Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I BP 20/10
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Gersdorf
w sprawie z powództwa J. Ś., J. S. i M. S.
przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych Biuru
Terenowemu w K.
z udziałem interwenienta ubocznego Syndyka Masy Upadłości O. P. Sp. z o.o. w
upadłości w S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 12 kwietnia 2011 r.,
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
interwenienta ubocznego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w K.
z dnia 2 października 2008 r., sygn. akt […]
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skargą z dnia 29 września 2010 r. skarżący – interwenient uboczny J. A. W.
– syndyk masy upadłości „O. P.” sp. z o.o. w upadłości w S. domaga się
stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia – wyroku Sądu
Okręgowego w K. z dnia 2 października 2008 r., sygn. […] w zakresie jego punktu
III tj. w zakresie oddalonego wniosku o zasądzenie kosztów zastępstwa
procesowego za postępowanie apelacyjne.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wymaga odrzucenia jako niedopuszczalna w rozumieniu art. 4248
§ 1 k.p.c.
Stosownie do art. 4241
§ 1 k.p.c. można żądać stwierdzenia niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji, jeśli przez jego wydanie
stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego wyroku w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Brzmienie
takie nadane zostało cytowanemu przepisowi przez art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 22
lipca 2010 r. - o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155 poz.
1037). Jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy z dnia
22 lipca 2010 r. (druk sejmowy nr 2525) celem ustawodawcy było ograniczenie
obowiązku orzekania o niezgodności z prawem przez Sąd Najwyższy jedynie do
przypadków niezgodności z prawem prawomocnego wyroku. W odniesieniu do
innych orzeczeń, jak wynika z uzasadnienia, ustawodawca zdecydował się uprościć
drogę dochodzenia odszkodowania przez wyłączenie obowiązku uzyskania
rozstrzygnięcia w przedmiocie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, nawet jeśli zawarte zostaje w wyroku,
ma charakter postanowienia. Nie zmienia tej okoliczności fakt, że możliwe jest jego
kwestionowanie przy pomocy środków zaskarżenia wnoszonych odnośnie całego
wyroku.
Mając na uwadze powyższe, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia jest w obecnym stanie prawnym skargą
niedopuszczalną.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.