Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PZ 5/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa T. S.
przeciwko Przedsiębiorstwu Handlu Artykułami Przemysłowymi i Tytoniowymi
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 8 marca 2011 r.,
na skutek zażalenia powoda na postanowienie zawarte w pkt II wyroku Sądu
Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 grudnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 2 grudnia 2010 r., Sąd Okręgowy – Sąd Pracy oddalił (w
pkt I) apelację strony pozwanej - Przedsiębiorstwa Handlu Artykułami
Przemysłowymi i Tytoniowymi Spółki Jawnej od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu
Pracy z dnia 14 września 2010 r., w sprawie z powództwa T. S. o odszkodowanie i
(w pkt II) zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 240 zł tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.
W zażaleniu od powyższego postanowienia - w przedmiocie kosztów
zastępstwa procesowego (pkt II wyroku) - pełnomocnik powoda, zarzucając
naruszenie prawa materialnego – § 12 ust. 2 pkt 2 w związku z § 6 pkt 5 i § 13 ust.
1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w
2
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163,
poz.1348 ze zm.) poprzez jego błędne zastosowanie i zasądzenie na rzecz powoda
od strony pozwanej tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem
drugiej instancji kwoty 240 zł, podczas gdy - w ocenie pełnomocnika - należało
zasądzić kwotę 900 zł, wniósł o jego zmianę poprzez zasądzenie na rzecz powoda
dalszej kwoty 660 zł oraz zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów
postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według
norm przepisanych.
W ocenie pełnomocnika, zasądzona w przez Sąd drugiej instancji kwota 240
zł nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach, a zgodnie z § 13 ust. 1
pkt 1 oraz § 12 ust. 2 pkt 2 w związku z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r., z uwagi na wartość odszkodowania
będącego przedmiotem postępowania, należało zasądzić kwotę 900 zł.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione. Przede wszystkim należy wskazać, iż Sąd
drugiej instancji w uzasadnieniu wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r., w żaden sposób
nie uzasadnił swojego rozstrzygnięcia w zakresie kosztów postępowania, jednak
brak ten (niazakwestionowany w zarzutach zażalenia) - w ocenie Sądu
Najwyższego – nie uniemożliwia merytorycznego rozpoznania i oceny
podniesionych w zażaleniu zarzutów. Przede wszystkim należy przypomnieć, że w
powyższej sprawie Sądy obu instancji orzekały o zasadności żądania zasądzenia
od strony pozwanej (pracodawcy) na rzecz powoda odszkodowania wynikającego z
nieuzasadnionego wypowiedzenia powodowi umowy o pracę zawartej na czas
nieokreślony, w oparciu o art. 45 § 1 w związku z art. 471
k.p. Ze względu na
materię tego sporu, dla określenia wysokości opłat za czynności adwokata w takiej
sprawie, przesądzające znaczenie ma uchwała siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 24 lutego 2011 r., I PZP 6/10 (niepublikowana), mającą moc
zasady prawnej, w której stwierdzono, iż podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za
czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o
odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p., stanowi
3
stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie [... ]. Mimo, że uchwała ta wprost odnosi się do opłaty za czynności
adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o
odszkodowanie, będące jednym z uprawnień pracownika w razie niezgodnego z
prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia, to
jednak niewątpliwie znajduje ona zastosowanie także do takich opłat w sprawie
uprawnień pracownika w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem
wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Tym samym, wbrew zarzutom
zażalenia - w sprawie nie znajdą zastosowania przepisy § 12 ust. 2 pkt 2 w związku
z § 6 pkt 5 powołanego wyżej rozporządzenia.
Tym się kierując, Sąd Najwyższy z mocy art. 398¹4
w związku z art. 394¹ § 3
k.p.c. orzekł o oddaleniu zażalenia.