Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 55/10
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „N.(...)” w R.
przeciwko „O.(...)” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R., H. M. i K. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 września 2010 r.,
skargi kasacyjnej pozwanych od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 października
2009 r., sygn. akt V ACa (…),
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Spółdzielnia Mieszkaniowa „N.(...)” w R. żądała początkowo zasądzenia od Spółki
jawnej „O.(...)” z siedzibą w R. kwoty 197.471,95 złotych z ustawowymi odsetkami od
dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, następnie zaś, po ostatecznym określeniu
żądania pozwu, wystąpiła o zasądzenie solidarnie od Spółki z o.o. „O.(...)” z siedzibą w
R. oraz H. M. i K. M. kwoty 351.999,99 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1
maja 2007 r.
Sąd Okręgowy w G. wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2009 r.: 1) zasądził od
pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 242.853,20 złotych z ustawowymi
odsetkami od dnia 12 lipca 2005 r. do dnia zapłaty, z ograniczeniem odpowiedzialności
pozwanej Spółki z o.o. „O.(...)” w zakresie kwoty 237.416,01 złotych i odsetek od tej
kwoty do wartości nabytego przedsiębiorstwa Spółki jawnej „O.(...)”, 2) zasądził od
pozwanej Spółki z o.o. „O.(...)” na rzecz powódki kwotę 104.035,60 złotych z
ustawowymi odsetkami od dnia 1 października 2005 r. do dnia zapłaty, 3) w pozostałym
zakresie powództwo oddalił, 4) umorzył postępowanie wobec pozwanej Spółki jawnej
„O.(...)”, 5) ustalił ostateczny wpis na kwotę 19.200 złotych, 6) zasądził od pozwanych
solidarnie na rzecz powódki kwotę 19.467,70 złotych tytułem części należnych kosztów
procesu, 7) zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 649,61 złotych
tytułem zwrotu kosztów procesu.
Z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd Okręgowy wynika, że w dniu 18
kwietnia 1995 r. H. M. i K. M. nabyli własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu
użytkowego o powierzchni 530 m2
położonego w R. przy ul. Polnej 2a, w którym
prowadzili działalność gospodarczą początkowo jako „O.(...)” PPUH I.(...) spółka
cywilna, a następnie „O.(...)” Sp. j. H. M. Dnia 17 sierpnia 2005 r. została zawiązana
„O.(...)” Spółka z o.o. Udziały w kapitale zakładowym tej spółki zostały objęte przez
„O.(...)” Sp. j. H. M. oraz pokryte wniesionym aportem w postaci przedsiębiorstwa spółki
jawnej. Sąd Okręgowy w G. prawomocnym wyrokiem z dnia 10 listopada 2005 r.
zasądził od „O.(...)” Sp. j. H. M. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej „N.(...)” w R. kwotę
90.392,11 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 20 stycznia 2003 r. tytułem opłat
eksploatacyjnych za rzeczony lokal oraz czynszu za dzierżawę gruntu o powierzchni
270 m2
za okres od marca 2000 r. do lipca 2002 r. Spór w niniejszej sprawie dotyczy zaś
opłat eksploatacyjnych od sierpnia 2002 r. do kwietnia 2007 r.
3
Pozwani wnieśli apelację od wyroku Sądu Okręgowego w części dotyczącej
punktów 1, 2, 5, 6 i 7.
Wyrokiem z dnia 14 października 2009 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony
wyrok w ten sposób, że ustawowe odsetki od kwoty 242.853,20 złotych zasądził od dnia
1 maja 2007 r., a co do odsetek za okres od dnia 12 lipca 2005 r. do dnia 30 lipca 2007
r. powództwo oddalił, ustawowe odsetki od kwoty 104.035,609 zasądził od dnia 1 maja
2007 r., a co do odsetek od dnia 1 października 2005 r. do dnia 30 kwietnia 2007 r.
powództwo oddalił, oddalił apelację w pozostałej części oraz zasądził od pozwanych
solidarnie na rzecz powódki kwotę 5.400 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
apelacyjnego.
Pozwani w skardze kasacyjnej zaskarżyli wyrok Sądu Apelacyjnego w całości,
zarzucając naruszenie prawa materialnego, mianowicie art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia
2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) i
art. 6 k.c., a także przepisów postępowania, mianowicie art. 356, 382, 378 § 1 i art. 328
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 328 § 2 k.p.c., uzasadnienie wyroku powinno zawierać wskazanie
podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, a mianowicie: ustalenie faktów, które sąd uznał za
udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom
odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z
przytoczeniem przepisów prawa. Zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., zgodnie z
ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, może stanowić usprawiedliwioną
podstawę skargi kasacyjnej zupełnie wyjątkowo, mianowicie tylko wtedy, gdy
uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera wszystkich koniecznych elementów
bądź zawiera tak oczywiste braki, które uniemożliwiają kontrolę kasacyjną (por. np.
orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 8 października 1997 r., I CKN 312/97, z dnia 10
listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83, z dnia 19 lutego 2002 r.,
IV CKN 718/00, z dnia 18 marca 2003 r., IV CKN 1862/00, z dnia 20 lutego 2003 r.,
I CKN 65/01, z dnia 22 maja 2003 r., II CKN 121/01, z dnia 9 marca 2006 r., I CSK
147/05). Sąd Najwyższy przyjmuje też w swoim orzecznictwie, że o prawidłowym
zastosowaniu prawa materialnego można mówić dopiero wówczas, gdy ustalenia
stanowiące podstawę wydania zaskarżonego wyroku pozwalają na ocenę tego
zastosowania. Tym samym brak stosownych ustaleń uzasadnia zarzut skargi kasacyjnej
naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe jego zastosowanie (zob.
4
postanowienie z dnia 11 marca 2003 r., V CKN 1825/00 niepubl., wyrok z dnia 20
kwietnia 2004 r., V CK 92/04, niepubl.).
W okolicznościach niniejszej sprawy w istocie nie wiadomo, w jakim stanie
faktycznym orzekał Sąd Apelacyjny. Ustalenia w tym zakresie są nieuporządkowane,
chaotyczne, a przez to nieczytelne, i w istocie nie pozwalają na dokonanie oceny
zasadności podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów zarówno naruszenia prawa
materialnego, jak i przepisów postępowania.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 k.p.c.
orzekł jak w sentencji.