IV CZ 26/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 26/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku M. L.
przy uczestnictwie R. R.
o wpis,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lipca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 30 kwietnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy
odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawcy M. L. od postanowienia tego Sądu z dnia
15 grudnia 2009 r. stwierdzając, że nie zawiera ona wniosku o uchylenie lub
uchylenie i zmianę zaskarżonego orzeczenia z oznaczeniem żądanego uchylenia i
zmiany, a zatem nie spełnia wymagania konstrukcyjnego skargi kasacyjnej
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., co, zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c.
prowadzi do jej odrzucenia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik wnioskodawcy
zarzucił, że przepis art. 3986
§ 2 k.p.c. w zakresie, w jakim przewiduje odrzucenie
skargi kasacyjnej bez wezwania do usunięcia jej braków formalnych, jest sprzeczny
z Konstytucją, co wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 lipca 2008 r.
SK 40/07, który wprawdzie dotyczy art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 19 marca 2009 r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, jednak rozważania prawne
Trybunału zawarte w uzasadnieniu tego wyroku mają pełne zastosowanie
i odnoszą się także do całej regulacji art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 k.p.c.,
w tym do braku wniosku o zmianę bądź uchylenie zaskarżonego orzeczenia.
W oparciu o powyższe zarzuty wnosił o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i o rozważenie złożenia do Trybunału Konstytucyjnego pytania
prawnego w przedmiocie zgodności art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
z art. 45 ust.1 w zw. z art. 31 ust.3 i art. 2 Konstytucji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione.
Nie ulega wątpliwości, że skarga kasacyjna wnioskodawcy nie spełnia
wymagania konstrukcyjnego przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., a to,
zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c., prowadzi do jej odrzucenia wprost, bez wzywania do
usunięcia tego braku.
3
Wskazane przepisy nie zostały zakwestionowane przez Trybunał
Konstytucyjny i nadal obowiązują, a zatem sądy obowiązane są do ich stosowania.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3
i art. 2 Konstytucji tylko przepisu art. 3986
§ 2 i 3 w zw. z art. 3944
§ 1 pkt 3,
w dawnym brzmieniu, w zakresie, w jakim przepis ten przewidywał odrzucenie –
bez wezwania do usunięcia braków – skargi kasacyjnej niespełniającej wymagań
określonych w dawnym art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. (wyrok TK z dnia 1 lipca 2008 r. SK
40/07, OTK-A- 2008/6/101).
Twierdzenie skarżącego, że argumenty podniesione w powyższym wyroku
Trybunału Konstytucyjnego (skarżący nie wskazał jakie to argumenty) odnoszą się
także do całej regulacji art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 k.p.c., nie zostało
w żaden sposób uzasadnione, poza tym jest prawnie bez znaczenia, bowiem
niewątpliwie nie oznacza, że z tego względu powyższe przepisy nie powinny być
stosowane przez sądy. Wykładnia per analogiam jest w takim przypadku
oczywiście niedopuszczalna.
Sąd Najwyższy nie widzi też podstaw do zwrócenia się do Trybunału
Konstytucyjnego w trybie art. 193 Konstytucji z pytaniem prawnym dotyczącym
zgodności z Konstytucją omawianych przepisów. Wbrew bowiem twierdzeniom
skarżącego, argumenty zawarte w wyroku Trybunału z dnia 1 lipca 2008 r. SK
40/07 nie mogą być zastosowane wprost do regulacji przewidzianej w art. 3986
§ 2
w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. ze względu na inny cel i funkcje wymagania skargi
kasacyjnej przewidzianego w obecnym art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. oraz w dawnym art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Potwierdził to ustawodawca nie zmieniając, po wydaniu wyroku
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 lipca 2008 r., pozostałych przepisów art. 3984
§ 1 k.p.c., mimo nowelizacji dawnego przepisu art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. dokonanej
ustawą z dnia 19 marca 2009 r. (Dz. U. Nr 69, poz. 593).
Biorąc wszystko to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku M. L.
przy uczestnictwie R. R.
o wpis,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lipca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 30 kwietnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy
odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawcy M. L. od postanowienia tego Sądu z dnia
15 grudnia 2009 r. stwierdzając, że nie zawiera ona wniosku o uchylenie lub
uchylenie i zmianę zaskarżonego orzeczenia z oznaczeniem żądanego uchylenia i
zmiany, a zatem nie spełnia wymagania konstrukcyjnego skargi kasacyjnej
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., co, zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c.
prowadzi do jej odrzucenia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik wnioskodawcy
zarzucił, że przepis art. 3986
§ 2 k.p.c. w zakresie, w jakim przewiduje odrzucenie
skargi kasacyjnej bez wezwania do usunięcia jej braków formalnych, jest sprzeczny
z Konstytucją, co wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 lipca 2008 r.
SK 40/07, który wprawdzie dotyczy art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 19 marca 2009 r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, jednak rozważania prawne
Trybunału zawarte w uzasadnieniu tego wyroku mają pełne zastosowanie
i odnoszą się także do całej regulacji art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 k.p.c.,
w tym do braku wniosku o zmianę bądź uchylenie zaskarżonego orzeczenia.
W oparciu o powyższe zarzuty wnosił o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i o rozważenie złożenia do Trybunału Konstytucyjnego pytania
prawnego w przedmiocie zgodności art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
z art. 45 ust.1 w zw. z art. 31 ust.3 i art. 2 Konstytucji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione.
Nie ulega wątpliwości, że skarga kasacyjna wnioskodawcy nie spełnia
wymagania konstrukcyjnego przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., a to,
zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c., prowadzi do jej odrzucenia wprost, bez wzywania do
usunięcia tego braku.
3
Wskazane przepisy nie zostały zakwestionowane przez Trybunał
Konstytucyjny i nadal obowiązują, a zatem sądy obowiązane są do ich stosowania.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3
i art. 2 Konstytucji tylko przepisu art. 3986
§ 2 i 3 w zw. z art. 3944
§ 1 pkt 3,
w dawnym brzmieniu, w zakresie, w jakim przepis ten przewidywał odrzucenie –
bez wezwania do usunięcia braków – skargi kasacyjnej niespełniającej wymagań
określonych w dawnym art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. (wyrok TK z dnia 1 lipca 2008 r. SK
40/07, OTK-A- 2008/6/101).
Twierdzenie skarżącego, że argumenty podniesione w powyższym wyroku
Trybunału Konstytucyjnego (skarżący nie wskazał jakie to argumenty) odnoszą się
także do całej regulacji art. 3986
§ 2 w zw. z art. 3984
§ 1 k.p.c., nie zostało
w żaden sposób uzasadnione, poza tym jest prawnie bez znaczenia, bowiem
niewątpliwie nie oznacza, że z tego względu powyższe przepisy nie powinny być
stosowane przez sądy. Wykładnia per analogiam jest w takim przypadku
oczywiście niedopuszczalna.
Sąd Najwyższy nie widzi też podstaw do zwrócenia się do Trybunału
Konstytucyjnego w trybie art. 193 Konstytucji z pytaniem prawnym dotyczącym
zgodności z Konstytucją omawianych przepisów. Wbrew bowiem twierdzeniom
skarżącego, argumenty zawarte w wyroku Trybunału z dnia 1 lipca 2008 r. SK
40/07 nie mogą być zastosowane wprost do regulacji przewidzianej w art. 3986
§ 2
w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. ze względu na inny cel i funkcje wymagania skargi
kasacyjnej przewidzianego w obecnym art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. oraz w dawnym art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Potwierdził to ustawodawca nie zmieniając, po wydaniu wyroku
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 lipca 2008 r., pozostałych przepisów art. 3984
§ 1 k.p.c., mimo nowelizacji dawnego przepisu art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. dokonanej
ustawą z dnia 19 marca 2009 r. (Dz. U. Nr 69, poz. 593).
Biorąc wszystko to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie.