Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SPP 18/11
POSTANOWIENIE
Dnia 5 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
SSN Maciej Pacuda
w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej M.
na przewlekłość postępowania Sądu Apelacyjnego […]
w sprawie I ACa …/11,
z udziałem Prezesa Sądu Apelacyjnego
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 5 sierpnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa wniosła 7 czerwca 2011 r. skargę na
naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez
nieuzasadnionej zwłoki.
Wyrokiem z 23 marca 2011 r. Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu apelacji
pozwanej utrzymał wyrok Sądu Okręgowego zasądzający na rzecz powodów kwotę
105.797,24 zł wraz z odsetkami. 29 marca 2011 r. pozwana złożyła wniosek o
doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego. Skarżąca podniosła, że do
dnia wniesienia skargi na przewlekłość postępowania uzasadnienie wyroku nie
zostało sporządzone, co uniemożliwia pozwanej wniesienie skargi kasacyjnej od
wyroku z 23 marca 2011 r. Komornik sądowy na podstawie wyroku Sądu
Apelacyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności wszczął postępowanie
2
egzekucyjne. Pozwana przelała zasądzone wyrokiem kwoty wraz z kosztami
postępowania egzekucyjnego (140.981,82 zł) na konto komornika. W opinii
skarżącej, gdyby nie opieszałość Sądu i uniemożliwienie złożenia skargi kasacyjnej
oraz złożenia wniosku o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego, nie doszłoby
do wyegzekwowania kwot zasądzonych wyrokiem, tym samym nie powstałaby
nieuzasadniona szkoda po stronie spółdzielni.
Wniesiono o: 1) stwierdzenie, że w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym
w sprawie z powództwa Stefanii i Stanisława S. przeciwko pozwanej wystąpiła
przewlekłość postępowania, 2) zobowiązanie Sądu Apelacyjnego do niezwłocznego
sporządzenia i doręczenia uzasadnienia wyroku z 23 marca 2011 r., 3) zasądzenia
od Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego 20.000 zł tytułem rekompensaty za
naruszenie prawa pozwanej do złożenia skargi kasacyjnej, 4) zasądzenie kosztów
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki wniesiona po uprawomocnieniu się wyroku
sądu drugiej instancji jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu. Granicę czasową
dla skargi na przewlekłość postępowania stanowi bowiem prawomocne
zakończenie sprawy. Wniesienie jej po tym terminie powoduje, że nie ma
przedmiotu szczególnego postępowania ze skargi. Taki pogląd dominuje w
orzecznictwie Sądu Najwyższego (postanowienia z 10 maja 2006 r., III SPP 19/06,
OSNP 2007 nr 11-12, poz. 179, z 26 lipca 2006 r., III SPP 30/06, OSNP 2007 nr
15-16, poz. 240, z 19 stycznia 2006 r. III SPP 165/05, OSNP 2006 nr 23 -24, poz.
376, z 6 stycznia 2006 r., III SPP 156/05, OSNP 2006 nr 23-24, poz. 374). Oceny
tej nie zmienia uchwała SN z 9 stycznia 2008 r., III SPZP 1/07, OSNP 2008 nr 13-
14, poz. 205, ponieważ rozpoznawana skarga została wniesiona po prawomocnym
wyroku sądu drugiej instancji.
Niemal identyczny stan faktyczny jak w niniejszej sprawie był już
przedmiotem orzeczenia Sądu Najwyższego. W wyroku z 16 marca 2009 r., III SPP
3/09, OSNP 2010, nr 17-18, poz. 225, stwierdzono między innymi, że ustawa z 17
czerwca 2004 r. nie daje podstawy do stwierdzenia przewlekłości, gdy
3
uzasadnienie prawomocnego wyroku drugiej instancji nie zostało sporządzone w
terminie, ponieważ jest to czynność wykonywana już po rozpoznaniu sprawy. W
uzasadnieniu stwierdzono również, że nie oznacza to, iż strona nie ma żadnego
instrumentu w dochodzeniu prawa do sporządzenia i doręczenia jej bez zwłoki
uzasadnienia prawomocnego wyroku w terminie. Służy temu tryb skargi
administracyjnej (art. 37 ustawy z 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów
powszechnych).
Jednocześnie, jak wskazał Prezes Sądu Apelacyjnego w piśmie z 6 lipca
2011 r., skarżący otrzymał 17 czerwca 2011 r. (z ponad dwumiesięcznym
opóźnieniem) odpis uzasadnionego orzeczenia Sądu Apelacyjnego z 23 marca
2011 r.
Biorąc powyższe pod uwagę, skargę wniesioną w trybie ustawy z dnia 17
czerwca 2004 r. po prawomocnym zakończeniu sprawy należało uznać za
niedopuszczalną i odrzucić (art. 2, art. 4, art. 8 ust. 2 ustawy o skardze oraz art.
373 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.).