III KO 1/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 12 LUTEGO 2009 R.
III KO 1/09
Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy i nie podlega rozsze-
rzającej interpretacji. Nie może zatem, poprzez nadużywanie przewidzianej
w nim instytucji, służyć rozwiązywaniu problemów kadrowych w sądach,
gdyż do wypełniania tej roli powołane są organy sprawujące nadzór admi-
nistracyjny w sądownictwie, dysponujące stosownymi uprawnieniami (np.
instytucją delegacji).
Przewodniczący: sędzia SN D. Rysińska.
Sędziowie SN: R. Malarski, E. Strużyna (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Grzegorza C., oskarżonego o
popełnienie przestępstw określonych w art. 300 § 2 k.k. i in., z powodu
wniosku zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w L. z dnia 30
grudnia 2008 r. o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi rów-
norzędnemu
p o s t a n o w i ł nie uwzględnić wniosku.
U Z A S A D N I E N I E
Wniosek o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi rów-
norzędnemu nie jest zasadny. W przedmiotowej sprawie brak podstaw do
formułowania jakichkolwiek rozsądnych wątpliwości i zastrzeżeń co do
zdolności prawidłowego rozpoznania sprawy przez Sąd właściwy.
2
Dla zastosowania wyjątkowej instytucji przewidzianej w art. 37 k.p.k.
konieczna jest konstatacja, że wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwo-
ści. Odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy przez sąd miejscowo wła-
ściwy może nastąpić m.in. tylko w razie zaistnienia sytuacji wskazującej, że
nie jest możliwe sprawne i skuteczne rozpoznanie przez ten sąd konkretnej
sprawy.
W niniejszej sprawie żadna z opisanych w uzasadnieniu postanowie-
nia okoliczności nie upoważnia do wniosku, że interes wymiaru sprawiedli-
wości może zabezpieczyć tylko przekazanie sprawy do rozpoznania inne-
mu sądowi. Niedopuszczalne byłoby bowiem przyjęcie, jako przesłanki
podjętej na podstawie art. 37 k.p.k. decyzji, założenia, że wyznaczony do
jej rozpoznania sędzia nie będzie w stanie sprostać wymogowi wnikliwego i
sprawnego przeprowadzenia postępowania sądowego, a w istocie do tego
rodzaju obaw sprowadza się przedstawiona w uzasadnieniu postanowienia
argumentacja.
Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy i nie podlega rozsze-
rzającej interpretacji. Nie może więc, poprzez nadużywanie przewidzianej
w nim instytucji, służyć rozwiązywaniu problemów kadrowych w sądach,
gdyż do wypełniania tej roli powołane są organy sprawujące nadzór admi-
nistracyjny w sądownictwie i dysponujące stosownymi instrumentami (np.
instytucją delegacji).
W tym stanie rzeczy sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytyw-
nej postanowienia.
III KO 1/09
Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy i nie podlega rozsze-
rzającej interpretacji. Nie może zatem, poprzez nadużywanie przewidzianej
w nim instytucji, służyć rozwiązywaniu problemów kadrowych w sądach,
gdyż do wypełniania tej roli powołane są organy sprawujące nadzór admi-
nistracyjny w sądownictwie, dysponujące stosownymi uprawnieniami (np.
instytucją delegacji).
Przewodniczący: sędzia SN D. Rysińska.
Sędziowie SN: R. Malarski, E. Strużyna (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Grzegorza C., oskarżonego o
popełnienie przestępstw określonych w art. 300 § 2 k.k. i in., z powodu
wniosku zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w L. z dnia 30
grudnia 2008 r. o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi rów-
norzędnemu
p o s t a n o w i ł nie uwzględnić wniosku.
U Z A S A D N I E N I E
Wniosek o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi rów-
norzędnemu nie jest zasadny. W przedmiotowej sprawie brak podstaw do
formułowania jakichkolwiek rozsądnych wątpliwości i zastrzeżeń co do
zdolności prawidłowego rozpoznania sprawy przez Sąd właściwy.
2
Dla zastosowania wyjątkowej instytucji przewidzianej w art. 37 k.p.k.
konieczna jest konstatacja, że wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwo-
ści. Odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy przez sąd miejscowo wła-
ściwy może nastąpić m.in. tylko w razie zaistnienia sytuacji wskazującej, że
nie jest możliwe sprawne i skuteczne rozpoznanie przez ten sąd konkretnej
sprawy.
W niniejszej sprawie żadna z opisanych w uzasadnieniu postanowie-
nia okoliczności nie upoważnia do wniosku, że interes wymiaru sprawiedli-
wości może zabezpieczyć tylko przekazanie sprawy do rozpoznania inne-
mu sądowi. Niedopuszczalne byłoby bowiem przyjęcie, jako przesłanki
podjętej na podstawie art. 37 k.p.k. decyzji, założenia, że wyznaczony do
jej rozpoznania sędzia nie będzie w stanie sprostać wymogowi wnikliwego i
sprawnego przeprowadzenia postępowania sądowego, a w istocie do tego
rodzaju obaw sprowadza się przedstawiona w uzasadnieniu postanowienia
argumentacja.
Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy i nie podlega rozsze-
rzającej interpretacji. Nie może więc, poprzez nadużywanie przewidzianej
w nim instytucji, służyć rozwiązywaniu problemów kadrowych w sądach,
gdyż do wypełniania tej roli powołane są organy sprawujące nadzór admi-
nistracyjny w sądownictwie i dysponujące stosownymi instrumentami (np.
instytucją delegacji).
W tym stanie rzeczy sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytyw-
nej postanowienia.