, iż w dniu 19 grudnia 2011 roku doszło do uszkodzenia pojazdu marki M. (...), nr rej. (...) należącego do J. D. przez kierowcę korzystającego w dacie zdarzenia z aktualnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powód P. S. (2) realizuje w tej sprawie roszczenia odszkodowawcze wynikające z tego ubezpieczenia na podstawie umowy cesji zawartej z właścicielem pojazdu w dniu 9 lutego 2012 roku. Pozwany zakład ubezpieczeń nie kwestionował swej odpowiedzialności w sprawie co do zasady i na etapie likwidacji szkody wypłacił powodowi kwotę 4.036,26 złotych. W sprawie sporna była między stronami wysokość szkody wyrządzonej w przedmiotowym pojeździe.

Sąd I instancji miał na uwadze zeznania świadka M. M., likwidatora szkód, który po zgłoszeniu szkody dokonywał oględzin przedmiotowego pojazdu. Z jego ustaleń wynikało, że nie wszystkie występujące w tym pojeździe wówczas uszkodzenia powstały w tym zdarzeniu. Te, które nie były związane ze przedmiotową szkodą ujawnił na końcu kalkulacji kosztów jego naprawy. Sąd Rejonowy wskazał ponadto, iż powód w piśmie z dnia 22 maja 2012 roku przyznał, że pojazd przed tą kolizją miał nienaprawione uszkodzenia z lewej strony pojazdu. W tym zdarzeniu uszkodzeniu uległa maska pojazdu i elementy z prawego przodu pojazdu, czyli zderzak, błotnik i lampa. Samochód po szkodzie nie był naprawiany, był importowany z Anglii i tam też był serwisowany. Powód nie jest też podatnikiem podatku VAT.

Celowy, konieczny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu Sąd I instancji ustalił na podstawie opinii sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu mechaniki pojazdowej i ruchu drogowego, którą uznał za miarodajny dowód w sprawie. Wskazał, iż zgodnie z opinią nie można wykluczyć samego kontaktu obu pojazdów i powstania w jego wyniku uszkodzeń. Jednak nie wszystkie ujawnione w tym pojeździe uszkodzenia mają związek z przedmiotowym zdarzeniem. W ocenie biegłego odrzucić należy jako pozbawione tego związku uszkodzenia ogumienia i obręczy kół pojazdu oraz pozostałe uszkodzenia zlokalizowane po prawej stronie pojazdu, zaznaczone i pokazane na fot. Nr 2. Uszkodzenia błotnika przedniego prawego, pokrywy przedziału silnika i otarcia klosza prawego reflektora nie powstały jako wynik kontaktu z samochodem WV Golf. Koszt usunięcia uszkodzeń związanych ze szkodą biegły określił na podstawie systemu A. i stawki (...) równej 115/120 zł/h na kwotę 6817,67 złotych netto i 8385,73 złotych brutto, z uwzględnieniem 60% potrącenia kosztów lakierowania zderzaka, a Sąd Rejonowy ocenił wyjaśnienia biegłego do zarzutów skierowanych do sporządzonej wyceny za przekonujące. Sąd I instancji zaznaczył, iż nie ma dowodów uzasadniających wzrost ceny pojazdu lub zasadność zastosowania do rozliczenia szkody części o porównywalnej jakości. Skoro zaś pozwany już zapłacił kwotę 4.036,26 złotych, to żądanie kwoty 1.510 złotych jest uzasadnione. Odsetki ustawowe Sąd Rejonowy zasądził zgodnie z żądaniem powoda, tj. od daty wniesienia pozwu.

Jako podstawę rozstrzygnięcia powołał art. 509 kc, art. 822§1 kc, art. 361§2 kc, art. 363§1 kc, art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych, zaś o kosztach procesu orzekł na mocy art. 98 kpc.

Powyższy wyrok zaskarżył apelacją pozwany w części dotyczącej punktów I i II zarzucając naruszenie prawa materialnego, to jest art. 361 § 1 kc i art. 363 kc poprzez nałożenie na pozwanego obowiązku naprawienia szkody w postaci zasądzenia na rzecz powoda dodatkowo kwoty 1.510 złotych w sytuacji, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstawy do przyznania powodowi dodatkowego odszkodowania, a w sprawie nadal istnieje szereg wątpliwości dotyczących zaistnienia przedmiotowego zdarzenia, a nadto Sąd nie wziął pod uwagę, że uzasadnionym kosztem naprawy pojazdu jest koszt wyliczony z zastosowaniem oprócz części oryginalnych (O) również dostępnych na rynku części zamiennych o symbolach Q i P, które posiadają stosowne certyfikaty jakości, co zapewnia przeprowadzenie naprawy w sposób właściwy.

Wskazując na powyższe wniósł o:



zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego,



zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, według norm przepisanych, z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego,



ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Białymstoku do ponownego jej rozpoznania wraz z rozstrzygnięciem o kosztach II instancji.

SĄD OKRĘGOWY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną Sądu Rejonowego. Uzupełniające postępowanie dowodowe przeprowadzone przed Sądem Okręgowym potwierdziło, że istniały podstawy do przyznania powodowi dodatkowego odszkodowania, a wywody zawarte w apelacji mają charakter wyłącznie polemiczny z prawidłowym rozstrzygnięciem.

Z uwagi na istniejące wątpliwości co do przebiegu zdarzenia drogowego z dnia 14.12.2010 roku, zakresu uszkodzeń wynikających z tego zdarzenia i wysokości kosztów naprawy uszkodzeń powstałych w wyniku tego zdarzenia, Sąd Okręgowy mając na uwadze stanowisko pozwanego oraz zgłoszony przez niego wniosek dowodowy w pierwszej instancji, dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego sądowego K. J. na wskazane powyżej okoliczności.

Biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacji i techniki rolniczej K. J. po przeprowadzeniu analizy akt sprawy zawierających cyfrową wersję akt szkody stwierdził, iż zgromadzony materiał dowodowy nie pozwolił na przeprowadzenie rekonstrukcji przebiegu zdarzenia, a to z uwagi na brak podstawowych informacji dla przeprowadzenia takiej rekonstrukcji, bądź symulacji zdarzenia. Zdaniem biegłego materiał ten umożliwia tylko taką analizę uszkodzeń i próbę określenia ich kompatybilności jakościowej i ilościowej, jaka została zaprezentowana w opinii podstawowej z dnia 05.06.2012 roku. Biegły podtrzymał wnioski stanowiące podsumowanie analizy uszkodzeń z opinii podstawowej podkreślając, iż nie można kategorycznie wskazać, że uszkodzenia samochodu marki M. nr rej. (...), których koszt naprawy oszacowano na kwotę 8.385,73 złote brutto, powstały w wyniku dynamicznego kontaktu z samochodem marki V. (...) nr rej. (...) w dniu 14.12.2011 roku. Jednocześnie jednak, zdaniem biegłego, nie można wykluczyć, iż uszkodzenia te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze zdarzeniem drogowym z dnia 14.12.2011 roku. Zgodnie z treścią opinii uzupełniającej oszacowany koszt naprawy uszkodzeń, których nie można wykluczyć, jako niezwiązanych ze zdarzeniem, wynosi 8.385,73 złotych brutto i jest równy kosztom naprawy oszacowanym w opinii podstawowej (zob. opinia uzupełniająca z dnia 07.02.2013 roku – k. 131-135).

Strony nie wniosły zastrzeżeń do powyższej opinii.

Zdaniem Sądu Okręgowego opinia uzupełniająca sporządzona przez biegłego sądowego K. J. jest jasna i wyczerpująca. W ocenie Sądu Okręgowego nie sposób dopatrzyć się w przedstawionych wnioskach oraz uzasadniających je wywodach błędów, nieścisłości, czy też nielogiczności, dla których należałoby odmówić im waloru wiarygodności. Dlatego też Sąd Okręgowy posiłkował się opinią uzupełniającą sporządzoną przez biegłego.

Wnioski zawarte w opinii uzupełniającej są tożsame z wnioskami zaprezentowanymi przez biegłego w opinii podstawowej, która to opinia legła u podstaw zaskarżonego rozstrzygnięcia. Obie opinie, zarówno podstawowa, jak i uzupełniająca, wskazują zaś na zasadność powództwa, gdyż biegły nie wykluczył możliwości powstania uszkodzeń oszacowanych na kwotę 8.385,73 złotych brutto w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 14.12.2011 roku. Skoro zaś takiej możliwości nie można kategorycznie wykluczyć, to powództwo trafnie podlegało uwzględnieniu w całości, gdyż koszty naprawy pojazdu oszacowane przez biegłego są znacznie wyższe, niż odszkodowanie wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego.

Zdaniem Sądu Okręgowego bezzasadne są wywody skarżącego, iż użycie do naprawy pojazdu części zamiennych oryginalnych nie jest ekonomicznie uzasadnione. Pozwany argumentował swoje stanowisko tym, że na rynku są dostępne części zamienne alternatywne. Argumentacja pozwanego jest chybiona zwłaszcza w świetle najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego. W uchwale z dnia 12.04.2012 roku, sygn. III CZP 80/11, wydanej w składzie 7 sędziów Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Dopiero jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi (OSNC 2012/10/112). Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na zakładzie ubezpieczeń, gdyż z reguły wymiana części starych na nowe nie prowadzi do wzrostu wartości pojazdu jako całości, wobec czego tylko wykazanie przez ubezpieczyciela, że w konkretnym wypadku jest inaczej, pozwala na zmniejszenie odszkodowania. Poszkodowany, a w okolicznościach niniejszej sprawy powód jako cesjonariusz, ma prawo oczekiwać, że kwota odszkodowania z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych pokryje koszty przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę. Pozwany nie przedstawił dowodów na okoliczność, że wartość pojazdu jako całości wzrośnie po dokonaniu naprawy z użyciem nowych, oryginalnych części, dlatego apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie w żadnym zakresie.

Mając powyższe na uwadze orzeczono na podstawie art. 385 k.p.c., jak w sentencji.

O kosztach zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. z uwagi na wynik postępowania w drugiej instancji, zaś ich wysokość ustalono w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).