II CZ 200/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 200/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. D.
przy uczestnictwie W. Ż., J. P.
i Gminy Miasto S.
o podział majątku wspólnego,
na skutek skargi W. Ż.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego
z dnia 8 października 2010 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 marca 2012 r.,
zażalenia uczestnika postępowania W. Ż.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 kwietnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 14 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę W. Ż. o
wznowienie postępowania w sprawie z wniosku J. D. przy uczestnictwie W. Ż. I in.,
o podział majątku wspólnego, zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu
Okręgowego z 8 października 2010 r.
W zażaleniu na postanowienie z 14 kwietnia 2011 r. uczestnik W. Ż. zarzucił,
że zostało one wydane z naruszeniem art. 410 § 1 k.p.c. w związku z art. 403 § 2
k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie. Uczestnik wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie od wnioskodawcy na jego
rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przesłanki odrzucenia skargi na posiedzeniu niejawnym wskazane zostały
w art. 410 k.p.c.; należą do nich: uchybienie terminowi, brak oparcia skargi
na ustawowej podstawie i niedopuszczalność skargi z innych przyczyn.
Zaistnienie którejś z tych okoliczności lub wszystkich łącznie powoduje odrzucenie
skargi. Powyższe przesłanki wyznaczają jednocześnie zakres wstępnej kontroli
formalnej skargi o wznowienie postępowania, dokonywanej na podstawie art. 410
k.p.c., która może prowadzić do jej odrzucenia w razie stwierdzenia, że przytoczone
w niej okoliczności nie mieszczą się w katalogu ustawowych podstaw wznowienia.
Uczestnik wniósł o wznowienie postępowania ze wskazaniem, że już po
zakończeniu postępowania dowiedział się, że stan prawny nieruchomości, na którą
nakłady podlegały rozliczeniu w toku postępowania jest inny niż deklarowany przez
wnioskodawczynię w związku z otrzymaną przez nią darowizną oraz że już po
zakończeniu postępowania nabyła ona własność nieruchomości rolnej. Zgodnie zaś
z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego
wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego,
albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które
mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać
w poprzednim postępowaniu.
3
Stosownie do ugruntowanego stanowiska orzecznictwa, powołanego
w zaskarżonym postanowieniu, wykrycie nowych okoliczności faktycznych lub
dowodów w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy tylko takich faktów i środków
dowodowych, które nie zostały ujawnione w prawomocnie zakończonym
postępowaniu, gdyż były dla strony nieujawnialne, czyli nieznane lub niedostępne
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z 28 września 2011 r., I CZ 79/11,
nie publ.). Niemożliwość skorzystania w poprzednim postępowaniu z nowo
ujawnionych środków dowodowych ma mieć charakter obiektywny. Chodzi zatem
o taką niemożliwość, która pozostawała aktualna w stosunku do każdej należycie
dbającej o swoje interesy osoby, znajdującej się w konkretnej sytuacji procesowej.
Przyjęcie takiego stanowiska pozwala na wyeliminowanie z podstaw wznowienia
postępowania takiego spóźnionego ujawniania nowych okoliczności faktycznych lub
środków dowodowych, które wynikało z zaniedbania lub przyjęcia błędnej - jak się
następnie okazuje - strategii procesowej (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z 28 września 2011 r., I CZ 79/11, nie publ.).
Nabycie przez wnioskodawczynię w 2008 r. w drodze darowizny udziałów we
własności nieruchomości przy ul. K. 5, „odkryte" przez uczestnika 15 lutego 2011 r.
oraz powzięcie przez niego 20 lutego 2011 r. informacji o nabyciu przez
wnioskodawczynię na własność gruntu rolnego o areale 2,24 ha w K., nie można
uznać za nowe okoliczności faktyczne w rozumieniu powołanego wyżej przepisu.
Postępowanie o podział majątku toczyło się od 1995 r. Nie można zatem
zaakceptować ogólnych twierdzeń podnoszonych przez uczestnika, że nie miał
możliwości powołania się na powyższe okoliczności w czasie trwania
postępowania.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 Sąd
Najwyższy oddalił zażalenie.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 2 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. D.
przy uczestnictwie W. Ż., J. P.
i Gminy Miasto S.
o podział majątku wspólnego,
na skutek skargi W. Ż.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego
z dnia 8 października 2010 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 marca 2012 r.,
zażalenia uczestnika postępowania W. Ż.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 kwietnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 14 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę W. Ż. o
wznowienie postępowania w sprawie z wniosku J. D. przy uczestnictwie W. Ż. I in.,
o podział majątku wspólnego, zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu
Okręgowego z 8 października 2010 r.
W zażaleniu na postanowienie z 14 kwietnia 2011 r. uczestnik W. Ż. zarzucił,
że zostało one wydane z naruszeniem art. 410 § 1 k.p.c. w związku z art. 403 § 2
k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie. Uczestnik wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie od wnioskodawcy na jego
rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przesłanki odrzucenia skargi na posiedzeniu niejawnym wskazane zostały
w art. 410 k.p.c.; należą do nich: uchybienie terminowi, brak oparcia skargi
na ustawowej podstawie i niedopuszczalność skargi z innych przyczyn.
Zaistnienie którejś z tych okoliczności lub wszystkich łącznie powoduje odrzucenie
skargi. Powyższe przesłanki wyznaczają jednocześnie zakres wstępnej kontroli
formalnej skargi o wznowienie postępowania, dokonywanej na podstawie art. 410
k.p.c., która może prowadzić do jej odrzucenia w razie stwierdzenia, że przytoczone
w niej okoliczności nie mieszczą się w katalogu ustawowych podstaw wznowienia.
Uczestnik wniósł o wznowienie postępowania ze wskazaniem, że już po
zakończeniu postępowania dowiedział się, że stan prawny nieruchomości, na którą
nakłady podlegały rozliczeniu w toku postępowania jest inny niż deklarowany przez
wnioskodawczynię w związku z otrzymaną przez nią darowizną oraz że już po
zakończeniu postępowania nabyła ona własność nieruchomości rolnej. Zgodnie zaś
z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego
wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego,
albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które
mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać
w poprzednim postępowaniu.
3
Stosownie do ugruntowanego stanowiska orzecznictwa, powołanego
w zaskarżonym postanowieniu, wykrycie nowych okoliczności faktycznych lub
dowodów w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy tylko takich faktów i środków
dowodowych, które nie zostały ujawnione w prawomocnie zakończonym
postępowaniu, gdyż były dla strony nieujawnialne, czyli nieznane lub niedostępne
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z 28 września 2011 r., I CZ 79/11,
nie publ.). Niemożliwość skorzystania w poprzednim postępowaniu z nowo
ujawnionych środków dowodowych ma mieć charakter obiektywny. Chodzi zatem
o taką niemożliwość, która pozostawała aktualna w stosunku do każdej należycie
dbającej o swoje interesy osoby, znajdującej się w konkretnej sytuacji procesowej.
Przyjęcie takiego stanowiska pozwala na wyeliminowanie z podstaw wznowienia
postępowania takiego spóźnionego ujawniania nowych okoliczności faktycznych lub
środków dowodowych, które wynikało z zaniedbania lub przyjęcia błędnej - jak się
następnie okazuje - strategii procesowej (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z 28 września 2011 r., I CZ 79/11, nie publ.).
Nabycie przez wnioskodawczynię w 2008 r. w drodze darowizny udziałów we
własności nieruchomości przy ul. K. 5, „odkryte" przez uczestnika 15 lutego 2011 r.
oraz powzięcie przez niego 20 lutego 2011 r. informacji o nabyciu przez
wnioskodawczynię na własność gruntu rolnego o areale 2,24 ha w K., nie można
uznać za nowe okoliczności faktyczne w rozumieniu powołanego wyżej przepisu.
Postępowanie o podział majątku toczyło się od 1995 r. Nie można zatem
zaakceptować ogólnych twierdzeń podnoszonych przez uczestnika, że nie miał
możliwości powołania się na powyższe okoliczności w czasie trwania
postępowania.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 Sąd
Najwyższy oddalił zażalenie.
jw