Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 45/10
POSTANOWIENIE
Dnia 30 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) w G.
przeciwko A. J., Z. B. i A. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 czerwca 2010 r.,
zażalenia pozwanego Z. B. na postanowienie Sądu Okręgowego w J.
z dnia 12 lutego 2010 r., sygn. akt II Cz (…),
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego Z. B. na rzecz strony powodowej kwotę
600 zł (sześćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 12 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy w J. odrzucił zażalenie
pozwanego na postanowienie z dnia 5 stycznia 2010 r., którym uzupełnił postanowienie
z dnia 27 listopada 2009 r. w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.
Na powyższe postanowienie pozwany wniósł zażalenie zaskarżając go w całości.
Żalący zarzucił Sądowi Okręgowemu w J., iż ten nie wezwał go o uzupełnienie braku
wskazanego w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, dotyczącego
obowiązkowego zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Przepis art. 871
§ 1 k.p.c. przewiduje jako generalną regułę, że w postępowaniu
przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców
prawnych. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy stroną, jej organem, przedstawicielem
ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub
doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa. Zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych
związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem
niższej instancji. Zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w J. z dnia
5 styczna 2010 r. zostało przez pozwanego sporządzone osobiście. Sąd Okręgowy
przyjął zatem zasadnie, że było ono z tego powodu niedopuszczalne i podlegało
odrzuceniu bez wzywania skarżącego o uzupełnienie braku zażalenia.
Dlatego też zażalenie było pozbawione uzasadnionych podstaw i podlegało
oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.