I CZ 120/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 120/09
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A.
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 lutego 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 lipca 2009 r., sygn. akt VI ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie co do kosztów procesu (pkt 2) i przekazuje
sprawę w tym zakresie Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny – po rozpoznaniu sprawy z powództwa Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. o
uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone, na skutek apelacji obu stron od
wyroku z dnia 26 listopada 2007 r. Sądu Okręgowego w W.-Sądu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów – postanowieniem z dnia 10 lipca 2009 r. uchylił zaskarżony wyrok,
umorzył postępowanie i nie obciążył Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów obowiązkiem zwrotu na rzecz Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń
2
S.A. kosztów postępowania. W uzasadnieniu Sąd Apelacyjny stwierdził, że wydanie
wyroku w sprawie stało się niedopuszczalne, ponieważ pozew został wniesiony przez
osobę, która nie mogła być pełnomocnikiem Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów (art. 379 pkt 2 i art. 355 § 1 k.p.c.).
W zażaleniu na zawarte w tym postanowieniu orzeczenie o kosztach procesu
pozwany zarzucił Sądowi Apelacyjnemu naruszenie art. 98 w związku z art. 99 i art. 109
§ 2 k.p.c. oraz § 14 ust. 3 pkt 2 w związku z § 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej
przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). W
konkluzji wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy w
zakresie orzeczenia o kosztach do ponownego rozpoznania ewentualnie zasądzenie od
powoda kwoty 2000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego (w tym 600
zł opłata od apelacji i 1 400 zł wynagrodzenie radcy prawnego).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie o kosztach procesu zapadło już po wejściu w życie
ustawy z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
(zob. art. 2 tej ustawy, Dz. U. Nr 69, poz. 592), którą znowelizowano art. 3941
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu, zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje także na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które
nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Żalący kwestionuje
orzeczenie o kosztach w odniesieniu do kosztów postępowania apelacyjnego, które nie
były przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji. Zażalenie jest zatem
dopuszczalne.
W uzasadnieniu wydanego w sprawie postanowienia Sąd Apelacyjny w ogóle nie
umotywował podjętego rozstrzygnięcia o kosztach procesu. W konsekwencji nie
wiadomo z jakich przyczyn postanowił nie obciążać Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego
na rzecz żalącego. Powoduje to konieczność uchylenia zaskarżonego postanowienia i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie
pierwsze w związku z art. 3941
§ 3 oraz art. 108 § 2 w związku z art. 391 § 1, art. 39821
i
art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A.
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 lutego 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 lipca 2009 r., sygn. akt VI ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie co do kosztów procesu (pkt 2) i przekazuje
sprawę w tym zakresie Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny – po rozpoznaniu sprawy z powództwa Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. o
uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone, na skutek apelacji obu stron od
wyroku z dnia 26 listopada 2007 r. Sądu Okręgowego w W.-Sądu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów – postanowieniem z dnia 10 lipca 2009 r. uchylił zaskarżony wyrok,
umorzył postępowanie i nie obciążył Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów obowiązkiem zwrotu na rzecz Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń
2
S.A. kosztów postępowania. W uzasadnieniu Sąd Apelacyjny stwierdził, że wydanie
wyroku w sprawie stało się niedopuszczalne, ponieważ pozew został wniesiony przez
osobę, która nie mogła być pełnomocnikiem Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów (art. 379 pkt 2 i art. 355 § 1 k.p.c.).
W zażaleniu na zawarte w tym postanowieniu orzeczenie o kosztach procesu
pozwany zarzucił Sądowi Apelacyjnemu naruszenie art. 98 w związku z art. 99 i art. 109
§ 2 k.p.c. oraz § 14 ust. 3 pkt 2 w związku z § 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej
przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). W
konkluzji wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy w
zakresie orzeczenia o kosztach do ponownego rozpoznania ewentualnie zasądzenie od
powoda kwoty 2000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego (w tym 600
zł opłata od apelacji i 1 400 zł wynagrodzenie radcy prawnego).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie o kosztach procesu zapadło już po wejściu w życie
ustawy z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
(zob. art. 2 tej ustawy, Dz. U. Nr 69, poz. 592), którą znowelizowano art. 3941
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu, zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje także na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które
nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Żalący kwestionuje
orzeczenie o kosztach w odniesieniu do kosztów postępowania apelacyjnego, które nie
były przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji. Zażalenie jest zatem
dopuszczalne.
W uzasadnieniu wydanego w sprawie postanowienia Sąd Apelacyjny w ogóle nie
umotywował podjętego rozstrzygnięcia o kosztach procesu. W konsekwencji nie
wiadomo z jakich przyczyn postanowił nie obciążać Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego
na rzecz żalącego. Powoduje to konieczność uchylenia zaskarżonego postanowienia i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie
pierwsze w związku z art. 3941
§ 3 oraz art. 108 § 2 w związku z art. 391 § 1, art. 39821
i
art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.