Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 25 CZERWCA 2009 R.
V KK 57/09
Bezwzględne przyczyny odwoławcze określone w art. 439 § 1 pkt 2
k.p.k. zachodzą tylko wtedy, gdy uchybienie miało miejsce w rzeczywisto-
ści, a nie jedynie pozornie, w wyniku nieprawidłowego sporządzenia proto-
kołu.
Przewodniczący: sędzia SN J. Dołhy.
Sąd Najwyższy  Izba Karna na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3
k.p.k., po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2009 r., sprawy Tomasza U.
skazanego z art. 190 § 1 i in. k.k. z powodu kasacji, wniesionej przez
obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 27 paździer-
nika 2008 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia
27 maja 2008 r.,
p o s t a n o w i ł o d d a l i ć kasację jako oczywiście bezzasadną (...).
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 27 maja 2008 r. uznał Tomasza
U. za winnego popełnienia czterech przestępstw z art. 190 § 1 k.k. w zw. z
art. 64 § 1 k.k., stanowiących ciąg przestępstw i za to wymierzył mu – na
podstawie art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. – karę 2 lat pozbawienia
wolności.
2
Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, podnosząc
zarzuty obrazy prawa procesowego – art. 7 k.p.k., art. 399 § 1 k.p.k., art.
424 § 1 pkt 1 k.p.k., błędu w ustaleniach faktycznych oraz rażącej nie-
współmierności kary.
Sąd Okręgowy w Ś., wyrokiem z dnia 27 października 2008 r., utrzy-
mał zaskarżony wyrok w mocy.
W kasacji od powyższego wyroku obrońca skazanego zarzucił:
I. naruszenie przepisu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., poprzez utrzymanie w mocy
przez Sąd odwoławczy zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w K., mi-
mo że przeprowadzone w toku postępowania pierwszoinstancyjnego w
dniu 12 maja 2008 r. czynności przesłuchania świadków Heleny R., Jadwi-
gi P., Jerzego K. i Mariana G. odbyły się bez udziału sądu orzekającego,
II. rażące naruszenie przepisu art. 4 k.p.k., art. 5 § 2, art. 7 k.p.k. i art. 410
k.p.k. polegające na uznaniu za zasadne ustaleń faktycznych dokonanych
przez Sąd Rejonowy, mimo że Sąd ten przy rozważaniu mocy dowodowej
zeznań świadka Jerzego K. opierał się m.in. na treści protokołu przesłu-
chania świadka z dnia 12 maja 2008 r. w sytuacji, gdy protokół ten nie sta-
nowi dokumentu procesowego,
III. rażące naruszenie przepisu art. 440 k.p.k. w zw. z art. 150, art. 5 § 2,
art. 7 i art. 410 k.p.k., poprzez nieuchylenie zaskarżonego wyroku, mimo
że Sąd pierwszej instancji włączył do materiału dowodowego sprawy nie-
podpisanej przez Sąd pierwszej instancji protokoły przesłuchania z dnia 12
maja 2008 r. świadków Heleny R., Jadwigi P., Jerzego K. i Mariana G.,
IV. rażące naruszenie przepisu art. 7 i art. 410 k.p.k., poprzez inkorporo-
wanie przez Sąd odwoławczy do własnego orzeczenia błędów procedural-
nych dokonanych przez Sąd pierwszej instancji polegających na narusze-
niu zasady swobodnej oceny dowodów wyrażającym się w uznaniu:
 za wiarygodne zeznań świadka Jerzego K., który przesłuchiwany w toku
postępowania przygotowawczego w październiku 2007 r. zeznał, że ska-
3
zany wiosną 2007 r. na terenie Domu Pomocy Społecznej groził pobiciem,
mimo że świadek ten przebywał w tym ośrodku dopiero od 27 września
2007 r., a więc na krótko przed czynnościami przesłuchania go w charakte-
rze świadka, przy czym, jak wynika z opinii psychologicznej świadek ten
nie wykazuje zaburzeń intelektualnych istotnych w procesie składania ze-
znań,
 za wiarygodne zeznań świadków Emilii B., Haliny W., Teresy I., w sytu-
acji gdy zeznania te są sprzeczne co do istotnych okoliczności w jakich
skazany miał dopuścić się zarzucanych mu czynów,
V. rażące naruszenie przepisu art. 399 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 367 § 1
k.p.k., poprzez utrzymanie orzeczenia Sądu pierwszej instancji w mocy,
mimo nieuprzedzenia skazanego przez Sąd Rejonowy o możliwości zmia-
ny kwalifikacji prawnej zarzucanego mu czynu, powodującego tym samym
naruszenie art. 6 k.p.k. w zw. z art. 42 ust. 2 w zw. z art. 78 i art. 176 ust. 1
Konstytucji RP, polegające na istotnym ograniczeniu prawa do obrony, po-
przez uniemożliwienie ustosunkowania się do nowej kwalifikacji prawnej,
VI. rażące naruszenie przepisu art. 424 § 1 k.p.k., poprzez aprobowanie
przez Sąd odwoławczy zaniechania wskazania w uzasadnieniu wyroku
Sądu pierwszej instancji istnienia okoliczności stanowiącej znamię zarzu-
canych skazanemu czynów z przepisu art. 190 § 1 k.p.k. – obawy spełnie-
nia gróźb.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpozna-
nia.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Okręgo-
wej w Ś. wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy jest bezzasadna w stopniu oczywistym.
4
Brak jest podstaw do stwierdzenia, że w sprawie zaistniał bez-
względny powód odwoławczy w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
W orzecznictwie jednolicie przyjmuje się, że bezwzględne przyczyny
odwoławcze określone w tym przepisie, zachodzą tylko wtedy, gdy uchy-
bienie miało miejsce w rzeczywistości a nie jedynie pozornie, w wyniku
nieprawidłowego sporządzenia protokołu (postanowienia Sądu Najwyższe-
go z dnia 19 marca 1977 r., II KZ 55/77, OSNKW 1977, z. 45, poz. 46 i z
dnia 7 lutego 2002 r., V KKN 185/99, OSNKW 2002, z. 56, poz. 45).
W realiach niniejszej sprawy można jedynie stwierdzić naruszenie w
toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji przepisu art. 150
k.p.k. Istotnie protokoły, z czynności przesłuchania świadków w dniu 12
maja 2008 r. nie zostały podpisane przez skład orzekający. Zważywszy, że
de facto skład orzekający przeprowadził powyższą czynność, uchybienie, o
jakim mowa w kasacji, w realiach tej sprawy w ogóle nie miało miejsca, a
tym samym zarzut obrazy art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. jest oczywiście bezza-
sadny. W sytuacji, gdy zeznania wspomnianych świadków nie stanowiły
podstawy ustaleń faktycznych sądu meriti, stwierdzone naruszenie przepi-
su art. 150 k.p.k. nie miało żadnego wpływu na treść orzeczenia.
Sformułowane w pkt IIVI zarzuty, poza formalnym powołaniem się
na rażące naruszenie prawa procesowego, stanowią powtórzenie argu-
mentacji przedstawionej uprzednio w zwykłym środku odwoławczym i
zmierzają wprost do podważenia podstaw faktycznych rozstrzygnięcia me-
rytorycznego. Treść uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego jednoznacz-
nie przekonuje, że podniesione w apelacji obrońcy zarzuty zostały przez
ten Sąd należycie rozpoznane, a następnie wszechstronnie rozważone. Do
wszystkich istotnych kwestii Sąd ustosunkował się. W zakresie zarzutu ob-
razy art. 399 § 1 k.p.k. Sąd odwoławczy prawidłowo wykazał, że w realiach
sprawy uchybienie sądu pierwszej instancji nie mogło mieć wpływu na
treść zapadłego orzeczenia.
5
W sytuacji, gdy kasacja ogranicza się do powtórzenia stanowiska
prezentowanego w postępowaniu odwoławczym, nie zawiera natomiast
merytorycznych argumentów, które pozwalałyby na zakwestionowanie sta-
nowiska sądu drugiej instancji, Sąd Najwyższy kasację oddalił jako oczywi-
ście bezzasadną.