II PZ 38/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 38/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. Ś.
przeciwko P. K.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 listopada 2010 r.,
zażalenia powódki na wyrok Sądu Okręgowego
z dnia 21 maja 2010 r.,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 120 zł
(sto dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 maja 2010 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w sprawie o odszkodowanie z powództwa M. Ś. zmienił zaskarżony
wyrok i powództwo oddalił. Jednocześnie w wyroku tym Sąd postanowieniem
zasądził od powódki na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu za postępowanie
przed Sądem pierwszej instancji w wysokości 450 zł oraz przed Sądem drugiej
instancji w wysokości 250 zł.
Powyższe postanowienie powódka zaskarżyła zażaleniem powołując się w
2
nim na naruszenie art. 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie. Uzasadniając
zażalenie wskazała, że Sąd Okręgowy ostatecznie oddalił powództwo z powodu
niedostatecznego wykazania przez powódkę wysokości poniesionej szkody,
stwierdził jednak za udowodniony fakt, że świadectwo pracy nie zostało powódce
wydane w przepisanym terminie, a zatem uznał, iż pozwany pracodawca naruszył
swoje podstawowe obowiązki wynikające z kodeksu pracy. Mając powyższe na
uwadze - w ocenie powódki - zaistniał uzasadniony wypadek, o którym stanowi art.
102 k.p.c. stwarzający prawną możliwość zasądzenia od strony przegrywającej
proces tylko części kosztów albo nie obciążania jej nimi w żadnej części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Niezasadny jest zarzut naruszenia art. 102 k.p.c. Przepis ten stanowi, że w
wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony
przegrywającej tylko część kosztów, albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.
Powódka powołuje się na zasady współżycia społecznego, wskazując, że w
zaistniałym stanie faktycznym bez wątpienia zachodzi szczególnie uzasadniony
przypadek, o którym mowa w art. 102 k.p.c., bowiem powódka w trakcie procesu
pozbawiona była źródeł stałego utrzymania, a proces o odszkodowanie został
wszczęty przez nią wyłącznie z powodu niewłaściwego i bezprawnego działania
pozwanego, w postaci niewydania świadectwa pracy.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że sposób skorzystania z art. 102
k.p.c. jest suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym sądu i do jego oceny należy
przesądzenie, czy wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, który uzasadnia
odstąpienie, a jeśli tak, to w jakim zakresie, od generalnej zasady obciążania
kosztami procesu strony przegrywającej spór (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
19 maja 2006 r., III CK 221/05, LEX nr 439151). Ponadto skarżąca powołuje się na
okoliczności, które same przez się nie stanowią o istnieniu wyjątkowego przypadku
uzasadniającego odstąpienie od obciążenia jej kosztami postępowania należnego
stronie wygrywającej proces. Wskazać należy, że zgodnie z art. 99 k.p. pracownik
nabywa prawo do odszkodowania, gdy poniósł szkodę będącą normalnym
następstwem niewydania świadectwa pracy, wydania go po terminie lub wydania
niewłaściwego świadectwa. W niniejszej sprawie powódka nie udowodniła takiej
szkody, a zatem powoływanie się na niewłaściwe i bezprawne działania pozwanego
3
w sytuacji, gdy zachowanie to nie spowodowało szkody w powyższym rozumieniu,
nie znajduje uzasadnienia.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. Ś.
przeciwko P. K.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 listopada 2010 r.,
zażalenia powódki na wyrok Sądu Okręgowego
z dnia 21 maja 2010 r.,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 120 zł
(sto dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 maja 2010 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w sprawie o odszkodowanie z powództwa M. Ś. zmienił zaskarżony
wyrok i powództwo oddalił. Jednocześnie w wyroku tym Sąd postanowieniem
zasądził od powódki na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu za postępowanie
przed Sądem pierwszej instancji w wysokości 450 zł oraz przed Sądem drugiej
instancji w wysokości 250 zł.
Powyższe postanowienie powódka zaskarżyła zażaleniem powołując się w
2
nim na naruszenie art. 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie. Uzasadniając
zażalenie wskazała, że Sąd Okręgowy ostatecznie oddalił powództwo z powodu
niedostatecznego wykazania przez powódkę wysokości poniesionej szkody,
stwierdził jednak za udowodniony fakt, że świadectwo pracy nie zostało powódce
wydane w przepisanym terminie, a zatem uznał, iż pozwany pracodawca naruszył
swoje podstawowe obowiązki wynikające z kodeksu pracy. Mając powyższe na
uwadze - w ocenie powódki - zaistniał uzasadniony wypadek, o którym stanowi art.
102 k.p.c. stwarzający prawną możliwość zasądzenia od strony przegrywającej
proces tylko części kosztów albo nie obciążania jej nimi w żadnej części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Niezasadny jest zarzut naruszenia art. 102 k.p.c. Przepis ten stanowi, że w
wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony
przegrywającej tylko część kosztów, albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.
Powódka powołuje się na zasady współżycia społecznego, wskazując, że w
zaistniałym stanie faktycznym bez wątpienia zachodzi szczególnie uzasadniony
przypadek, o którym mowa w art. 102 k.p.c., bowiem powódka w trakcie procesu
pozbawiona była źródeł stałego utrzymania, a proces o odszkodowanie został
wszczęty przez nią wyłącznie z powodu niewłaściwego i bezprawnego działania
pozwanego, w postaci niewydania świadectwa pracy.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że sposób skorzystania z art. 102
k.p.c. jest suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym sądu i do jego oceny należy
przesądzenie, czy wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, który uzasadnia
odstąpienie, a jeśli tak, to w jakim zakresie, od generalnej zasady obciążania
kosztami procesu strony przegrywającej spór (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
19 maja 2006 r., III CK 221/05, LEX nr 439151). Ponadto skarżąca powołuje się na
okoliczności, które same przez się nie stanowią o istnieniu wyjątkowego przypadku
uzasadniającego odstąpienie od obciążenia jej kosztami postępowania należnego
stronie wygrywającej proces. Wskazać należy, że zgodnie z art. 99 k.p. pracownik
nabywa prawo do odszkodowania, gdy poniósł szkodę będącą normalnym
następstwem niewydania świadectwa pracy, wydania go po terminie lub wydania
niewłaściwego świadectwa. W niniejszej sprawie powódka nie udowodniła takiej
szkody, a zatem powoływanie się na niewłaściwe i bezprawne działania pozwanego
3
w sytuacji, gdy zachowanie to nie spowodowało szkody w powyższym rozumieniu,
nie znajduje uzasadnienia.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.