III KK 116/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 116/10
W Y R O K
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Piotr Hofmański (sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
Protokolant Jolanta Włostowska
na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 5 kpk)
w sprawie J.a F.
ukaranego z art. 65 § 2 kw
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
w dniu 25 maja 2010 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść ukaranego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w B. z dnia 21 września 2009 r.,
uchyla zaskarżony wyrok nakazowy i postępowanie w sprawie umarza na
podstawie art. 5 § 1 pkt 9 kpw.
U Z A S A D N I E N I E
2
Prokurator Generalny zaskarżył kasacją na korzyść obwinionego J.a F.
wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w B. z dnia 21 września 2009 r. podnosząc
dwa zarzuty:
- rażącego naruszenia prawa procesowego, a mianowicie art. 5 § 1 pkt 9
kpw w związku z art. 17 § 3 kpw, polegającego na ukaraniu J. F. za popełnienie
wykroczenia stypizowanego w art. 65 § 2 kw, pomimo istnienia negatywnej
przesłanki procesowej w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela, co
stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określona w art. 104 § 1 pkt 7
kpw, oraz
- rażącego i mającego istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenia
przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 94 § 1 kpw w związku z art.
506 § 3 kpk, polegającego na wydaniu ponownego wyroku nakazowego w
sytuacji, gdy poprzedni wyrok nakazowy, wydany przez Sąd Rejonowy w S. w
sprawie VI W …/09 został zaskarżony przez obwinionego w drodze sprzeciwu.
Opierając się na powyższych zarzutach autor kasacji wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku nakazowego i umorzenie postępowania na podstawie art.
5 § 1 pkt 9 kpw.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna. Uchylenie zaskarżonego wyroku
nakazowego nastąpiło w wyniku uwzględnienia pierwszego z zarzutów kasacji.
Nie ulega wątpliwości, że także zarzut drugi jest w stopniu oczywistym zasadny,
niemniej potwierdzenie zasadności pierwszego z zarzutów prowadzi do dalej
idących skutków procesowych.
Rację ma niewątpliwie Prokurator Generalny gdy wywodzi, ze wnosząc
do sądu wniosek o ukaranie J. F. za popełnienie wykroczenia określonego w art.
65 § 2 kw, Straż Miejska w B. wykroczyła poza zakres swoich ustawowych
uprawnień, skutkiem czego wyrok w sprawie zapadł w sytuacji braku skargi
uprawnionego oskarżyciela. Dotyczy to zarówno wyroku nakazowego Sadu
Rejonowego w S. z dnia 28 maja 2009 r., jak i wyroku nakazowego Sądu
3
Rejonowego w B. z dnia 21 września 2009 r. Pierwszy z tych wyroków nie mógł
być jednak zaskarżony i nie wymaga uchylenia, albowiem utracił moc na skutek
wniesienia sprzeciwu przez obwinionego.
Jak trafnie wywodzi w kasacji jej autor, uchybienie, którego dopuścił się
Sąd Rejonowy w B. stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określona w
art. 104 § 1 pkt 7 kpw, albowiem w sprawie zachodziła negatywna przesłanka
procesowa określona w art. 5 § 1 pkt 9 kpw w związku z brakiem skargi
uprawnionego oskarżyciela. Kwestię organów uprawnionych do wnoszenia i
popierania wniosków o ukaranie w sprawach o wykroczenia reguluje art. 17
kpw, którego § 3 wskazuje na uprawnienia straży gminnych (miejskich) w tym
zakresie, ale jedynie wówczas, gdy w zakresie swego działania ujawniły
wykroczenie. Rzecz jednak w tym, że przepisy regulujące zakres działania tych
straży nie wskazują na ich uprawnienie w zakresie ścigania wykroczeń
określonych w art. 65 § 1 kw. Zgodnie z art. 129b ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze
zmianami) strażnicy gminni (miejscy) uprawnieni są do wykonywania kontroli
ruchu drogowego wobec kierującego pojazdem oraz uczestnika ruchu
drogowego naruszającego określone tam przepisy ruchu drogowego. Wśród
wykroczeń objętych uprawnieniami tych strażników nie figuruje zaś art. 65 § 1
kw.
W tym stanie rzeczy zasadnym jest przyjęcie, ze organom straży miejskiej
nie przysługiwało prawo do wniesienia wniosku o ukaranie w sprawie o
powyższe wykroczenie, nawet jeśli organy te wykroczenie to ujawniły.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok
nakazowy i wobec braku skargi uprawnionego oskarżyciela postępowanie w
sprawie umorzył. Podstawę umorzenia stanowi art. 5 § 1 pkt 9 kpw.
/tp/
W Y R O K
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Piotr Hofmański (sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
Protokolant Jolanta Włostowska
na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 5 kpk)
w sprawie J.a F.
ukaranego z art. 65 § 2 kw
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
w dniu 25 maja 2010 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść ukaranego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w B. z dnia 21 września 2009 r.,
uchyla zaskarżony wyrok nakazowy i postępowanie w sprawie umarza na
podstawie art. 5 § 1 pkt 9 kpw.
U Z A S A D N I E N I E
2
Prokurator Generalny zaskarżył kasacją na korzyść obwinionego J.a F.
wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w B. z dnia 21 września 2009 r. podnosząc
dwa zarzuty:
- rażącego naruszenia prawa procesowego, a mianowicie art. 5 § 1 pkt 9
kpw w związku z art. 17 § 3 kpw, polegającego na ukaraniu J. F. za popełnienie
wykroczenia stypizowanego w art. 65 § 2 kw, pomimo istnienia negatywnej
przesłanki procesowej w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela, co
stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określona w art. 104 § 1 pkt 7
kpw, oraz
- rażącego i mającego istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenia
przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 94 § 1 kpw w związku z art.
506 § 3 kpk, polegającego na wydaniu ponownego wyroku nakazowego w
sytuacji, gdy poprzedni wyrok nakazowy, wydany przez Sąd Rejonowy w S. w
sprawie VI W …/09 został zaskarżony przez obwinionego w drodze sprzeciwu.
Opierając się na powyższych zarzutach autor kasacji wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku nakazowego i umorzenie postępowania na podstawie art.
5 § 1 pkt 9 kpw.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna. Uchylenie zaskarżonego wyroku
nakazowego nastąpiło w wyniku uwzględnienia pierwszego z zarzutów kasacji.
Nie ulega wątpliwości, że także zarzut drugi jest w stopniu oczywistym zasadny,
niemniej potwierdzenie zasadności pierwszego z zarzutów prowadzi do dalej
idących skutków procesowych.
Rację ma niewątpliwie Prokurator Generalny gdy wywodzi, ze wnosząc
do sądu wniosek o ukaranie J. F. za popełnienie wykroczenia określonego w art.
65 § 2 kw, Straż Miejska w B. wykroczyła poza zakres swoich ustawowych
uprawnień, skutkiem czego wyrok w sprawie zapadł w sytuacji braku skargi
uprawnionego oskarżyciela. Dotyczy to zarówno wyroku nakazowego Sadu
Rejonowego w S. z dnia 28 maja 2009 r., jak i wyroku nakazowego Sądu
3
Rejonowego w B. z dnia 21 września 2009 r. Pierwszy z tych wyroków nie mógł
być jednak zaskarżony i nie wymaga uchylenia, albowiem utracił moc na skutek
wniesienia sprzeciwu przez obwinionego.
Jak trafnie wywodzi w kasacji jej autor, uchybienie, którego dopuścił się
Sąd Rejonowy w B. stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określona w
art. 104 § 1 pkt 7 kpw, albowiem w sprawie zachodziła negatywna przesłanka
procesowa określona w art. 5 § 1 pkt 9 kpw w związku z brakiem skargi
uprawnionego oskarżyciela. Kwestię organów uprawnionych do wnoszenia i
popierania wniosków o ukaranie w sprawach o wykroczenia reguluje art. 17
kpw, którego § 3 wskazuje na uprawnienia straży gminnych (miejskich) w tym
zakresie, ale jedynie wówczas, gdy w zakresie swego działania ujawniły
wykroczenie. Rzecz jednak w tym, że przepisy regulujące zakres działania tych
straży nie wskazują na ich uprawnienie w zakresie ścigania wykroczeń
określonych w art. 65 § 1 kw. Zgodnie z art. 129b ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze
zmianami) strażnicy gminni (miejscy) uprawnieni są do wykonywania kontroli
ruchu drogowego wobec kierującego pojazdem oraz uczestnika ruchu
drogowego naruszającego określone tam przepisy ruchu drogowego. Wśród
wykroczeń objętych uprawnieniami tych strażników nie figuruje zaś art. 65 § 1
kw.
W tym stanie rzeczy zasadnym jest przyjęcie, ze organom straży miejskiej
nie przysługiwało prawo do wniesienia wniosku o ukaranie w sprawie o
powyższe wykroczenie, nawet jeśli organy te wykroczenie to ujawniły.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok
nakazowy i wobec braku skargi uprawnionego oskarżyciela postępowanie w
sprawie umorzył. Podstawę umorzenia stanowi art. 5 § 1 pkt 9 kpw.
/tp/