Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 25 MAJA 2010 R.
SNO 22/10
Przewodniczący: sędzia SN Antoni Kapłon.
Sędziowie SN: Marek Sychowicz, Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca).
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem protokolanta
w sprawie sędziego Sądu Okręgowego w stanie spoczynku po rozpoznaniu w dniu 25
maja 2010 r. zażalenia wniesionego przez obwinionego na postanowienie Sądu
Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 24 marca 2010 r., sygn. akt ASD (...)
p o s t a n o w i ł : u t r z y m a ć w m o c y z a s k a r ż o n e
p o s t a n o w i e n i e .
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 24 marca 2010 r. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
podjął zawieszone postępowanie dyscyplinarne wobec obwinionego sędziego Sądu
Okręgowego w stanie spoczynku, w związku z tym, że ustała przyczyna
uniemożliwiająca jego prowadzenie. W uzasadnieniu tego orzeczenia ustalono, że ten
sam Sąd Dyscyplinarny postanowieniem z dnia 4 października 2006 r., sygn. akt ASD
(...), zawiesił postępowanie dyscyplinarne w stosunku do wymienionego wyżej
obwinionego do czasu zakończenia postępowania karnego, toczącego się w sprawie o
przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. Nadto Sąd Dyscyplinarny pierwszej instancji ustalił,
że po rozpoznaniu apelacji: prokuratora, oskarżonego – obwinionego sędziego i jego
obrońcy od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 6 czerwca 2007 r., sygn. akt II K 631/06,
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. akt XI Ka 1005/07,
zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, uznając wszystkie apelacje za bezzasadne oraz
orzekł o kosztach postępowania odwoławczego. Wobec powyższego Sąd
Dyscyplinarny pierwszej instancji uznał, że postępowanie karne o czyn będący
również przedmiotem rozpoznania w postępowaniu dyscyplinarnym zostało
prawomocnie zakończone, a zatem zaistniały podstawy do podjęcia i prowadzenia
postępowania dyscyplinarnego.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w przedmiocie
podjęcia postępowania dyscyplinarnego zaskarżył obwiniony zażaleniem na podstawie
art. 22 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. Zarzucił naruszenie przepisów
procesowych, mające wpływ na treść orzeczenia poprzez jednostronną ocenę
przedstawionych okoliczności oraz subiektywną ocenę przesłanek natury głównie
faktycznej i niekorzystną dla obwinionego ich interpretację.
2
W uzasadnieniu zażalenia skarżący sformułował zarzuty dotyczące przebiegu
postępowania karnego odwoławczego, a nadto wywodzi, że jego obrońca wywiódł w
dniu 16 kwietnia 2010 r. kasację od wyroku Sądu Okręgowego, skierowaną do Sądu
Najwyższego i zawierającą wniosek, na podstawie art. 532 § 1 k.p.k., o wstrzymanie
wykonania prawomocnego orzeczenia Sądu karnego. Ponadto obwiniony wywodzi, że
biegli lekarze psychiatrzy w opiniach sądowo-psychiatrycznych podkreślają
nerwowość w jego poczynaniach i prezentowanie osobowości ze wszech miar
nieprawidłowej.
W piśmie z dnia 17 maja 2010 r. (k. 15 akt) sędzia Sądu Apelacyjnego –
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego poinformował Sąd Najwyższy, że nie weźmie
udziału w posiedzeniu z uwagi na ważne zajęcia służbowe oraz wniósł o
nieuwzględnienie zażalenia obwinionego sędziego i utrzymanie w mocy zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, ponieważ Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny zasadnie podjął zawieszone postępowanie dyscyplinarne w sytuacji
ustania przeszkody uniemożliwiającej jego prowadzenie w następstwie prawomocnego
zakończenia postępowania karnego przeciwko obwinionemu wyrokiem Sądu
Okręgowego z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. akt XI Ka 1005/07.
Zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 28 września 2006 r., I KZP
8/06 (OSN K i W 2006 r., z. 10, poz. 87), postępowanie dyscyplinarne co do zasady
toczy się niezależnie od postępowania karnego, także w wypadku jednoczesności i
podmiotowo – przedmiotowej tożsamości tych postępowań. Jednakże wzgląd m.in. na
ekonomię procesową wymaga zawieszenia postępowania dyscyplinarnego, ale tylko
do czasu ukończenia postępowania karnego, na mocy odpowiedniego zastosowania
art. 22 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p.
Natomiast po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego Sąd
dyscyplinarny powinien podjąć zawieszone wcześniej postępowanie dyscyplinarne, a
nawet uwzględnić materiały sprawy karnej w prowadzonym postępowaniu
dyscyplinarnym. Prawomocne zakończenie postępowania karnego czyni więc i
bezprzedmiotowym i niedopuszczalnym dalsze utrzymywanie stanu zawieszenia
postępowania dyscyplinarnego, a to wobec braku istnienia wówczas przesłanek
takiego zawieszenia, przewidzianych w art. 22 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p.
Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego służy bowiem ograniczeniu do minimum
niebezpieczeństwa wydania w odrębnych postępowaniach (karnym i dyscyplinarnym)
dwóch odmiennych rozstrzygnięć, odnoszących się do tych samych okoliczności
faktycznych i prawnych.
3
Niebezpieczeństwo takie ustaje jednak po prawomocnym zakończeniu
postępowania karnego, a więc po wydaniu w tym postępowaniu wyroku przez sąd
drugiej instancji. Wyrok taki kończy prawomocnie postępowanie karne zgodnie z
przyjętą w polskim porządku prawnym zasadą dwuinstancyjnego postępowania
sądowego (art. 176 ust. 1 Konstytucji RP). Stanowiska tego nie zmienia zarzut
podniesiony przez obwinionego sędziego w zażaleniu, że obrońca obwinionego w dniu
16 kwietnia 2010 r. złożył do Sądu Najwyższego kasację od prawomocnego wyroku,
wraz z wnioskiem, na podstawie art. 532 § 1 k.p.k., o wstrzymanie wykonania
zaskarżonego orzeczenia. Kasacja w postępowaniu karnym jest bowiem
nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, przysługującym w określonych ustawą
sytuacjach od wyroku sądu drugiej instancji, którego wydanie prawomocnie
zakończyło już postępowanie karne.
Natomiast podnoszone przez obwinionego sędziego w zażaleniu okoliczności
naruszenia przepisów postępowania przez Sąd rozpoznający apelację są
bezprzedmiotowe przy ocenie zasadności zażalenia obwinionego, ponieważ tak
sformułowany zarzut nie podważa stanowiska zaprezentowanego w uzasadnieniu
zaskarżonego postanowienia, że postępowanie karne przeciwko obwinionemu
sędziemu zostało prawomocnie zakończone, co przesądziło o wystąpieniu podstawy
do podjęcia i prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.
Z tych względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny postanowił jak na
wstępie.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13