Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 30/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. O., K. O. i P. O.
przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W.
o odszkodowanie i rentę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lipca 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie o kosztach procesu zawarte w punkcie drugim wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 14 grudnia 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i w tym zakresie przekazuje
sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania i
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację
powodów (punkt 1) oraz odstąpił od obciążania ich kosztami postępowania za
instancję odwoławczą (punkt 2), jako podstawę swojego rozstrzygnięcia wskazując
art. 102 k.p.c.
Postanowienie o kosztach procesu zostało zaskarżone przez stronę
pozwaną zażaleniem, w którym wniosła o jego zmianę i przyznanie jej kosztów
postępowania za instancję odwoławczą, ewentualnie o uchylenie postanowienia
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący zarzucił naruszenie
przez Sąd art. 102 k.p.c., podnosząc, że sama sytuacja majątkowa strony nie
stanowi podstawy do odstąpienia od obciążania jej kosztami procesu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Stosownie do treści art. 102 k.p.c. w wypadkach
szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko
część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten odwołuje się do
zasady słuszności, przy orzekaniu o kosztach procesu, stanowiąc wyjątek od reguły
odpowiedzialności za wynik procesu.
Sąd Okręgowy stosując ten przepis nie podał motywów swojego
rozstrzygnięcia. Uniemożliwia to Sądowi Najwyższemu dokonanie kontroli takiego
postanowienia w oparciu o przepis art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i uzasadnia
stwierdzenie naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.
Z tego względu Sąd Najwyższy na podstawie art. 394 § 3 k.p.c. w zw. z art.
39815
§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.