V CZ 33/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III AO 3/96 I CZ 124/69
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 33/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko A.K .
o alimenty,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 7 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 7 października 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił wniosek
powoda o wyłączenie trzech sędziów tego Sądu rozpoznających sprawę. Wydając
zaskarżone orzeczenie Sąd Okręgowy nie stwierdził, by sędziowie ci okazali
„nieskrywaną niechęć" wobec matki powoda B. K., reprezentującej go w
postępowaniu. W zażaleniu na postanowienie z 7 października 2010 r. powód
wniósł o jego zmianę i orzeczenie o wyłączeniu sędziów, ewentualnie o jego
uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne. W zaskarżonym postanowieniu Sąd Okręgowy
trafnie wskazał, że przyczyny uzasadniające wyłączenie sędziego muszą mieć
charakter obiektywny i znajdować oparcie w okolicznościach sprawy (por. m.in.
postanowienie Sądu Najwyższego z 10 stycznia 1997 r., III AO 3/96, OSNP 1997,
nr 16, poz. 305). Na powodzie ciążył przy tym obowiązek powołania konkretnych
faktów wskazujących na brak bezstronności sędziów, których dotyczył wniosek
o wyłączenie, nie zaś jedynie wyrażenie subiektywnego przekonania co do
nierównorzędnego traktowania stron (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z 4 grudnia 1969 r., I CZ 124/69, niepubl.).
Okoliczności takie nie zostały przytoczone także w zażaleniu. Powód
powtórzył w nim bowiem twierdzenie o stronniczym zachowaniu sędziów, o których
wyłączenie wnosi i stwierdził, że przekonanie, którym uzasadnia się wniosek ma
zawsze charakter subiektywny, a istotne jest, żeby okoliczności wywołujące to
przekonanie w „odbiorze społecznym” usprawiedliwiały wątpliwości co do
bezstronności sądu, naruszając dobro wymiaru sprawiedliwości. W świetle tej
argumentacji brak jest podstaw do przyjęcia, by spełnione zostały przesłanki
wyłączenia sędziego, o których mowa w art. 49 k.p.c. Co więcej, dotychczasowy
przebieg postępowania przed Sądem drugiej instancji przekonuje, że okazanie
przez sędziów rozpoznających sprawę niechęci wobec pełnomocnika powoda
byłoby trudne z przyczyn faktycznych: na jedynej rozprawie przed Sądem
3
Okręgowym (28 września 2010 r.) powód występował bowiem osobiście, bez
udziału pełnomocnika.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. orzeczono jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko A.K .
o alimenty,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 7 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 7 października 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił wniosek
powoda o wyłączenie trzech sędziów tego Sądu rozpoznających sprawę. Wydając
zaskarżone orzeczenie Sąd Okręgowy nie stwierdził, by sędziowie ci okazali
„nieskrywaną niechęć" wobec matki powoda B. K., reprezentującej go w
postępowaniu. W zażaleniu na postanowienie z 7 października 2010 r. powód
wniósł o jego zmianę i orzeczenie o wyłączeniu sędziów, ewentualnie o jego
uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne. W zaskarżonym postanowieniu Sąd Okręgowy
trafnie wskazał, że przyczyny uzasadniające wyłączenie sędziego muszą mieć
charakter obiektywny i znajdować oparcie w okolicznościach sprawy (por. m.in.
postanowienie Sądu Najwyższego z 10 stycznia 1997 r., III AO 3/96, OSNP 1997,
nr 16, poz. 305). Na powodzie ciążył przy tym obowiązek powołania konkretnych
faktów wskazujących na brak bezstronności sędziów, których dotyczył wniosek
o wyłączenie, nie zaś jedynie wyrażenie subiektywnego przekonania co do
nierównorzędnego traktowania stron (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z 4 grudnia 1969 r., I CZ 124/69, niepubl.).
Okoliczności takie nie zostały przytoczone także w zażaleniu. Powód
powtórzył w nim bowiem twierdzenie o stronniczym zachowaniu sędziów, o których
wyłączenie wnosi i stwierdził, że przekonanie, którym uzasadnia się wniosek ma
zawsze charakter subiektywny, a istotne jest, żeby okoliczności wywołujące to
przekonanie w „odbiorze społecznym” usprawiedliwiały wątpliwości co do
bezstronności sądu, naruszając dobro wymiaru sprawiedliwości. W świetle tej
argumentacji brak jest podstaw do przyjęcia, by spełnione zostały przesłanki
wyłączenia sędziego, o których mowa w art. 49 k.p.c. Co więcej, dotychczasowy
przebieg postępowania przed Sądem drugiej instancji przekonuje, że okazanie
przez sędziów rozpoznających sprawę niechęci wobec pełnomocnika powoda
byłoby trudne z przyczyn faktycznych: na jedynej rozprawie przed Sądem
3
Okręgowym (28 września 2010 r.) powód występował bowiem osobiście, bez
udziału pełnomocnika.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. orzeczono jak na wstępie.