Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 59/11
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa Z. B.
przeciwko M. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lipca 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 września 2010 r.,
1. odrzuca skargę kasacyjną w części zaskarżającej -
zawarte w pkt. I zaskarżonego wyroku - rozstrzygnięcie
o oddaleniu powództwa w pozostałej części,
2. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej w pozostałym
zakresie.
Uzasadnienie
2
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą
mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do
rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Pełnomocnik pozwanej M. B. w skardze kasacyjnej wniesionej od wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 9 września 2010 r. wniosek o jej przyjęcie do
rozpoznania oparł na przesłankach wskazanych w art. 3989
§ 1 pkt 1, 2 i 4 k.p.c.
Szczegółowa analiza uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nie pozwala na stwierdzenie, że powołane przesłanki zostały
wykazane.
Sformułowane w oparciu o art. 225 k.c. zagadnienie prawne oraz ewentualna
potrzeba wykładni tego artykułu nie mogą uzasadniać przyjęcia skargi kasacyjnej
do rozpoznania, ponieważ w skardze nie postawiono zarzutu naruszenia tego
przepisu. Zgodnie z art. 39813
§ 1 zd. 1 k.p.c. Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę
kasacyjną w granicach zaskarżenia oraz w granicach podstaw. Oznacza to,
że rozważania Sądu Najwyższego nie mogłyby obejmować art. 225 k.c.,
a w każdym razie nie miałyby znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.
Powołując się na oczywistą zasadność skargi kasacyjnej jako przesłankę
wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, skarżący powinien wykazać, że popełnione
przy ferowaniu zaskarżonego wyroku uchybienia w zakresie stosowania prawa
miały kwalifikowany charakter i nie podlegały różnym ocenom, były więc
dostrzegalne w sposób oczywisty dla przeciętnego prawnika (por. m.in.
3
postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2000 r., V CKN 1780/00, OSNC 2001, nr 3,
poz. 52, postanowienie SN z dnia z 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001, nr
10, poz. 156). Spełnienie wspomnianego obowiązku nie może polegać tylko
na odwołaniu się do powołanych podstaw skargi kasacyjnej i ich uzasadnienia.
Oczywistości skargi nie można skutecznie wyprowadzać z faktu, że Sąd drugiej
instancji nie odniósł się do zarzutu apelacyjnego niedopuszczenia przez Sąd
pierwszej instancji dowodu z uzupełniającej opinii biegłego oraz nie odniósł się do
wniosku o dopuszczenie takiego dowodu w postępowaniu apelacyjnym, skoro Sąd
drugiej instancji poczynił obszerne rozważania (s. 7 uzasadnienia zaskarżonego
wyroku) prowadzące do konkluzji, że „nie zasługują zaś zarzuty pozwanej
dotyczące bezkrytycznego przyjęcia przez Sąd I instancji wniosków z opinii
biegłego”. Wobec powyższego należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
W części zaskarżającej - zawarte w pkt I zaskarżonego wyroku –
rozstrzygnięcie o oddaleniu powództwa w pozostałej części, skarga kasacyjna,
jako niedopuszczalna z powodu braku interesu prawnego w zaskarżeniu, podlegała
odrzuceniu (art. 3986
§ 3 k.p.c.).

II CSK 59/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia