IV CZ 28/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I ACz 1452/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 28/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa Kancelarii Prawniczej P.
Spółki z o.o. w G.
przeciwko Bankowi Polska Kasa Opieki Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lipca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 listopada 2010 r.,
1. oddala zażalenie;
2. nie obciąża powódki kosztami postępowania
zażaleniowego;
3. oddala wniosek o przyznanie pełnomocnikowi z urzędu
kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie powodowej
w postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 8 listopada 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie strony powodowej wniesione od postanowienia tego Sądu z dnia
31 sierpnia 2010 r. (w sprawie I ACz 1452/08; k. 268 akt sprawy). Odrzucenie to
nastąpiło, ponieważ strona powodowa nie dochowała wymogu zawartego w art. 871
§ 1 k.p.c. w postaci profesjonalnego zastępstwa stron w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym.
Postanowienie z dnia 8 listopada 2010 r. zaskarżyła zażaleniem strona
powodowa. Działający w imieniu tej strony pełnomocnik z urzędu (ustanowiony
postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., k. 265 akt)
wnosił m.in. o uchylenie zaskarżonego postanowienia, zniesienie postępowania
w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazania sprawy Sądowi drugiej instancji
do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z akt sprawy wynika, że zaskarżone postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 listopada 2010 r. wydane zostało jako kolejne w serii
postanowień tego Sądu, kwestionowanych w kolejnych zażaleniach strony
powodowej. Otóż postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 16 czerwca 2010 r.
odrzucono skargę kasacyjną wniesioną przez stronę powodową od postanowienia
tego Sądu z dnia 8 kwietnia 2010 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku
o sporządzenie uzasadnienia (postanowienie, k. 247-248; skarga kasacyjna,
k. 253).
Zażalenie strony powodowej na postanowienie z dnia 16 czerwca 2010 r.
(k. 259 akt) zostało odrzucone postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2010 r.
z tego powodu, że nie zostało ono sporządzone przez pełnomocnika będącego
adwokatem lub radcą prawnym (art. 871
§ 1 k.p.c., k. 268-269 akt).
Postanowieniem z dnia 8 listopada 2010 r. odrzucono zażalenie strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r. z tych samych
przyczyn co poprzednio (art. 871
§ 1 k.p.c., k. 273, 284-285). Postanowieniem
z dnia 31 sierpnia 2010 r. ustanowiono dla strony powodowej pełnomocnika
3
z urzędu (k. 265, k. 270, k. 272 i pismo procesowe pełnomocnika strony
powodowej z dnia 22 października 2010 r., k. 277-278).
Należy przede wszystkim stwierdzić to, że zarzut naruszenia art. 379 pkt 5
k.p.c. nie może być uznany za uzasadniony w świetle okoliczności przytaczanych
w uzasadnieniu zażalenia, a dotyczących sytuacji procesowej strony powodowej
w chwili podjęcia swych funkcji przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu
(w końcu września 2010 r.).
Skoro przepis art. 871
§ 1 k.p.c. przewiduje zasadę tzw. przymusu
adwokacko-radcowskiego przed Sądem Najwyższym (także w postępowaniu
zażaleniowym), to wniesione przez obecnego pełnomocnika zażalenie na
postanowienie z dnia 8 listopada 2010 r. powinno skoncentrować się przede
wszystkim na tym, czy doszło do naruszenia tej bezwzględnej normy procesowej.
Tymczasem strona skarżąca nie kwestionuje tego, że zażalenie powódki naruszało
art. 871
§ 1 k.p.c. (k. 273 akt). W tej sytuacji nieistotne w obecnym postępowaniu
zażaleniowym są zarzuty, iż zaskarżone orzeczenie zapadło „nie na podstawie
materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu
apelacyjnym, lecz na podstawie akt zastępczych” (k. 290 akt sprawy).
Należy jeszcze zwrócić uwagę na to, że dla powódki ustanowiono pełnomocnika
z urzędu i tym samym umożliwiono jej uzyskanie tzw. zdolności postulacyjnej
w ewentualnym postępowaniu przed Sądem Najwyższym.
Wniosek pełnomocnika o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej
z urzędu został oddalony, ponieważ nie spełnia on wymagań przewidzianych
w § 16 rozporządzenia MS z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych (...) (Dz.U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Odstąpienie od obciążania powódki kosztami postępowania zażaleniowego
znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 102 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., k. 265).
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa Kancelarii Prawniczej P.
Spółki z o.o. w G.
przeciwko Bankowi Polska Kasa Opieki Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lipca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 listopada 2010 r.,
1. oddala zażalenie;
2. nie obciąża powódki kosztami postępowania
zażaleniowego;
3. oddala wniosek o przyznanie pełnomocnikowi z urzędu
kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie powodowej
w postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 8 listopada 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie strony powodowej wniesione od postanowienia tego Sądu z dnia
31 sierpnia 2010 r. (w sprawie I ACz 1452/08; k. 268 akt sprawy). Odrzucenie to
nastąpiło, ponieważ strona powodowa nie dochowała wymogu zawartego w art. 871
§ 1 k.p.c. w postaci profesjonalnego zastępstwa stron w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym.
Postanowienie z dnia 8 listopada 2010 r. zaskarżyła zażaleniem strona
powodowa. Działający w imieniu tej strony pełnomocnik z urzędu (ustanowiony
postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., k. 265 akt)
wnosił m.in. o uchylenie zaskarżonego postanowienia, zniesienie postępowania
w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazania sprawy Sądowi drugiej instancji
do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z akt sprawy wynika, że zaskarżone postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 listopada 2010 r. wydane zostało jako kolejne w serii
postanowień tego Sądu, kwestionowanych w kolejnych zażaleniach strony
powodowej. Otóż postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 16 czerwca 2010 r.
odrzucono skargę kasacyjną wniesioną przez stronę powodową od postanowienia
tego Sądu z dnia 8 kwietnia 2010 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku
o sporządzenie uzasadnienia (postanowienie, k. 247-248; skarga kasacyjna,
k. 253).
Zażalenie strony powodowej na postanowienie z dnia 16 czerwca 2010 r.
(k. 259 akt) zostało odrzucone postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2010 r.
z tego powodu, że nie zostało ono sporządzone przez pełnomocnika będącego
adwokatem lub radcą prawnym (art. 871
§ 1 k.p.c., k. 268-269 akt).
Postanowieniem z dnia 8 listopada 2010 r. odrzucono zażalenie strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r. z tych samych
przyczyn co poprzednio (art. 871
§ 1 k.p.c., k. 273, 284-285). Postanowieniem
z dnia 31 sierpnia 2010 r. ustanowiono dla strony powodowej pełnomocnika
3
z urzędu (k. 265, k. 270, k. 272 i pismo procesowe pełnomocnika strony
powodowej z dnia 22 października 2010 r., k. 277-278).
Należy przede wszystkim stwierdzić to, że zarzut naruszenia art. 379 pkt 5
k.p.c. nie może być uznany za uzasadniony w świetle okoliczności przytaczanych
w uzasadnieniu zażalenia, a dotyczących sytuacji procesowej strony powodowej
w chwili podjęcia swych funkcji przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu
(w końcu września 2010 r.).
Skoro przepis art. 871
§ 1 k.p.c. przewiduje zasadę tzw. przymusu
adwokacko-radcowskiego przed Sądem Najwyższym (także w postępowaniu
zażaleniowym), to wniesione przez obecnego pełnomocnika zażalenie na
postanowienie z dnia 8 listopada 2010 r. powinno skoncentrować się przede
wszystkim na tym, czy doszło do naruszenia tej bezwzględnej normy procesowej.
Tymczasem strona skarżąca nie kwestionuje tego, że zażalenie powódki naruszało
art. 871
§ 1 k.p.c. (k. 273 akt). W tej sytuacji nieistotne w obecnym postępowaniu
zażaleniowym są zarzuty, iż zaskarżone orzeczenie zapadło „nie na podstawie
materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu
apelacyjnym, lecz na podstawie akt zastępczych” (k. 290 akt sprawy).
Należy jeszcze zwrócić uwagę na to, że dla powódki ustanowiono pełnomocnika
z urzędu i tym samym umożliwiono jej uzyskanie tzw. zdolności postulacyjnej
w ewentualnym postępowaniu przed Sądem Najwyższym.
Wniosek pełnomocnika o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej
z urzędu został oddalony, ponieważ nie spełnia on wymagań przewidzianych
w § 16 rozporządzenia MS z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych (...) (Dz.U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Odstąpienie od obciążania powódki kosztami postępowania zażaleniowego
znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 102 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., k. 265).