Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 8 marca 2012 r.
III KRS 1/12
Sprzeczności uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z prawem, będącej
podstawą odwołania przysługującego kandydatowi do powołania na stanowi-
sko sędziowskie, nie uzasadniają zarzuty odnoszące się wyłącznie do oceny
wyrażonej przez zespół, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja
2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 126 poz. 714 ze zm.).
Przewodniczący SSN Halina Kiryło, Sędziowie: SN Jerzy Kwaśniewski (spra-
wozdawca), SA Maciej Piankowski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 marca
2012 r. sprawy z odwołania Lidii B. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa […] z
dnia 12 października 2011 r. w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do
pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w T., obwieszczonym w
Monitorze Polskim z 21 lutego 2011 r., Nr 14, poz.153.
o d d a l i ł odwołanie.
U z a s a d n i e n i e
Uchwałą z dnia 12 października 2011 r. […] Krajowa Rada Sądownictwa po-
stanowiła, że referendarz sądowy Grzegorz M. zostanie przedstawiony Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu sędziego
Sądu Rejonowego w T. (pkt I. ppkt 1) oraz postanowiła nie przedstawiać Prezyden-
towi RP z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu
Rejonowego w T. 21 osób (w tym Lidii B.) biorących udział w procedurze wyboru
kandydata na urząd sędziego (pkt II. ppkt 2.); umorzyła postępowanie z wniosku Ewy
B. o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w T.
(pkt II. ppkt 1).
W uzasadnieniu uchwały przedstawiono co następuje. O jedno wolne stanowi-
sko sędziowskie w Sądzie Rejonowym w T. ubiegało się dwudziestu trzech kandyda-
2
tów. Zespół Krajowej Rady Sądownictwa przyjął stanowisko o rekomendowaniu
Grzegorza M., uznając, że w najwyższym stopniu spełnia on kryteria wynikające z
ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa. W uzasadnieniu stanowiska podkreślono,
że Grzegorz M. posiada różnorodne doświadczenie zawodowe w pracy na stanowi-
skach związanych z wymiarem sprawiedliwości, opinie o jego pracy zawierają oceny
wyróżniające, zaś środowisko sędziowskie udzieliło mu wysokiego poparcia. Kandy-
dat otrzymał poza tym wysokie oceny na dyplomie ukończenia studiów wyższych i
egzaminie sędziowskim.
Grzegorz M. w 2003 r. ukończył studia prawnicze z oceną dobrą plus. Po od-
byciu aplikacji sądowej, we wrześniu 2008 r. złożył egzamin sędziowski z łącznym
wynikiem bardzo dobrym; przy czym na dziewięć ocen cząstkowych z tego egzaminu
uzyskał pięć ocen „bardzo dobry plus”, cztery „bardzo dobre” i jedną ocenę „dobrą”.
Kandydat posiada różnorodne doświadczenie zawodowe w pracy na stanowiskach
związanych z wymiarem sprawiedliwości. Od dnia 22 maja 2006 r. do dnia 30 kwiet-
nia 2009 r. był zatrudniony na stanowisku asystenta sędziego w Sądzie Okręgowym
w K. Powierzone obowiązki asystenta sędziego pełnił w wydziale pracy i ubezpieczeń
społecznych oraz w wydziale cywilnym odwoławczym. Z dniem 1 maja 2009 r. został
mianowany referendarzem sądowym w Sądzie Rejonowym K.-W. w K. Orzeka w w
wydziale cywilnym tego Sądu. Praca Grzegorza M. na stanowisku asystenta sę-
dziego została oceniona wzorowo przez sędzię Sądu Okręgowego w K. Marię B.-W.,
z podkreśleniem, że kandydat prezentuje wysoki poziom merytoryczny, sporządzane
przez niego projekty uzasadnień nie tylko spełniają wszystkie wymogi ustawowe, ale
też wyróżniają się sposobem konstruowania myśli, umiejętnością doboru argumen-
tów i starannością. Kontrola przedłożonych projektów dowodzi bardzo dobrej znajo-
mości przepisów prawa, co wskazuje na znacznie pogłębiony stopień rozumienia
problemu prawnego konkretnej sprawy. Ocena orzecznictwa kandydata na stanowi-
sku referendarza sądowego jest równie dobra.
Bardzo pozytywne opinie o pracy kandydata na stanowisku asystenta sę-
dziego przedłożyli sędziowie Sądu Okręgowego w K.: sędziowie […]. Sędziowie ci
stwierdzili, że Grzegorz M. wykonywał swoje obowiązki perfekcyjnie, prezentując
bardzo wysoki poziom wiedzy teoretycznej i wyjątkową zdolność analitycznego i sa-
modzielnego myślenia.
Pozytywną opinię o pracy kandydata na stanowisku referendarza sądowego
sporządził Prezes Sądu Rejonowego K.-W. w K. Prezes zaznaczył, że opiniowanemu
3
powierzono obowiązki w szerokim zakresie czynności procesowych. Orzeczenia wy-
dawane są przez niego w krótkim czasie, cechują się trafnością i zawierają logiczną
argumentację. Prezes Sądu podkreślił, że prezentowane przez kandydata poglądy w
zakresie wykładni przepisów prawa stają się często podstawą poglądów przyjmowa-
nych przez pozostałe osoby w Wydziale.
Za przedstawieniem kandydatury Grzegorza M. przemawia także uzyskane
przez niego silne poparcie środowiska sędziowskiego: Kolegium Sądu Okręgowego
w K. na posiedzeniu w dniu 9 maja 2011 r. jednogłośnie poparło jego kandydaturę (8
głosów „za”), przy czym - zgodnie z systemem głosowania przyjętym przez Kolegium
- moc poparcia Kandydata wyniosła 36 punktów. Na posiedzeniu Zgromadzenia
Przedstawicieli Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Okręgowego w K. w dniu 10
maja 2011 r. kandydat uzyskał drugi najwyższy wynik: 24 głosy „za”, 6 głosów „prze-
ciw”, przy 28 głosach „wstrzymujących się”. Zgromadzenie Przedstawicieli liczyło 78
członków. W posiedzeniu wzięło udział 60 sędziów. Oddano 59 głosów, w tym 1 głos
nieważny. Wymagane kworum 2/3 uprawnionych wynosiło 52 osoby. Minister Spra-
wiedliwości w opinii z 6 lipca 2011 r. pozytywnie zaopiniował kandydaturę Grzegorza
M.
Zdaniem Krajowej Rady Sądownictwa za przedstawieniem kandydatury Grze-
gorza M. Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie na sta-
nowisko sędziego Sądu Rejonowego w T. przemawiają: wyróżniające opinie o pracy
zawodowej kandydata oraz uzyskanie przez niego drugiego wyniku podczas głoso-
wania Zgromadzenia Przedstawicieli Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Okrę-
gowego w K. (osoba, która uzyskała pierwszy wynik podczas głosowania Zgroma-
dzenia Przedstawicieli Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Okręgowego w K.,
Karolina C. została już przedstawiona Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z
wnioskiem o powołanie na stanowisko sędziego uchwałą Krajowej Rady Sądownic-
twa z dnia 12 października 2011 r. […]). W ocenie Krajowej Rady Sądownictwa po-
zostali kandydaci ubiegający się o stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w T. nie
spełniają tak dalece kryteriów ustawowych, jak osoba oceniona najwyżej w obecnej
procedurze nominacyjnej. Ogólna ocena kwalifikacji tych osób, obejmująca posia-
dane doświadczenie zawodowe, opinie wizytacyjne i służbowe na temat ich pracy,
wielkość uzyskanego przez nich poparcia środowiska sędziowskiego, a także oceny
na dyplomie ukończenia studiów i egzaminie sędziowskim, nie jest w przypadku któ-
rejkolwiek z nich tak wyróżniająca, jak ocena kwalifikacji Grzegorza M.
4
Powyżej przedstawione okoliczności spowodowały, że na posiedzeniu Krajo-
wej Rady Sądownictwa w dniu 12 października 2011 r. na Grzegorza M. oddano 15
głosów „za”, udzielając jego kandydaturze jednogłośnego poparcia. Na Lidię B. od-
dano 0 głosów „za”, 3 głosy „przeciw”, przy 12 głosach „wstrzymujących się”, w re-
zultacie nie uzyskała ona wymaganej bezwzględnej większości głosów.
Odwołanie od powyższej uchwały Krajowej Rady Sądownictwa złożyła Lidia
B., zaskarżając przedmiotową uchwałę w zakresie, w jakim Krajowa Rada Sądow-
nictwa postanowiła przedstawić Grzegorza M., natomiast nie przedstawiać Prezy-
dentowi RP z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego
Sądu Rejonowego w T. Lidii B. Odwołująca się zarzuciła zaskarżonej uchwale
sprzeczność z przepisem art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy o Krajowej Radzie Sądownic-
twa, przez niewłaściwe zastosowanie kryteriów ustawowych oceny kandydatów do
pełnienia urzędu sędziego. Odwołująca się wniosła o uchylenie zaskarżonej uchwały
w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Krajowej Radzie Sądownictwa do po-
nownego rozpoznania. W ocenie skarżącej ogólna ocena kwalifikacji Grzegorza M. -
chociaż wysoka - to jednak jest niższa od ogólnej oceny kwalifikacji odwołującej się.
Przesądzają o tym następujące okoliczności: Grzegorz M. ukończył studia prawnicze
z ogólną oceną dobry plus - odwołująca się ukończyła studia prawnicze z ogólną
oceną bardzo dobry. Grzegorz M. posiada tytuł magistra prawa - odwołująca się uzy-
skała w 2008 r. stopień naukowy doktora nauk prawnych. Grzegorz M. odbywał apli-
kację sądową pozaetatową - odwołująca się dostała się na aplikację sądową z dru-
gim wynikiem i odbywała aplikację sądową etatową. Grzegorz M. złożył egzamin
sędziowski z łączną oceną bardzo dobry uzyskując następujące oceny cząstkowe:
pięć ocen „bardzo dobry plus”, cztery oceny „bardzo dobre” i jedną ocenę „dobry”, co
daje średnią 5,15 - odwołująca się złożyła egzamin sędziowski z łączną oceną bar-
dzo dobry uzyskując następujące oceny cząstkowe: dwie oceny „celujące”, dwie
oceny „bardzo dobry plus”, trzy oceny „bardzo dobre”, jedną ocenę „dobry plus” i
jedną ocenę „dobry”, co daje średnią 5,17. Grzegorz M. od 22 maja 2006 r. do 30
kwietnia 2009 r. był zatrudniony na stanowisku asystenta sędziego w Sądzie Okrę-
gowym w K. w wydziale pracy i ubezpieczeń społecznych oraz w wydziale cywilnym
odwoławczym, z tym że okres zatrudnienia od 22 maja 2006 r. do 30 września 2008
r. przypadał na okres odbywania przez niego aplikacji sądowej pozaetatowej. Od 1
maja 2009 r. jest referendarzem sądowym w Sądzie Rejonowym K.-W. w K. w Wy-
dziale Cywilnym - odwołująca się wprawdzie nie zajmowała stanowiska asystenta
5
sędziego, jednak wynikało to z faktu, że w okresie od 1 października 2005 r. do 30
września 2008 r. była aplikantem sądowym etatowym dzięki czemu świadczyła pracę
w pełnym wymiarze czasu pracy we wszystkich wydziałach sądów rejonowych i
okręgowych zdobywając tym samym wszechstronną wiedzę i doświadczenie. Bezpo-
średnio po odbyciu aplikacji sądowej, z uwagi na uzyskany wynik na egzaminie sę-
dziowskim (w okręgu Sądu Okręgowego w Ł. przyjęto zasadę, zgodnie z którą osoby
z najwyższą oceną uzyskały mianowanie na stanowiska referendarza sądowego,
osoby z kolejnymi wynikami zostawały asystentami sędziego), została mianowana z
dniem 17 listopada 2008 r. referendarzem sądowym w Sądzie Rejonowym dla Ł. -Ś.
w Ł. w Wydziale Ksiąg Wieczystych. Odwołująca się podniosła, że wprawdzie praca
Grzegorza M. na stanowisku asystenta sędziego oraz referendarza sądowego zo-
stała oceniona wysoko, jednak ocena pracy odwołującej się na stanowisku referen-
darza sądowego jest również bardzo wysoka. Bardzo wysoka była także ocena pracy
odwołującej się na stanowisku aplikanta sądowego etatowego. Na uwagę zasługuje
okoliczność, że sędziowie patroni wystawili jej wyłącznie oceny „bardzo dobre” lub
„celujące”.
Odwołująca się podniosła, że posiada doświadczenie w pracy naukowo- dy-
daktycznej: w latach 2005 - 2008 ukończyła stacjonarne studia doktoranckie; w okre-
sie od 5 października 2009 do 23 stycznia 2011 r. zajmowała stanowisko adiunkta na
Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Ł. Na jej dotychczasowy dorobek nau-
kowy składa się: - monografia „Przestępstwa i wykroczenia przeciwko indywidualnym
i zbiorowym prawom pracownika”, Warszawa 2010; - podręcznik dla studentów
„Prawo pracy Egzamin w kieszeni”, Warszawa 2010 r.; osiem artykułów, między in-
nymi w takich czasopismach prawniczych jak: Państwo i Prawo […], Zeszyty Nau-
kowe Sądownictwa Administracyjnego […], Prokuratura i Prawo […], Praca i Zabez-
pieczenie Społeczne […]. W ocenie odwołującej się jedynym elementem, w którym
jej kandydatura ustępuje kandydaturze Grzegorza M.jest poparcie środowiska sę-
dziowskiego. Zwróciła ona jednak uwagę na to, że Grzegorz M. odbywał aplikację
sądową oraz zajmował stanowisko asystenta sędziego i referendarza sądowego w
okręgu Sądu Okręgowego w K. Odwołująca się odbywała aplikację sądową etatową
oraz pełniła funkcję referendarza sądowego w okręgu Sądu Okręgowego w Ł. Opinię
zaś w sprawie kandydatów na stanowisko sędziego w Sądzie Rejonowym w T. wy-
stawiało Kolegium Sądu Okręgowego w K. a następnie Przedstawiciele Zgromadze-
nia Ogólnego Sędziów Sądu Okręgowego w K.
6
W odpowiedzi na odwołanie Krajowa Rada Sądownictwa wniosła o jego odda-
lenie. Krajowa Rada Sądownictwa zwróciła uwagę na to, że zastosowanie kryteriów
oceny kandydatów na stanowisko sędziego określonych w art. 35 ust. 1 i ust. 2
ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa nie polega na uszeregowaniu kandydatów
według poszczególnych kryteriów, lecz decyduje całościowa ocena wynikająca z
łącznego ich zastosowania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 2010 r.,
III KRS 10/10). W przekonaniu Krajowej Rady Sądownictwa Grzegorz M. posiada
bardziej zróżnicowane doświadczenie zawodowe niż odwołująca się. Doświadczenia
tego nie można deprecjonować, powołując się, jak to czyni odwołująca się, na fakt,
że okres zatrudnienia Grzegorza M. na stanowisku asystenta sędziego przypadł na
czas odbywania przez niego aplikacji sądowej pozaetatowej. Ponadto, sugerowana
przez odwołującą się konieczność różnicowania kandydatów na podstawie sposobu
odbywania przez nich aplikacji (etatowa lub pozaetatowa) nie może znaleźć zasto-
sowania w postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa, bo miałaby znamiona
nieuzasadnionej dyskryminacji aplikantów pozaetatowych. Zarówno Grzegorz M., jak
i odwołująca się zostali bardzo wysoko ocenieni przez sędziów przełożonych i wizy-
tatorów (opinie bardzo dobre i wyróżniające). Oboje kandydaci uzyskali bardzo wy-
sokie oceny na dyplomach ukończenia studiów wyższych i egzaminie sędziowskim.
Nieznaczna różnica w tych ocenach nie może być interpretowana automatycznie na
niekorzyść Grzegorza M. (ze studiów - ocena „dobra plus" wobec oceny „bardzo
dobrej" odwołującej się; z egzaminu sędziowskiego - ocena „bardzo dobra", przy
średniej 5,15 wobec oceny „bardzo dobrej”, przy średniej 5,17 odwołującej się).
Grzegorz M. uzyskał przy tym wyższe poparcia środowiska sędziowskiego (jednogło-
śne poparcie Kolegium Sądu Okręgowego w K. - 8 głosów „za” - i drugi wynik pod-
czas głosowania Zgromadzenia Przedstawicieli Zgromadzenia Ogólnego Sędziów
tego Sądu - 24 głosy „za”, 6 głosów „przeciw”, przy 28 głosach „wstrzymujących się”,
a odwołująca się odpowiednio: 7 głosów „za”, 0 głosów „przeciw”, przy 1 głosie
„wstrzymującym się” podczas głosowania Kolegium oraz 6 głosów „za”, 8 głosów
„przeciw”, przy 44 głosach „wstrzymujących się” na Zgromadzeniu Przedstawicieli
Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Okręgowego w K.). W ocenie Krajowej Rady
Sądownictwa doświadczenie naukowo-dydaktyczne Lidii B. jest jedynym elementem,
w którym kandydatura Grzegorza M. jej ustępuje. Nie jest jednak decydującym kryte-
rium przy ocenie kandydatów do pełnienia stanowiska sędziego. Krajowa Rada Są-
downictwa podjęła zaskarżoną uchwałę po wszechstronnym rozważeniu wszystkich
7
okoliczności sprawy, co znajduje odzwierciedlenie w treści jej uzasadnienia: wzięto
pod uwagę doświadczenie zawodowe Grzegorza M., wnioski płynące z załączonych
do wniosku opinii wizytacyjnych i służbowych na temat jego pracy, uzyskane przez
kandydata oceny ze studiów i z egzaminu zawodowego, a także siłę udzielonego mu
poparcia środowiska sędziowskiego.
W odpowiedzi na odwołanie Grzegorz M. wniósł o odmowę przyjęcia odwoła-
nia do rozpoznania, ewentualnie o oddalenie odwołania, jako oczywiście bezzasad-
nego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprzeczność uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z prawem - stosownie do
art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U.
Nr 126, poz. 714) - stanowi podstawę odwołania do Sądu Najwyższego. Wniesione
odwołanie podlega rozpoznaniu w trybie, w jakim Sąd Najwyższy rozpoznaje skargi
kasacyjne w sprawach cywilnych (art. 44 ust. 3 ustawy). Zastosowanie przepisów
Kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej odnosi się między innymi do
zakresu rozpoznania sprawy przez Sąd Najwyższy określonego w art. 39813
k.p.c.
Sąd Najwyższy rozpoznaje zatem sprawę w granicach zaskarżenia oraz w granicach
podstaw, co oznacza - poza przypadkiem nieważności postępowania - rozpoznanie
podstawy odwołania w jej skonkretyzowanym określeniu.
Rozpatrywane odwołanie Lidii B. zaskarża uchwałę Krajowej Rady Sądownic-
twa […] w jej punkcie 1 dotyczącym przedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej
Polskiej Grzegorza M. z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku
sędziego Sądu Rejonowego w T. oraz w punkcie 2 w zakresie nieprzedstawienia
wniosku dotyczącego odwołującej się. Takie są granice rozpoznania uchwały Krajo-
wej Rady Sądownictwa przez Sąd Najwyższy wynikające z zakresu zaskarżenia,
natomiast granice wynikające z podstawy odwołania dotyczą ograniczenia jej do za-
rzutu sprzeczności zaskarżonej uchwały z art. 35 ust. 1 i 2 ustawy o Krajowej Radzie
Sądownictwa, przez niewłaściwe zastosowanie kryteriów ustawowych oceny kandy-
datów do pełnienia urzędu sędziego. Wobec skonkretyzowanej podstawy odwołania,
rozpoznając wynikające z niej kwestie w zakresie zastosowania art. 35 ustawy o
Krajowej Radzie Sądownictwa, Sąd Najwyższy miał na uwadze to, że odwołanie nie
obejmuje przepisów stanowiących podstawę prawną zaskarżonej uchwały. Odwoła-
8
nie nie zarzuca naruszenia przez Krajową Radę Sądownictwa jej kompetencji do
rozpatrywania i oceny kandydatów do pełnienia urzędu sędziowskiego oraz kompe-
tencji do przedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosków o powo-
łanie sędziów (art. 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa).
Istotne ograniczenie zagadnień, które w tej sprawie podlegały rozpoznaniu, wiąże się
również z nieobjęciem podstawą odwołania art. 33 ustawy o Krajowej Radzie Są-
downictwa, zwłaszcza odnośnie do określenia, że w sprawach indywidualnych Rada
podejmuje uchwały po wszechstronnym rozważeniu sprawy.
Jeżeli odwołująca się nie zarzuca Krajowej Radzie Sądownictwa niewłaściwe-
go wykorzystania należącej do niej kompetencji w zakresie rozpatrywania i oceny
kandydatów do pełnienia urzędu sędziego (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o KRS) i nie
kwestionuje wszechstronnego rozważenia sprawy (art. 33 ust. 1 ostawy o KRS), to
nieuprawniona jest hipoteza odwołania, iż w konsekwencji zarzuconego naruszenia
art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy o KRS doszło do wydania uchwały Krajowej Rady Są-
downictwa sprzecznej z prawem. Starając się uchwycić znaczenie postawionego w
odwołaniu zarzutu trzeba zwrócić uwagę na to, że wskazany przepis określa jedną z
sytuacji procedury przygotowania sprawy przez wyłoniony do tego (por. art. 31
ustawy o KRS) specjalny zespół. Chodzi tu nie o działanie i nie o przyjmowanie sta-
nowiska, a tym bardzej nie o rozstrzyganie sprawy przez Krajową Radę Sądownictwa
(por. art. 21 i art. 37 ust. 1 ustawy o KRS), ale - stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy - o
przygotowanie do rozpatrzenia i oceny na posiedzeniu Rady stanowiska powołanego
do tego zespołu. Jest to etap postępowania przygotowawczego, w ramach którego -
w myśl powołanego w odwołaniu art. 35 ustawy - następuje opracowanie przez ze-
spół listy rekomendowanych kandydatów. Ta lista rekomendowanych kandydatów
będąca efektem pracy zespołu, wyraża stanowisko zespołu i stanowisko to wraz z
jego uzasadnieniem (por. art. 34 ust. 1 i 3 ustawy) wykorzystuje Krajowa Rada Są-
downictwa wykonując na posiedzeniu Rady swą kompetencję, o której była mowa
wyżej i opierając się w rozstrzygnięciu sprawy na „wszechstronnym rozważeniu
sprawy, na podstawie udostępnionej dokumentacji oraz wyjaśnień uczestników po-
stępowania lub innych osób, jeżeli zostały złożone” (art. 33 ust. 1 ustawy). Stanowi-
sko zespołu może być, tak jak to nastąpiło w rozpatrywanym przypadku, zaakcepto-
wane przez Krajową Radę Sądownictwa rozpoznającą sprawę na posiedzeniu. Jed-
nakże stanowisko zespołu nie jest dla Rady wiążące, może go ona nie uwzględnić,
nie podzielając na przykład oceny referencji rekomendowanych przez zespół kandy-
9
datów w oparciu o przyjęte kryteria. Oznacza to, że przedstawiona w odwołaniu
ocena „opracowania” sprawy przez zespół nie przekłada się bezpośrednio na roz-
strzygnięcie sprawy w uchwale Krajowej Rady Sądownictwa i w związku z tym nie
jest wystarczające zakwestionowanie oceny wyrażonej przez zespół dla wykazania
sprzeczności z prawem uchwały Rady. Tymczasem w rozpatrywanym odwołaniu,
konstrukcja jego podstawy i przedstawiona argumentacja, w krytyce opracowania
zespołu bezpodstawnie upatruje sprzeczności uchwały z prawem. Jeżeli zaś posta-
wione w odwołaniu zarzuty zostaną odniesione do art. 35 ust. 1 i 2 ustawy o KRS
interpretowanego właściwie co do zakresu dotyczącego zespołu, to okazuje się, że
nie są one uzasadnione. Zespół bowiem wykonał to, co stosownie do wskazanych
przepisów do niego należało. Przygotował wszak do rozpatrzenia i oceny na posie-
dzeniu Rady swe stanowisko, w którym na jedno wolne stanowisko sędziowskie -
spośród 23 kandydatów - zarekomendował jedną osobę (art. 35 ust. 1 ustawy) oraz
w uzasadnieniu swego stanowiska przedstawił uwzględnienie kryteriów okreslonych
w art. 35 ust. 2 ustawy o KRS, to jest kwalifikacji, doświadczenia zawodowego, opinii
przełożonych, rekomendacji, publikacji i innych dokumentów dołączonych do karty
zgłoszenia, a także opinii kolegium właściwego sądu oraz oceny właściwego zgro-
madzenia ogólnego sędziów.
Sąd Najwyższy stwierdza, że odwołująca się nie zarzuca Zespołowi nie-
uwzględnienie któregokolwiek z wymienionych w art. 35 ust. 2 ustawy o KRS, kryte-
riów i okoliczności istotnych „przy ustalaniu kolejności kandydatów na liście”. Nie ma
też zarzutu błędnego ustalenia okoliczności faktycznych dotyczących kwalifikacji po-
szczególnych kandydatów, okoliczności ich doświadczenia zawodowego i innych,
których dotyczą kryteria i opinie właściwych organów sądów. Zarzut odwołania w
istocie rzeczy sprowadza się zatem wyłącznie do zakwestionowania wyrażonej w
stanowisku Zespołu jego oceny co do rekomendacji określonego kandydata, oceny
opartej na właściwej analizie wszystkich okoliczności. Zarzut ten nie jest zasadny,
przede wszystkim dlatego, że wyrażona w stanowisku Zespołu, jego ocena opiera się
na rzetelnym uwzględnieniu wszystkich istotnych okoliczności dotyczących osób
kandydujących na stanowisko sędziowskie. Stanowisko Zespołu - o czym była mowa
wyżej - nie miało znaczenia rozstrzygającego i ostatecznie stanowiło tylko materiał
przygotowujący do rozpatrzenia i oceny przez Krajową Radę Sądownictwa. Tego
jednak rozpatrzenia i tej oceny podstawa odwołania nie zakwestionowała odpowied-
nim zarzutem dotyczącym podstawy prawnej zaskarżonej uchwały.
10
Nie budzi zastrzeżeń wyrażona w uchwale uznaniowa kompetencja Krajowej
Rady Sądownictwa; uchwała została podjęta bez naruszenia przewidzianego w tym
przedmiocie trybu, i uwzględnia przedwidziane w ustawie przesłanki oceny osób
zgłaszających swe kandydatury na wolne stanowisko sędziowskie. Sprawdzając
uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa co od zgodności z prawem Sąd Najwyższy nie
przejmuje do własnej oceny i rozstrzygnięcia decyzji (kompetencji) o obsadzie okre-
ślonego stanowiska sędziowskiego.
Z powyższych przyczyn, uznając, że odwołanie nie ma uzasadnionej pod-
stawy, na zasadzie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 44 ust. 3 ustawy o Krajowej Ra-
dzie Sądownictwa Sąd Najwyższy oddalił odwołanie.
========================================