Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 15/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie skargi K. Telewizji Kablowej Spółki z o.o. w R.
o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 września 2010 r., wydanego w sprawie
z powództwa K.Telewizji Kablowej Spółki z o.o. w R.
przeciwko A. K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lipca 2011 r.,
odrzuca skargę i zasądza od strony skarżącej na rzecz
przeciwnika skargi A. K. kwotę 1200 zł (jeden tysiąc dwieście
złotych) tytułem kosztów postępowania wszczętego wniesieniem
skargi.
2
Uzasadnienie
Wniesiona przez Telewizję Kablową – sp. z o.o. skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 9 września 2010 r.
pozbawiona jest niektórych spośród niezbędnych elementów tej skargi
wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c. Skarżąca nie uprawdopodobniła wyrządzenia
jej szkody spowodowanej wydaniem orzeczenia, którego skarga dotyczy. Za
spełnienie tego wymogu nie można uznać stwierdzenia, że wyrządzona szkoda ma
postać uszczerbku majątkowego w wysokości 27.109 zł powstałego wskutek
nieuwzględnienia powództwa w całości pomimo słuszności roszczenia. Wymóg
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
wymaga wskazania jej rodzaju i rozmiaru oraz czasu powstania, a także
przedstawienia dowodów uwiarygodniających to oświadczenie. Samo twierdzenie o
zaistnieniu szkody nie jest wystarczające do uznania spełnienia wymagania
określonego w tym przepisie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23
września 2005 r., III CNP 5/05; z dnia 26 stycznia 2006 r., V CNP 98/05; z dnia 31
stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 141; z dnia 9 lutego
2006 r., IV CNP 42/05; z dnia 15 lutego 2006 r., IV CNP 7/05).
Ponadto nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c., ponieważ skarżąca ograniczyła się, tylko do stwierdzenia, że brak jest
ustawowych przesłanek do złożenia skargi o wznowienie postępowania, a nadto że
wyrok w zaskarżonej części nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną. Takie
sformułowanie nie jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu przewidzianego
w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r.,
I CNP 5/05, OSNC 2006 r., nr 1, poz. 17). Jego spełnienie polega na zawarciu
w skardze wyodrębnionej jurydycznie argumentacji dowodzącej w sposób
wyczerpujący i niebudzący wątpliwości, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (por. postanowienie
SN z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006 r., nr 6, poz. 112;
postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006 r., nr 7-8,
poz. 140).
3
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania wszczętego wniesieniem skargi orzeczono na
podstawie art. 98 § 1 k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 5 w zw. z § 12
ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).