I CNP 94/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 94/09
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi H. F. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w W.
z dnia 25 września 2006 r., sygn. akt I C (…),
wydanego w sprawie z powództwa H. F.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Obrony Narodowej o
ochronę dóbr osobistych i odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 stycznia 2010 r.,
odrzuca skargę i nie obciąża skarżącego kosztami postępowania przed Sądem
Najwyższym.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 września 2006 r., I C (…), Sąd Okręgowy w W. oddalił
powództwo H. F. przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Obrony Narodowej o
ochronę dóbr osobistych i odszkodowanie.
Skargę o stwierdzenie niezgodności tego wyroku z prawem wniósł powód, którzy
zarzucił naruszenie przepisów postępowania – art. 117 § 5 k.p.c. powodującego
nieważność postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4246
§ 1 k.p.c. stanowi, że skargę wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
2
Zaskarżony wyrok zapadł w dniu 25 września 2006 r. i w związku z niezłożeniem
skutecznego wniosku o doręczenie uzasadnienia tego wyroku oraz niezaskarżeniem
uprawomocnił się po upływie trzech tygodni od tego dnia. Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia została złożona wraz z odrzuconym
wnioskiem o przywrócenie terminu dopiero 24 marca 2009 r., a więc po upływie terminu
wskazanego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
W myśl art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzuca skargę wniesioną po upływie
terminu. Wypełniając dyspozycję tego przepisu, Sąd Najwyższy postanowił, jak w
sentencji.
Sąd Najwyższy na podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c. postanowił odstąpić od obciążenia skarżącego kosztami postępowania przed
Sądem Najwyższym.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi H. F. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w W.
z dnia 25 września 2006 r., sygn. akt I C (…),
wydanego w sprawie z powództwa H. F.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Obrony Narodowej o
ochronę dóbr osobistych i odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 stycznia 2010 r.,
odrzuca skargę i nie obciąża skarżącego kosztami postępowania przed Sądem
Najwyższym.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 września 2006 r., I C (…), Sąd Okręgowy w W. oddalił
powództwo H. F. przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Obrony Narodowej o
ochronę dóbr osobistych i odszkodowanie.
Skargę o stwierdzenie niezgodności tego wyroku z prawem wniósł powód, którzy
zarzucił naruszenie przepisów postępowania – art. 117 § 5 k.p.c. powodującego
nieważność postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4246
§ 1 k.p.c. stanowi, że skargę wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
2
Zaskarżony wyrok zapadł w dniu 25 września 2006 r. i w związku z niezłożeniem
skutecznego wniosku o doręczenie uzasadnienia tego wyroku oraz niezaskarżeniem
uprawomocnił się po upływie trzech tygodni od tego dnia. Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia została złożona wraz z odrzuconym
wnioskiem o przywrócenie terminu dopiero 24 marca 2009 r., a więc po upływie terminu
wskazanego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
W myśl art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzuca skargę wniesioną po upływie
terminu. Wypełniając dyspozycję tego przepisu, Sąd Najwyższy postanowił, jak w
sentencji.
Sąd Najwyższy na podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c. postanowił odstąpić od obciążenia skarżącego kosztami postępowania przed
Sądem Najwyższym.