Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 59/09
POSTANOWIENIE
Dnia 11 grudnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M.S.
przeciwko J. Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 grudnia 2009 r.,
zażalenia pełnomocnika powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 września 2009 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie i oddala wniosek o przyznanie kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powodowi
w postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 29 września 2009 r. oddalił wniosek
pełnomocnika powoda - radcy prawnego M.Ł., ustanowionej z urzędu, o
przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia
skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 23 kwietnia 2009 r. Sąd Apelacyjny
wskazał, że wcześniej przyznał już pełnomocnikowi powoda radcy prawnemu A.K.
od Skarbu Państwa koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 6588 zł.
Koszty te obejmowały wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do
wniesienia skargi kasacyjnej. W tej sytuacji nie ma podstaw do przyznania
wynagrodzenia kolejnemu pełnomocnikowi powoda za dokonanie czynności
tożsamej z czynnością zdziałaną przez poprzedniego pełnomocnika.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik powoda - radca
prawny M.Ł. wniosła o jego uchylenie, zarzucając Sądowi Apelacyjnemu
naruszenie § 12 ust. 4 pkt 2, § 15, § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało już wyjaśnione, że zażalenie na
postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o przyznanie od Skarbu
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu jest
niedopuszczalne (por. postanowienie z dnia 14 grudnia 2007 r., III CZ 61/07, Biul. SN
2008, nr 4, poz. 12). W uzasadnieniu tego zapatrywania wskazano, że postanowienia
takiego nie można zaliczyć do zamkniętego katalogu postanowień sądu drugiej
instancji zaskarżalnych zażaleniem do Sądu Najwyższego, określonego w art.
3941
§ 1 i 2 k.p.c. Pogląd ten, aprobowany przez skład orzekający, podtrzymany
został przez Sąd Najwyższy także na gruncie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. w brzmieniu
ustalonym ustawą z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. Nr 69, poz. 592), przewidującym dopuszczalność zaskarżenia
3
zażaleniem postanowienia sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie
były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji (por. postanowienie z dnia
17 listopada 2009 r., III CZ 53/09, nie publ.). Subsydiarny obowiązek Skarbu
Państwa wypłacenia pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu wynagrodzenia za
świadczoną pomoc prawną ma charakter publicznoprawny i nie może być
utożsamiany z obowiązkiem poniesienia kosztów procesu w rozumieniu przepisów
kodeksu postępowania cywilnego. Tym samym, rozstrzygniecie sądu o kosztach
takiej pomocy nie jest orzeczeniem co do kosztów procesu, o którym mowa w art.
3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Skoro zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej
instancji w przedmiocie przyznania od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu jest niedopuszczalne, należało –
stosownie do dyspozycji art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
i art. 373 k.p.c. – orzec,
jak w sentencji.