II CSK 143/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 143/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa M. J.
przeciwko E. S.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 czerwca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 19 listopada 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 180 zł
(sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został w dniu 19 listopada
2009 r., a zatem wniesiona od niego skarga kasacyjna spełniać powinna wszelkie
wymogi formalne, wynikające z treści przepisów art. 3984
§ 1 - 3 k.p.c.
Obowiązek przedstawienia przez skarżącego m.in. uzasadnienia wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, a wynikający z art. 3984
§ 2 k.p.c.,
wiąże się z instytucją tzw. "przedsądu", polegającego m.in. na możliwości Sądu
Najwyższego odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3989
§ 2
k.p.c.). Ten możliwy sposób zakończenia postępowania kasacyjnego, a kolidujący
niewątpliwie z intencją strony wnoszącej skargę kasacyjną dowodzi zrównania
rangą obowiązku przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.) z obowiązkiem odrębnego przedstawienia oraz uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3984
§ 2 k.p.c.).
W odniesieniu do skargi kasacyjnej zachowuje aktualność utrwalone orzecznictwo
Sądu Najwyższego, zgodnie z którym wymagania obecnie uregulowane w art.3984
§ 1 pkt 2 i w § 2 k.p.c. mają samodzielny byt i nie mogą być traktowane zamiennie
(postanowienie SN z dnia 29 czerwca 2005 r. V CSK 5/05, niepubl.; postanowienie
SN z dnia 14 lipca 2005 r. III CZ 61/05 niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 lipca
2005 r., V CSK 18/05, niepubl.).
Spełniając wymóg skargi kasacyjnej, określony w art. 3984
§ 2 k.p.c.,
skarżący powinien zawrzeć w niej wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania
i wniosek ten uzasadnić wskazując na występowanie w sprawie przynajmniej
jednej z okoliczności stanowiących przesłanki tzw. przedsądu, określone w art. 398
§ 1 k.p.c. i przedstawić odpowiednie argumenty prawne, uzasadniające
występowanie ściśle określonej w ustawie przesłanki. Potrzeba przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania powinna być zatem uzasadniona przez skarżącego przy
pomocy argumentów jurydycznych uzasadniających wystąpienie którejkolwiek
z przesłanek precyzyjnie określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (por. postanowienie SN
z dnia 21 lipca 2005 r. sygn. akt V CSK 18/05). Spełnienie tego wymogu nie jest
tożsame z werbalnym jedynie powołaniem się przez powoda na przesłanki
3
wymienione w art. 3989
§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Ponieważ skarga kasacyjna powoda
pozbawiona jest odrębnego, jurydycznie umotywowanego, uzasadnienia wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, przeto wniosek o przyjęcie skargi do
rozpoznania nie mógł zostać uwzględniony.
Uwzględniając więc odrębność obu przedmiotów regulacji w art. 3984
§ 1
pkt 2 i w § 2 k.p.c. stwierdzić należy, że choć argumentacja skarżącego może się
niekiedy w obu tych kwestiach nawet częściowo pokrywać, to jednak orzeczenie
w przedmiocie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania zapada tylko po
uprzednim dokonaniu oceny przyczyn kwalifikowanych przez ustawodawcę,
a określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., gdyż tylko one i ich uzasadnienie mogą być
przedmiotem tzw. "przedsądu" i decydują o jego wyniku.
Skoro więc skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest adekwatnego
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, to Sąd Najwyższy orzekł jak
w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz na podstawie § 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 12 ust. 4 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego
z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.1349 ze zm.).
db
/tp/
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa M. J.
przeciwko E. S.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 czerwca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 19 listopada 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 180 zł
(sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został w dniu 19 listopada
2009 r., a zatem wniesiona od niego skarga kasacyjna spełniać powinna wszelkie
wymogi formalne, wynikające z treści przepisów art. 3984
§ 1 - 3 k.p.c.
Obowiązek przedstawienia przez skarżącego m.in. uzasadnienia wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, a wynikający z art. 3984
§ 2 k.p.c.,
wiąże się z instytucją tzw. "przedsądu", polegającego m.in. na możliwości Sądu
Najwyższego odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3989
§ 2
k.p.c.). Ten możliwy sposób zakończenia postępowania kasacyjnego, a kolidujący
niewątpliwie z intencją strony wnoszącej skargę kasacyjną dowodzi zrównania
rangą obowiązku przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.) z obowiązkiem odrębnego przedstawienia oraz uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3984
§ 2 k.p.c.).
W odniesieniu do skargi kasacyjnej zachowuje aktualność utrwalone orzecznictwo
Sądu Najwyższego, zgodnie z którym wymagania obecnie uregulowane w art.3984
§ 1 pkt 2 i w § 2 k.p.c. mają samodzielny byt i nie mogą być traktowane zamiennie
(postanowienie SN z dnia 29 czerwca 2005 r. V CSK 5/05, niepubl.; postanowienie
SN z dnia 14 lipca 2005 r. III CZ 61/05 niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 lipca
2005 r., V CSK 18/05, niepubl.).
Spełniając wymóg skargi kasacyjnej, określony w art. 3984
§ 2 k.p.c.,
skarżący powinien zawrzeć w niej wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania
i wniosek ten uzasadnić wskazując na występowanie w sprawie przynajmniej
jednej z okoliczności stanowiących przesłanki tzw. przedsądu, określone w art. 398
§ 1 k.p.c. i przedstawić odpowiednie argumenty prawne, uzasadniające
występowanie ściśle określonej w ustawie przesłanki. Potrzeba przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania powinna być zatem uzasadniona przez skarżącego przy
pomocy argumentów jurydycznych uzasadniających wystąpienie którejkolwiek
z przesłanek precyzyjnie określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (por. postanowienie SN
z dnia 21 lipca 2005 r. sygn. akt V CSK 18/05). Spełnienie tego wymogu nie jest
tożsame z werbalnym jedynie powołaniem się przez powoda na przesłanki
3
wymienione w art. 3989
§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Ponieważ skarga kasacyjna powoda
pozbawiona jest odrębnego, jurydycznie umotywowanego, uzasadnienia wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, przeto wniosek o przyjęcie skargi do
rozpoznania nie mógł zostać uwzględniony.
Uwzględniając więc odrębność obu przedmiotów regulacji w art. 3984
§ 1
pkt 2 i w § 2 k.p.c. stwierdzić należy, że choć argumentacja skarżącego może się
niekiedy w obu tych kwestiach nawet częściowo pokrywać, to jednak orzeczenie
w przedmiocie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania zapada tylko po
uprzednim dokonaniu oceny przyczyn kwalifikowanych przez ustawodawcę,
a określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., gdyż tylko one i ich uzasadnienie mogą być
przedmiotem tzw. "przedsądu" i decydują o jego wyniku.
Skoro więc skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest adekwatnego
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, to Sąd Najwyższy orzekł jak
w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz na podstawie § 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 12 ust. 4 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego
z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.1349 ze zm.).
db
/tp/