II CNP 132/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 132/08
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 lutego 2009 r.,
skargi "B" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 4 kwietnia 2008 r., sygn. akt [...], wydanego
w sprawie z powództwa "B" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko "A." Spółce Akcyjnej
o zapłatę 44.692,80zł,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2008 r. Sąd Okręgowy w Ł. zmienił zaskarżony
przez obie strony wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 20 kwietnia 2007 r. w ten
sposób, że oddalił powództwo i apelację strony powodowej.
Pełnomocnik powódki wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego.
Podstawową funkcją skargi przewidzianej w art. 4241
k.p.c. jest
doprowadzenie do stwierdzenia przez Sąd Najwyższy wystąpienia jednej
z materialnoprawnych przesłanek roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej
jurysdykcyjną działalnością sądów powszechnych w postaci niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4171
§ 2 k.c.). Między postępowaniem
unormowanym w art. 4241
i nast. k.p.c. i postępowaniem z powództwa przeciwko
Skarbowi Państwa o odszkodowanie zachodzi ścisły związek, gdyż orzeczenie
Sądu Najwyższego uwzględniające skargę stanowi prejudykat w późniejszym
procesie odszkodowawczym.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 skarga powinna zawierać:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy
jest ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne,
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę
wniesiono stosując art. 4241
§ 2 - że występuje wyjątkowy wypadek
uzasadniający wniesienie skargi,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Ponadto skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla
pisma procesowego. Do skargi - oprócz jej odpisów dla doręczenia ich
3
uczestniczącym w sprawie osobom - dołącza się dwa odpisy przeznaczone do akt
Sądu Najwyższego (§ 2).
Przedmiotowa skarga nie spełnia wymagania konstrukcyjnego określonego
w pkt 5 przytoczonego przepisu. Skarżąca nie wykazała bowiem we właściwy
sposób, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Ograniczyła się jedynie do stwierdzenia, że od
zaskarżonego wyroku - z uwagi na wartość przedmiotu sporu (44 692,80 zł) - nie
przysługuje skarga kasacyjna.
Należy podkreślić, że spełnienie wymagania, o którym mowa, polega na
przeprowadzeniu prawniczej analizy przepisów dotyczących - wchodzących
w rachubę - środków prawnych, których zastosowanie byłoby w konkretnym
przypadku niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść
skutku. Do tych środków należy zaliczyć oprócz skargi kasacyjnej także skargę
o wznowienie postępowania. Nadto ustawodawca wymaga „wykazania", a nie
jedynie wskazania, przytoczenia czy uwiarygodnienia. Skarżący musi zatem
przeprowadzić stosowny wywód jurydyczny w celu dowiedzenia niemożności
wzruszenia orzeczenia w drodze innych środków prawnych. Wywód taki byłby
zbędny jedynie wówczas, gdyby skarżący dołączył do skargi odpisy prawomocnych
orzeczeń wskazujących, że zastosowanie innych środków prawnych okazało się
nieskuteczne (np. odpis postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania).
Zgodnie z art. 4248
§ 1 Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
skargę, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd niższej instancji, skargę wniesioną
po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1,
jak również skargę z innych przyczyn niedopuszczalną.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 lutego 2009 r.,
skargi "B" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 4 kwietnia 2008 r., sygn. akt [...], wydanego
w sprawie z powództwa "B" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko "A." Spółce Akcyjnej
o zapłatę 44.692,80zł,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2008 r. Sąd Okręgowy w Ł. zmienił zaskarżony
przez obie strony wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 20 kwietnia 2007 r. w ten
sposób, że oddalił powództwo i apelację strony powodowej.
Pełnomocnik powódki wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego.
Podstawową funkcją skargi przewidzianej w art. 4241
k.p.c. jest
doprowadzenie do stwierdzenia przez Sąd Najwyższy wystąpienia jednej
z materialnoprawnych przesłanek roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej
jurysdykcyjną działalnością sądów powszechnych w postaci niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4171
§ 2 k.c.). Między postępowaniem
unormowanym w art. 4241
i nast. k.p.c. i postępowaniem z powództwa przeciwko
Skarbowi Państwa o odszkodowanie zachodzi ścisły związek, gdyż orzeczenie
Sądu Najwyższego uwzględniające skargę stanowi prejudykat w późniejszym
procesie odszkodowawczym.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 skarga powinna zawierać:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy
jest ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne,
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę
wniesiono stosując art. 4241
§ 2 - że występuje wyjątkowy wypadek
uzasadniający wniesienie skargi,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Ponadto skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla
pisma procesowego. Do skargi - oprócz jej odpisów dla doręczenia ich
3
uczestniczącym w sprawie osobom - dołącza się dwa odpisy przeznaczone do akt
Sądu Najwyższego (§ 2).
Przedmiotowa skarga nie spełnia wymagania konstrukcyjnego określonego
w pkt 5 przytoczonego przepisu. Skarżąca nie wykazała bowiem we właściwy
sposób, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Ograniczyła się jedynie do stwierdzenia, że od
zaskarżonego wyroku - z uwagi na wartość przedmiotu sporu (44 692,80 zł) - nie
przysługuje skarga kasacyjna.
Należy podkreślić, że spełnienie wymagania, o którym mowa, polega na
przeprowadzeniu prawniczej analizy przepisów dotyczących - wchodzących
w rachubę - środków prawnych, których zastosowanie byłoby w konkretnym
przypadku niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść
skutku. Do tych środków należy zaliczyć oprócz skargi kasacyjnej także skargę
o wznowienie postępowania. Nadto ustawodawca wymaga „wykazania", a nie
jedynie wskazania, przytoczenia czy uwiarygodnienia. Skarżący musi zatem
przeprowadzić stosowny wywód jurydyczny w celu dowiedzenia niemożności
wzruszenia orzeczenia w drodze innych środków prawnych. Wywód taki byłby
zbędny jedynie wówczas, gdyby skarżący dołączył do skargi odpisy prawomocnych
orzeczeń wskazujących, że zastosowanie innych środków prawnych okazało się
nieskuteczne (np. odpis postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania).
Zgodnie z art. 4248
§ 1 Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
skargę, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd niższej instancji, skargę wniesioną
po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1,
jak również skargę z innych przyczyn niedopuszczalną.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.