I CZ 20/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 20/09
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi W.Ż. o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa W.Ż.
przeciwko F. S.A.
o uchylenie uchwał walnego zgromadzenia akcjonariuszy, zakończonej
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt [...],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 maja 2009 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt [...],
1. oddala zażalenie;
2. przyznaje adwokatowi J.K. od Skarbu Państwa – Sądu
Apelacyjnego kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych
powiększoną o 22% podatku VAT tytułem nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w
postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Dnia 21 lipca 2008 r. W.Ż. wniósł skargę o wznowienie postępowania
prawomocnie zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 13 marca 2008 r.
w sprawie z jego powództwa przeciwko F. S.A. o uchylenie uchwał walnego
zgromadzenia akcjonariuszy. Skarżący zarzucił pozbawienie go udziału w sprawie,
nierozpoznanie jego odrębnej apelacji, niepowiadomienie go o zmianie
pełnomocnika z urzędu i brak kontaktu ze strony pełnomocnika z powodem oraz
działanie pełnomocnika bez uzgodnień z powodem, obrazę zastosowanych w
sprawie przepisów kodeksu spółek handlowych, wydanie wyroku przez sędziów
Sądu Apelacyjnego Z.C. i I.F., którzy „sprzeniewierzyli się ustawom i Konstytucji RP
wydając orzeczenie osłaniające przestępstwo sądowe oraz rabunkową działalność
zarządu „D.” i pozbawienie powoda prawa do składania wniosków o wyłączenie
wymienionych sędziów.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 18 września 2008 r. odrzucił skargę
o wznowienie postępowania. W uzasadnieniu podkreślił, że niniejsza skarga o
wznowienie postępowania podlega odrzuceniu z uwagi na brak ustawowej
podstawy do jej wniesienia. Skarżący zarzuca nieważność postępowania, brak jest
jednakże podstaw, by uznać za zasadne jego twierdzenie, że strona była
pozbawiona możności obrony swych praw. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, skarżący
praktycznie nie powołuje żadnych okoliczności, które można by rozpatrywać w
kontekście ograniczenia jego praw strony do obrony czy też reprezentowania
swoich interesów. Skarżący w toku postępowania korzystał w pełni z
przysługujących mu uprawnień. Podnoszona okoliczność, że pełnomocnik
skarżącego nie konsultował się z nim, nie może stanowić podstawy do żądania
wznowienia postępowania. Ustanowienie pełnomocnika procesowego przez Sąd
jest równoznaczne z udzieleniem takiego pełnomocnictwa przez stronę, a działanie
na podstawie tego umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla
reprezentowanego. Dlatego ewentualne zaniedbania pełnomocnika procesowego
strony nie mogą być uznane za przyczynę nieważności w rozumieniu art. 401 pkt 2
k.p.c. (postanowienie SN z dnia 24 lutego 2006 r., II CZ 1/06, niepubl.). Odnosząc
3
się do podstawy wznowienia wskazanej w art. 401 pkt 1 k.p.c., Sąd Apelacyjny
uznał, że skarżący nie wykazał, żadnych podstaw uzasadniających żądanie
wyłączenia sędziów Sądu Apelacyjnego Z.C. oraz I.F. Również zarzut wydania
orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie z naruszeniem art. 423 § 2 k.s.h.
przez obciążenie W.Ż. kosztami zastępstwa procesowego, co, zdaniem
skarżącego, jest konsekwencją obrazy art. 426 k.s.h., nie może być traktowany jako
podstawa do żądania wznowienia postępowania.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego skarżący zarzucił
naruszenie art. 410 k.p.c. przez merytoryczną ocenę zasadności skargi
o wznowienie postępowania, mimo, że przepis ten upoważnia sąd tylko do
dokonania formalnej oceny skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 410 k.p.c., skarga o wznowienie postępowania podlega
badaniu wstępnemu. Przedmiotem badania Sądu na podstawie cytowanego
przepisu jest zachowanie terminu oraz stwierdzenie istnienia jednej z ustawowych
podstaw wznowienia. Stwierdzenie to nie ogranicza się do badania, czy wskazane
w skardze okoliczności odpowiadają ustawowym podstawom wznowienia, ale
obejmuje ustalenie, czy podstawa wznowienia rzeczywiście istnieje. Skarga
o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu, jeżeli w okolicznościach
konkretnej sprawy podana podstawa nie zostanie przez Sąd stwierdzona (zob.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r., IV CO 6/05, Biul. SN
2005, nr 9).
Wbrew stanowisku powoda, Sąd drugiej instancji nie badał zasadności
skargi o wznowienie postępowania pod względem merytorycznym, lecz dokonał
wyłącznie formalnej oceny, czy skarga ta opiera się na ustawowej podstawie
wznowienia. Badania skargi w tym zakresie Sąd dokonał na posiedzeniu niejawnym
stosownie do wymagania art. 410 § 1 k.p.c. Żadna zaś ze wskazanych przez
powoda okoliczności nie stanowi ustawowej podstawy wznowienia postępowania.
Z przedstawionych powodów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 2 i 3 k.p.c.).
4
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi W.Ż. o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa W.Ż.
przeciwko F. S.A.
o uchylenie uchwał walnego zgromadzenia akcjonariuszy, zakończonej
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt [...],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 maja 2009 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt [...],
1. oddala zażalenie;
2. przyznaje adwokatowi J.K. od Skarbu Państwa – Sądu
Apelacyjnego kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych
powiększoną o 22% podatku VAT tytułem nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w
postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Dnia 21 lipca 2008 r. W.Ż. wniósł skargę o wznowienie postępowania
prawomocnie zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 13 marca 2008 r.
w sprawie z jego powództwa przeciwko F. S.A. o uchylenie uchwał walnego
zgromadzenia akcjonariuszy. Skarżący zarzucił pozbawienie go udziału w sprawie,
nierozpoznanie jego odrębnej apelacji, niepowiadomienie go o zmianie
pełnomocnika z urzędu i brak kontaktu ze strony pełnomocnika z powodem oraz
działanie pełnomocnika bez uzgodnień z powodem, obrazę zastosowanych w
sprawie przepisów kodeksu spółek handlowych, wydanie wyroku przez sędziów
Sądu Apelacyjnego Z.C. i I.F., którzy „sprzeniewierzyli się ustawom i Konstytucji RP
wydając orzeczenie osłaniające przestępstwo sądowe oraz rabunkową działalność
zarządu „D.” i pozbawienie powoda prawa do składania wniosków o wyłączenie
wymienionych sędziów.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 18 września 2008 r. odrzucił skargę
o wznowienie postępowania. W uzasadnieniu podkreślił, że niniejsza skarga o
wznowienie postępowania podlega odrzuceniu z uwagi na brak ustawowej
podstawy do jej wniesienia. Skarżący zarzuca nieważność postępowania, brak jest
jednakże podstaw, by uznać za zasadne jego twierdzenie, że strona była
pozbawiona możności obrony swych praw. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, skarżący
praktycznie nie powołuje żadnych okoliczności, które można by rozpatrywać w
kontekście ograniczenia jego praw strony do obrony czy też reprezentowania
swoich interesów. Skarżący w toku postępowania korzystał w pełni z
przysługujących mu uprawnień. Podnoszona okoliczność, że pełnomocnik
skarżącego nie konsultował się z nim, nie może stanowić podstawy do żądania
wznowienia postępowania. Ustanowienie pełnomocnika procesowego przez Sąd
jest równoznaczne z udzieleniem takiego pełnomocnictwa przez stronę, a działanie
na podstawie tego umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla
reprezentowanego. Dlatego ewentualne zaniedbania pełnomocnika procesowego
strony nie mogą być uznane za przyczynę nieważności w rozumieniu art. 401 pkt 2
k.p.c. (postanowienie SN z dnia 24 lutego 2006 r., II CZ 1/06, niepubl.). Odnosząc
3
się do podstawy wznowienia wskazanej w art. 401 pkt 1 k.p.c., Sąd Apelacyjny
uznał, że skarżący nie wykazał, żadnych podstaw uzasadniających żądanie
wyłączenia sędziów Sądu Apelacyjnego Z.C. oraz I.F. Również zarzut wydania
orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie z naruszeniem art. 423 § 2 k.s.h.
przez obciążenie W.Ż. kosztami zastępstwa procesowego, co, zdaniem
skarżącego, jest konsekwencją obrazy art. 426 k.s.h., nie może być traktowany jako
podstawa do żądania wznowienia postępowania.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego skarżący zarzucił
naruszenie art. 410 k.p.c. przez merytoryczną ocenę zasadności skargi
o wznowienie postępowania, mimo, że przepis ten upoważnia sąd tylko do
dokonania formalnej oceny skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 410 k.p.c., skarga o wznowienie postępowania podlega
badaniu wstępnemu. Przedmiotem badania Sądu na podstawie cytowanego
przepisu jest zachowanie terminu oraz stwierdzenie istnienia jednej z ustawowych
podstaw wznowienia. Stwierdzenie to nie ogranicza się do badania, czy wskazane
w skardze okoliczności odpowiadają ustawowym podstawom wznowienia, ale
obejmuje ustalenie, czy podstawa wznowienia rzeczywiście istnieje. Skarga
o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu, jeżeli w okolicznościach
konkretnej sprawy podana podstawa nie zostanie przez Sąd stwierdzona (zob.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r., IV CO 6/05, Biul. SN
2005, nr 9).
Wbrew stanowisku powoda, Sąd drugiej instancji nie badał zasadności
skargi o wznowienie postępowania pod względem merytorycznym, lecz dokonał
wyłącznie formalnej oceny, czy skarga ta opiera się na ustawowej podstawie
wznowienia. Badania skargi w tym zakresie Sąd dokonał na posiedzeniu niejawnym
stosownie do wymagania art. 410 § 1 k.p.c. Żadna zaś ze wskazanych przez
powoda okoliczności nie stanowi ustawowej podstawy wznowienia postępowania.
Z przedstawionych powodów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 2 i 3 k.p.c.).
4