Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 34/10
POSTANOWIENIE
Dnia 30 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi uczestniczki postępowania T. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt II Ca (...),
w sprawie z wniosku B. J.
przy uczestnictwie J. B., K. B., F. J., E. B., J. K., J. G., I. O., S. J., J. J., K. J., S. J., T. J.,
B. J., R. B. i A. J.
o stwierdzenie nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 czerwca 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 lutego 2008 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił apelację
uczestniczek postępowania T. J. i B. J. od postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia
27 września 2007 r.
Uczestniczka T. J. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w B.
Wymagania o charakterze konstrukcyjnym, jakie musi spełniać skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, określa art. 4245
§ 1
k.p.c. Należy do nich m.in. obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wymóg
2
wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe.
Spełnienie warunku określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. polega na złożeniu
oświadczenia o wystąpieniu szkody ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru, a także na
uwiarygodnieniu tego oświadczenia. Takiego oświadczenia skarga nie zawiera.
Z kolei prawidłowe spełnienie obowiązku wynikający z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
wymaga przeprowadzenie prawniczej analizy przepisów dotyczących środków
prawnych, których zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie
mogły odnieść skutku. Chodzi w tym wypadku nie tylko o skargę kasacyjną, skargę o
wznowienie postępowania, ale i o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia, czyli powództwa opozycyjne oraz zwykłe i specjalne środki funkcjonujące w
postępowaniu nieprocesowym (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 27 stycznia
2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140). Nadto ustawodawca – co trzeba
podkreślić - wymaga „wykazania”, a nie jedynie wskazania, przytoczenia czy
uwiarygodnienia. Skarżąca powinna zatem przeprowadzić stosowny wywód jurydyczny
w celu dowiedzenia niemożności wzruszenia orzeczenia w drodze innych środków
prawnych. Ograniczenie się do stwierdzenia, że wzruszenie zaskarżonego
postanowienia w drodze innych środków prawnych nie było możliwe, że zachodzi brak
ustawowej podstawy do wznowienia postępowania i wyrok nie podlega zaskarżeniu
skargą kasacyjną, nie jest zatem wystarczające. Na marginesie należy dodać, że wywód
taki byłby zbędny jedynie wówczas, gdyby zostały dołączone do skargi odpisy
prawomocnych orzeczeń wskazujących, że zastosowanie innych środków procesowych
okazało się nieskuteczne np. odpis postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 17 października 2005 r., I CNP
5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 17 oraz z 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006, nr
6, poz. 112).
Mając na uwadze, że braki w zakresie wymagań konstrukcyjnych nie podlegają
uzupełnieniu, Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. odrzucił skargę.