Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2013 roku

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Strzelcach Opolskichw składzie:

Przewodniczący SSR Anna Iwan

Protokolant Justyna Wloka

W obecności oskarżyciela publicznego – mł. asp. A. T.

Po rozpoznaniu dnia 13.11.2012r., 11.12.2012r., 29.01.2013r., 19.03.2013r. na rozprawie

sprawy M. A./A./

syna T.i A.z d. Ś.

urodz. (...) we W.

obwinionego o to, że :

w dniu 6 maja 2012 roku około godz. 20:45 na 265 km. Autostrady A4(gm. L.) kierując pojazdem marki M.o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości – 1,06 mg/l, nie dostosował prędkości do warunków panujących na drodze w wyniku czego stracił panowanie nad kierowanym pojazdem, doprowadzając do zderzenia się z pojazdem marki T.o nr rej. (...), a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia. Czynem swym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o wykroczenie z art. 86 § 2 kw w zw. z art. 19 ust. 1 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym

I.  uznaje M. A. za winnego popełnienia zarzucanego czynu tj. wykroczenia z art. 86 § 2 kw w zw. z art. 19 ust. 1 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym i za to na podstawie art. 86 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 1000 (tysiąca) złotych

II.  na podstawie art. 118§1 kpw w związku z §1 pkt 1 i §2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia oraz na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 3 ust 1 i art. 21 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wymierza opłatę w wysokości 100 (stu) złotych.

Sygn. akt II W 722/12

UZASADNIENIE.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 maja 2012 r. A. K.wraz z rodziną podróżował swoim samochodem T. (...)o nr rej. (...)autostradą A4. Kiedy znajdował się na terenie gminy L.w okolicach G.jadąc środkowym pasem, gdyż prawy pas był zajęty przez samochody ciężarowe, zauważył zbliżający się z tyłu bardzo szybko samochód, który jechał lewym pasem ruchu. Był to samochód marki M. (...)o nr rej (...), którym kierował M. A.. W pewnym momencie samochód kierowany przez M. A.zaczął gwałtownie zjeżdżać na środkowy pas ruchu, którym poruszał się pojazd kierowany przez A. K.. A. K.widząc to zaczął uciekać swoim samochodem w prawo, jednak pomimo tego pojazd kierowany przez M. A.zahaczył pojazd kierowany przez A. K., w którym urwał lewe lusterko.

Po zdarzeniu A. K.zaczął zwalniać zjeżdżając na prawy pas i włączył światła awaryjne, jednak M. A.nie zatrzymał się i pojechał dalej.

A. K.o zdarzeniu niezwłocznie poinformował policję.

Inni kierowcy także dzwonili na policję i informowali samochodzie marki M. o nr rej. (...) i sposobie jego jazdy, a także podali policji nr rejestracyjny samochodu, który urwał lusterko w samochodzie kierowanym przez A. K..

Samochód kierowany przez M. A.jechał bardzo szybko, zajeżdżał drogę innym kierowcą, gwałtownie hamował w związku z powyższym inny kierowca P. B., który także poruszał się autostradą A4wielokrotnie informował policję o zachowaniu kierowcy M., a następnie pojechał za M. A.aż do G., gdzie ten zatrzymał się na parkingu przy ul. (...), było wówczas około godz. 21 .Tam P. B.czekał aż do przyjazdu policji, którą poinformował o przebiegu zdarzenia.

M. A.po zatrzymaniu się na parkingu przy ul. (...), także miejsca tego nie opuszczał, aż do czasu przyjazdu policji. Kiedy na miejsce przyjechała policja M. A.został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Wynik badania przeprowadzonego urządzeniem typu alkosensor o godz. 21:26 to 1,06 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś o godz. 21:43 0,72 mg/l.

Następnie M. A.został przewieziony do KMPw G., gdzie został poddany badaniom za pomocą alkometru, wynik badania o godz. 22:27 0,63 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś o godz. 23:01 0,59 mg/l.

Samochód M. (...)o nr rej. (...)w G.został poddany przez policjantów KMPw G.oględzinom, podczas których stwierdzono następujące uszkodzenia: lekkie pęknięcie obudowy prawego lusterka, lekkie przetarcie przedniego zderzaka na wysokości ok. 69-74 cm i na długości około 20 cm.

Dowód: zeznania św. A. K.k. 40-41

zeznania św. P. B.k. 22

zeznania św. A. P. k. 66

zeznania św. M. S. k. 67

zdjęcia samochodu T. k. 14-15

notatka urzędowa k. 18

protokół użycia alkometru k. 19

protokół użycia alkosensora k. 20

protokół oględzin samochodu M. k. 21

M. A.ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest ekonomistą, prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód w wysokości około 10.000 zł. Jest rozwodnikiem, dzieci nie posiada. Nie był uprzednio karany.

Dowód: dane o osobie k. 40

M. A.nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że przed wejściem do samochodu alkoholu nie spożywał, zażył tylko tabletki nasenne, a powodem tego była kłótnia z narzeczoną, zażył trzy tabletki. Przyznał, że w czasie jazdy zasypiał za kierownicą. Dodał, że w czasie jazdy alkoholu nie spożywał, a kiedy dojechał do G.wysiadł z samochodu, gdzie kupił wino, które wypił na miejscu. Wyjaśnił, że na jego samochodzie nie było żadnych uszkodzeń.

Dowód: wyjaśnienia obw. M. A.k. 40

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń w przedmiocie stanu faktycznego Sąd oparł się na dowodach z zeznań świadków oraz dowodach z dokumentów.

A. K.był słuchany w przedmiotowej sprawie dwukrotnie, a jego zeznania pozostawały niezmienne, są spójne, jasne i logiczne. Podawane przez niego okoliczności znajdują potwierdzenie także w innych dowodach, w szczególności protokołach oględzin pojazdu i dokumentacji fotograficznej, a także po części w zeznania P. B..

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego, aby kwestionować jego zeznania tylko i wyłącznie na podstawie tego, że jest on pośrednio zainteresowany wynikiem niniejszej sprawy, gdyż pojazd jego został uszkodzony i musiał to uszkodzenie na chwilę obecną naprawić własnym kosztem, a nie z ubezpieczenia sprawy.

Niewątpliwie pojazd, jakim poruszał się obwiniony jest dosyć charakterystyczny, a każdy przeciętny użytkownik polskich dróg może powiedzieć, że nie jest to samochód powszechnie na naszych drogach występujący. Stąd dosyć oczywiste jest, że A. K. zapamiętał markę samochodu, zaś z uwagi na okoliczności zdarzenia nie zdołał spisać nr rej. tego samochodu.

Z tych względów Sąd uznał zeznania A. K.za w pełni wiarygodne.

Kolejnym świadkiem w sprawie był P. B., który nie został przesłany bezpośrednio na rozprawie, albowiem w ocenie Sądu, co do tego świadka zostały spełnione wszelkie przesłanki pozwalające na zaniechanie wzywania go i odczytanie jego zeznań, gdyż świadek ten na stałe mieszka zagranicą, nie wskazał żadnego adresu dla doręczeń w kraju, stąd bezpośrednie przesłuchanie przed Sądem było utrudnione, co stanowi samoistną przesłankę wskazaną w art. 75 kw do odczytania zeznań tego świadka. Także w doktrynie powszechny jest pogląd, iż fakt zamieszkiwania przez świadka zagranicą stanowi podstawę do odczytania jego zeznań.

Zeznania P. B., który jest dla stron osobą obcą nie budzą żadnych wątpliwości, są logiczne i w ocenie Sądu zasługują na wiarę.

Kolejnymi świadkami byli funkcjonariusze policji, którzy udali się na miejsce, gdzie zatrzymał się obwiniony i tam przeprowadzili czynności zarówno z jego udziałem, jak i z udziałem świadka P. B.. Co prawda przed Sądem obaj funkcjonariusze policji nie pamiętali już przebiegu interwencji, jednak powyższa okoliczność z uwagi na charakter wykonywanej przez nich pracy jest oczywista, jednak po odczytaniu złożonych uprzednio zeznań podtrzymali je w całej rozciągłości. Także, co do tych świadków Sąd nie znalazł żadnych powodów do podważenia ich wiarygodności.

W świetle omówionych wyżej dowodów, a także dowodów z dokumentów Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego. Wyjaśnił on m.in., że alkohol spożył dopiero w G., gdzie po zaparkowaniu udał się do sklepu i tam go zakupił. Jednak powyższe twierdzenia obwinionego pozostają z sprzeczności z zeznaniami świadka P. B.. P. B.nie mówił, że obwiniony opuścił samochód i udał się do sklepu, a niewątpliwie obserwował jego zachowanie, skoro specjalnie za nim zjechał z autostrady, pojechał za nim na parking, gdzie ten się zatrzymał i tam czekał na przyjazd policji. Niewątpliwie gdyby takie zdarzenie, o jakim mówi w swoich wyjaśnieniach obwiniony miało miejsce P. B.wspomniałby o tym w swoich zeznaniach albo przynajmniej poinformował o powyższym funkcjonariuszy policji, którzy przybyli na miejsce, a żadna z tych okoliczności nie miała miejsca.

Nie polegają na prawdzie także twierdzenia obwinionego, że jego samochód nie posiadał żadnych uszkodzeń, gdyż jak wynika z protokołu oględzin pojazdu M. (...)o nr rej. (...)pojazd ten posiadał drobne uszkodzenia, które niewątpliwie korespondują z wersją zdarzeń podaną przez A. K..

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art.86§2 kw w zw. z art. 19 ust. 1 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym.

Wykroczenia z art. 86§2 kw dopuszcza się ten, kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

W ocenie Sądu w świetle ustalonego stanu faktycznego nie może budzić wątpliwości, że sposób, w jaki obwiniony prowadził pojazd w dniu 6 maja 2012 r. na autostradzie A4w wyniku czego doprowadził do zdarzenia z pojazdem T. (...)kierowanym przez A. K., na skutek czego w samochodzie T.zostało urwane lusterko powodował zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu lądowym.

Prędkość, z jaką się poruszał obwiniony, stan, w jakim się znajdował, niewątpliwie spowodowały, że stracił panowanie nad kierowanym przez siebie pojazdem w wyniku, czego zderzył się z pojazdem T.. Nawet tak nieznaczne zderzenie, do jakiego doszło w tym przypadku powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Nawet sytuacja, w której jeden uczestnik ruchu drogowego na skutek swojego nieprawidłowego zachowania na drodze zmusza innego kierującego do wykonywania gwałtownych manewrów, czy to zmiany kierunku jazdy, czy zmiany prędkości niewątpliwie stanowi spowodowanie zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym, także w sytuacji gdy nie dochodzi do żadnego kontaktu pomiędzy pojazdami.

Mając na uwadze, że w chwili, kiedy obwiniony prowadził pojazd znajdował się pod wpływem alkoholu zasadne było przyjęcie kwalifikacji z art. 86§2 kw.

W ocenie Sądu w świetle przeprowadzonych dowodów brak jest podstaw do przyjęcia, że obwiniony alkohol spożył dopiero na parkingu w G. już po zakończeniu jazdy, albowiem powyższa okoliczność nie znajduje potwierdzenia w przeprowadzonych dowodach.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 06.02.2004 r. sygn. akt WK 27/03( OSNwSK 2004/1/270) „sprawca, który znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzi pojazd i nie zachowując przy tym należytej ostrożności powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, dopuszcza się dwóch czynów zabronionych - przestępstwa określonego w art. 178 a § 1 k.k. oraz wykroczenia określonego w art. 86 § 2 k.w., z tym że za wykroczenie to nie orzeka się środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, a zatem art. 87 § 3 k.w. nie ma w takiej sytuacji zastosowania”.

Mając na uwadze zacytowane wyżej orzeczenie Sądu Najwyższego Sąd w przedmiotowej sprawie w myśl przytoczonego wyżej poglądu nie orzekł wobec obwinionego zakazu prowadzenia pojazdów.

Wymierzając karę grzywny Sąd miał uwadze dochody obwinionego oraz jego warunki osobiste i rodzinne.

Sytuacja majątkowa obwinionego, który ma stałe dochody uzasadniała obciążenie go kosztami procesu.