II UZ 42/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 42/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z wniosku J. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 stycznia 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 sierpnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę J.
C. o wznowienie postępowania w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy
zakończonej wyrokiem tego Sądu z dnia 19 stycznia 2010 r.
W skardze o wznowienie postępowania skarżąca powoływała się na nowe
okoliczności faktyczne w postaci niezdolności do pracy i dokumenty potwierdzające
tę niezdolność, które ubezpieczona otrzymywała od 9 marca 2010 r., a w
szczególności zaświadczenie lekarza specjalisty z zakresu medycyny pracy z 10
marca 2010 r. o niezdolności do podjęcia pracy na stanowisku pracownika
2
umysłowego i sprzątaczki oraz zaświadczenie z 10 maja 2010 r. wydane w toku
badania w trybie odwoławczym przez Centrum Medycyny Pracy w […] o
niezdolności do podjęcia pracy na stanowisku pracownika umysłowego i
sprzątaczki.
Sąd Apelacyjny uznał, że przedmiotowa skarga o wznowienie postępowania
nie opiera się na ustawowej podstawie wznowienia i dlatego podlega odrzuceniu.
Zaświadczenia lekarskie z 10 marca 2010 r. i 10 maja 2010 r. nie są bowiem
okolicznościami faktycznymi lub środkami dowodowymi, które mogłyby mieć wpływ
na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c.
Ubezpieczona zaskarżyła powyższe postanowienie zażaleniem w całości i
wniosła o jego uchylenie oraz o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów
postępowania, zarzucając naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez przyjęcie, że
„okoliczność niezdolności do pracy odwołującej oceniana przez pryzmat medycyny
pracy przez lekarza medycyny pracy wskutek skierowania przez potencjalnego
pracodawcę na badania pracownicze była już przez odwołującą powoływana w
postępowaniu przed Sądem I instancji i stanowiła przedmiot postępowania
dowodowego”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się nieuzasadnione.
Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, że podnoszone w skardze okoliczności nie
mogą uzasadniać wznowienia postępowania. Żądanie wznowienia postępowania
oparte na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. jest dopuszczalne wtedy, gdy po
zakończeniu postępowania, którego dotyczy skarga, ujawniły się okoliczności
faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z
których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Ustawową
podstawą wznowienia postępowania wskazaną w art. 403 § 2 k.p.c. jest powołanie
się na dowody, co do których w trakcie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem strona obiektywnie dysponowała możliwością ich zgłoszenia, jednakże
tego nie uczyniła wskutek braku procesowej potrzeby ich powołania, a nie wskutek
opieszałości, zaniedbania, zapomnienia, czy błędnej oceny (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2007 r., I UZ 38/06, OSNP 2008 nr 3-4, poz.
3
51). Podstawą wznowienia postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. mogą być
takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które zaistniały przed
rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego zakończeniem (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2006 r., I PZ 33/05, OSNP 2007
nr 3-4, poz. 48). Regulacja art. 403 § 2 k.p.c. dotycząca powołania (przedstawienia)
środków dowodowych (okoliczności faktycznych), które nie było w zakończonym
postępowaniu możliwe, nie może odnosić się więc do stanu po jego zakończeniu
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2006 r., I PZ 33/05;
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 1998 r., II UKN 106/98, OSNP
1999 nr 13, poz. 438; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP
63/68, OSNC 1969 nr 12, poz. 208). Dlatego nie stanowią podstawy prawnej
wznowienia postępowania (art. 403 § 2 k.p.c.) zaświadczenia lekarskie wydane po
upływie 3 lat od uprawomocnienia się wyroku i oceniające odmiennie datę
powstania inwalidztwa (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca
1998 r., II UKN 106/98).
W tych okolicznościach zaskarżone postanowienie, którym Sąd odrzucił
skargę o wznowienie postępowania, nie narusza art. 403 § 2 k.p.c. Środek
dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku - a za taki należy uznać
powołane w skardze zaświadczenia lekarskie - nie stanowi bowiem podstawy
wznowienia przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, na podstawie art. 394¹ § 3 w
związku z art. 39814
k.p.c., postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z wniosku J. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 stycznia 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 sierpnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę J.
C. o wznowienie postępowania w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy
zakończonej wyrokiem tego Sądu z dnia 19 stycznia 2010 r.
W skardze o wznowienie postępowania skarżąca powoływała się na nowe
okoliczności faktyczne w postaci niezdolności do pracy i dokumenty potwierdzające
tę niezdolność, które ubezpieczona otrzymywała od 9 marca 2010 r., a w
szczególności zaświadczenie lekarza specjalisty z zakresu medycyny pracy z 10
marca 2010 r. o niezdolności do podjęcia pracy na stanowisku pracownika
2
umysłowego i sprzątaczki oraz zaświadczenie z 10 maja 2010 r. wydane w toku
badania w trybie odwoławczym przez Centrum Medycyny Pracy w […] o
niezdolności do podjęcia pracy na stanowisku pracownika umysłowego i
sprzątaczki.
Sąd Apelacyjny uznał, że przedmiotowa skarga o wznowienie postępowania
nie opiera się na ustawowej podstawie wznowienia i dlatego podlega odrzuceniu.
Zaświadczenia lekarskie z 10 marca 2010 r. i 10 maja 2010 r. nie są bowiem
okolicznościami faktycznymi lub środkami dowodowymi, które mogłyby mieć wpływ
na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c.
Ubezpieczona zaskarżyła powyższe postanowienie zażaleniem w całości i
wniosła o jego uchylenie oraz o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów
postępowania, zarzucając naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez przyjęcie, że
„okoliczność niezdolności do pracy odwołującej oceniana przez pryzmat medycyny
pracy przez lekarza medycyny pracy wskutek skierowania przez potencjalnego
pracodawcę na badania pracownicze była już przez odwołującą powoływana w
postępowaniu przed Sądem I instancji i stanowiła przedmiot postępowania
dowodowego”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się nieuzasadnione.
Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, że podnoszone w skardze okoliczności nie
mogą uzasadniać wznowienia postępowania. Żądanie wznowienia postępowania
oparte na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. jest dopuszczalne wtedy, gdy po
zakończeniu postępowania, którego dotyczy skarga, ujawniły się okoliczności
faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z
których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Ustawową
podstawą wznowienia postępowania wskazaną w art. 403 § 2 k.p.c. jest powołanie
się na dowody, co do których w trakcie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem strona obiektywnie dysponowała możliwością ich zgłoszenia, jednakże
tego nie uczyniła wskutek braku procesowej potrzeby ich powołania, a nie wskutek
opieszałości, zaniedbania, zapomnienia, czy błędnej oceny (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2007 r., I UZ 38/06, OSNP 2008 nr 3-4, poz.
3
51). Podstawą wznowienia postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. mogą być
takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które zaistniały przed
rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego zakończeniem (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2006 r., I PZ 33/05, OSNP 2007
nr 3-4, poz. 48). Regulacja art. 403 § 2 k.p.c. dotycząca powołania (przedstawienia)
środków dowodowych (okoliczności faktycznych), które nie było w zakończonym
postępowaniu możliwe, nie może odnosić się więc do stanu po jego zakończeniu
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2006 r., I PZ 33/05;
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 1998 r., II UKN 106/98, OSNP
1999 nr 13, poz. 438; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP
63/68, OSNC 1969 nr 12, poz. 208). Dlatego nie stanowią podstawy prawnej
wznowienia postępowania (art. 403 § 2 k.p.c.) zaświadczenia lekarskie wydane po
upływie 3 lat od uprawomocnienia się wyroku i oceniające odmiennie datę
powstania inwalidztwa (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca
1998 r., II UKN 106/98).
W tych okolicznościach zaskarżone postanowienie, którym Sąd odrzucił
skargę o wznowienie postępowania, nie narusza art. 403 § 2 k.p.c. Środek
dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku - a za taki należy uznać
powołane w skardze zaświadczenia lekarskie - nie stanowi bowiem podstawy
wznowienia przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, na podstawie art. 394¹ § 3 w
związku z art. 39814
k.p.c., postanowił jak w sentencji.