I CZ 10/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CZ 37/99
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 10/09
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa "E." Spółki z o.o.
przeciwko "P" Spółce z o.o.
z udziałem interwenientów ubocznych po stronie pozwanej "T." GmbH i Zarządcy
masy upadłości "E." S.A.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 marca 2009 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
W rezultacie uwzględnienia zażalenia strony powodowej na postanowienie
Sądu Okręgowego w W. z 22 maja 2007 r. Sąd Apelacyjny postanowieniem z 24
czerwca 2008 r. zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że odmówił
odrzucenia pozwu. Sąd Apelacyjny przyjął, że postanowienie o odrzuceniu pozwu
nie może się ostać wobec ustalenia przez niego bezskuteczności zapisu na sąd
polubowny.
Postanowienie z 24 czerwca 2008 r. strona pozwana P. spółka z o.o.
zaskarżyła skargą kasacyjną, którą Sąd Apelacyjny odrzucił postanowieniem z 29
grudnia 2008 r. Sąd ten wyszedł z założenia, że skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna gdyż została wniesiona od postanowienia, niemającego
charakteru orzeczenia kończącego postępowanie.
Strona pozwana P. postanowienie z 29 grudnia 2008 r. zaskarżyła
zażaleniem skierowanym do Sądu Najwyższego, w którym zawarła wiele szeroko
rozbudowanych - częstokroć jednak niejednoznacznych z procesowego punktu
widzenia – wniosków i zarzutów. Za najdalej idący wniosek uznać należy wniosek o
uchylenie tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście nieuzasadnione.
Zaskarżone postanowienie Sądu drugiej instancji, którym zmieniono
postanowienie Sądu pierwszej instancji o odrzuceniu pozwu, nie jest
postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie. Pojęcie „orzeczeń
kończących postępowanie w sprawie”, o którym mowa w art. 3981
§ 1 k.p.c.
(a poprzednio w art. 392 § 1 k.p.c. regulującym dopuszczalność kasacji od
określonych nieprawomocnych postanowień sądu drugiej instancji) zostało już
dawno i wszechstronnie wyjaśnione w orzecznictwie Sądu Najwyższego, w tym
także publikowanym i przytaczanym w literaturze komentarzowej i innej dotyczącej
procesu cywilnego. Orzecznictwo to jest ogólnie znane środowisku prawniczemu,
dlatego też nie ma nawet potrzeby wskazywania konkretnych wypowiedzi Sądu
Najwyższego w tym względzie. Można co najwyżej, przykładowo, wskazać
chociażby postanowienie Sądu Najwyższego z 24 maja 1999 r., II CZ 37/99
3
(OSNC 1999, nr 12, poz. 211), w którym wyraźnie i zdecydowanie stwierdzono,
że na gruncie art. 392 § 1 k.p.c., a więc poprzedniku art. 3981
§ 1 k.p.c.,
od postanowienia sądu drugiej oddalającego zażalenie na orzeczenie odmawiające
odrzucenia pozwu kasacja nie przysługuje. Na wymienione postanowienie Sądu
Najwyższego powołał się zresztą trafnie także Sąd drugiej instancji, uzasadniając
swoje stanowisko co do niedopuszczalności skargi kasacyjnej w rozważanym
wypadku.
Wbrew więc wywodom strony pozwanej zawartym w zażaleniu i pismach
przygotowawczych zagadnienie zasadności i trafności zaskarżonego postanowienia
Sądu Apelacyjnego nie budzi żadnych wątpliwości. Oznacza to, że zażalenie jako
chybione podlegało oddaleniu.
Podkreślić należy, że przedmiotem kontroli w niniejszym postępowaniu
zażaleniowym mogła być li tylko zasadność samego rozstrzygnięcia Sądu
Apelacyjnego o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Poza kognicją Sądu Najwyższego
pozostać musiały zatem wszelkie inne podnoszone w zażaleniu strony pozwanej
okoliczności i zagadnienia procesowe wyłaniające się w toku sprawy z powództwa
E. Spółka z o.o., aczkolwiek były one również przedmiotem obszernych i zarazem
polemicznych wypowiedzi wszystkich stron oraz pozostałych uczestników biorących
udział w postępowaniu. Z punktu widzenia oceny zasadności zaskarżonego
postanowienia kwestie te nie mogły jednak mieć znaczenia i ich zgłaszanie w
ramach postępowania zażaleniowego związanego z odrzuceniem skargi kasacyjnej
traktować należało jako nieporozumienie procesowe.
Z przedstawionych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 3941
§ 3
w zw. z art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa "E." Spółki z o.o.
przeciwko "P" Spółce z o.o.
z udziałem interwenientów ubocznych po stronie pozwanej "T." GmbH i Zarządcy
masy upadłości "E." S.A.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 marca 2009 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
W rezultacie uwzględnienia zażalenia strony powodowej na postanowienie
Sądu Okręgowego w W. z 22 maja 2007 r. Sąd Apelacyjny postanowieniem z 24
czerwca 2008 r. zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że odmówił
odrzucenia pozwu. Sąd Apelacyjny przyjął, że postanowienie o odrzuceniu pozwu
nie może się ostać wobec ustalenia przez niego bezskuteczności zapisu na sąd
polubowny.
Postanowienie z 24 czerwca 2008 r. strona pozwana P. spółka z o.o.
zaskarżyła skargą kasacyjną, którą Sąd Apelacyjny odrzucił postanowieniem z 29
grudnia 2008 r. Sąd ten wyszedł z założenia, że skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna gdyż została wniesiona od postanowienia, niemającego
charakteru orzeczenia kończącego postępowanie.
Strona pozwana P. postanowienie z 29 grudnia 2008 r. zaskarżyła
zażaleniem skierowanym do Sądu Najwyższego, w którym zawarła wiele szeroko
rozbudowanych - częstokroć jednak niejednoznacznych z procesowego punktu
widzenia – wniosków i zarzutów. Za najdalej idący wniosek uznać należy wniosek o
uchylenie tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście nieuzasadnione.
Zaskarżone postanowienie Sądu drugiej instancji, którym zmieniono
postanowienie Sądu pierwszej instancji o odrzuceniu pozwu, nie jest
postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie. Pojęcie „orzeczeń
kończących postępowanie w sprawie”, o którym mowa w art. 3981
§ 1 k.p.c.
(a poprzednio w art. 392 § 1 k.p.c. regulującym dopuszczalność kasacji od
określonych nieprawomocnych postanowień sądu drugiej instancji) zostało już
dawno i wszechstronnie wyjaśnione w orzecznictwie Sądu Najwyższego, w tym
także publikowanym i przytaczanym w literaturze komentarzowej i innej dotyczącej
procesu cywilnego. Orzecznictwo to jest ogólnie znane środowisku prawniczemu,
dlatego też nie ma nawet potrzeby wskazywania konkretnych wypowiedzi Sądu
Najwyższego w tym względzie. Można co najwyżej, przykładowo, wskazać
chociażby postanowienie Sądu Najwyższego z 24 maja 1999 r., II CZ 37/99
3
(OSNC 1999, nr 12, poz. 211), w którym wyraźnie i zdecydowanie stwierdzono,
że na gruncie art. 392 § 1 k.p.c., a więc poprzedniku art. 3981
§ 1 k.p.c.,
od postanowienia sądu drugiej oddalającego zażalenie na orzeczenie odmawiające
odrzucenia pozwu kasacja nie przysługuje. Na wymienione postanowienie Sądu
Najwyższego powołał się zresztą trafnie także Sąd drugiej instancji, uzasadniając
swoje stanowisko co do niedopuszczalności skargi kasacyjnej w rozważanym
wypadku.
Wbrew więc wywodom strony pozwanej zawartym w zażaleniu i pismach
przygotowawczych zagadnienie zasadności i trafności zaskarżonego postanowienia
Sądu Apelacyjnego nie budzi żadnych wątpliwości. Oznacza to, że zażalenie jako
chybione podlegało oddaleniu.
Podkreślić należy, że przedmiotem kontroli w niniejszym postępowaniu
zażaleniowym mogła być li tylko zasadność samego rozstrzygnięcia Sądu
Apelacyjnego o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Poza kognicją Sądu Najwyższego
pozostać musiały zatem wszelkie inne podnoszone w zażaleniu strony pozwanej
okoliczności i zagadnienia procesowe wyłaniające się w toku sprawy z powództwa
E. Spółka z o.o., aczkolwiek były one również przedmiotem obszernych i zarazem
polemicznych wypowiedzi wszystkich stron oraz pozostałych uczestników biorących
udział w postępowaniu. Z punktu widzenia oceny zasadności zaskarżonego
postanowienia kwestie te nie mogły jednak mieć znaczenia i ich zgłaszanie w
ramach postępowania zażaleniowego związanego z odrzuceniem skargi kasacyjnej
traktować należało jako nieporozumienie procesowe.
Z przedstawionych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 3941
§ 3
w zw. z art. 39814
k.p.c.).