V CNP 70/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 70/11
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi W. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 listopada 2005 r., w sprawie z powództwa W. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Komendantowi Wojewódzkiemu Policji w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
W. M. zakwestionował skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 24 listopada 2005 r.
oddalający jego apelację w sprawie o zapłatę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z dwóch przyczyn. Nie spełnia wymagania
określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c., a także w art. 4248
§ 2 k.p.c.
Przepis art. 4246
§ 1 k.p.c. stanowi, że skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony
wyrok, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Od kwestionowanego skargą wyroku z dnia 24 listopada 2005 r. nie została
wniesiona skarga kasacyjna. Skarżący wniósł skargę dnia 19 maja 2011 r., a więc
po upływie terminu określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku uzależniona jest od istnienia
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że za wypadek wyjątkowy,
o którym mowa w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c., można uznać – przykładowo –
nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka zaskarżenia z powodu
ciężkiej choroby, katastrofy, klęski żywiołowej (postanowienie z dnia 2 lutego
2006 r., I CNP 4/06, OSNC 2006/6/113). Skarżący nie wykazał, że jakikolwiek
wyjątkowy wypadek występuje w jego sprawie. Stwierdził, że nie wniósł skargi
kasacyjnej, ponieważ powołany adwokat odmówił sporządzenia skargi,
uzasadniając to niezachowaniem terminu, nie poinformował jednak powoda
o możliwości złożenia wniosku o jego przywrócenie.
W przedmiotowej sprawie była możliwość zaskarżenia wyroku Sądu
Apelacyjnego w postaci wniesienia skargi kasacyjnej, istniała zatem możliwość jego
uchylenia lub zmiany. Skarżący nie skorzystał z tej możliwości. W istocie wniesioną
3
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
zastępuje środki prawne przysługujące od wyroku sądu drugiej instancji na
zasadach ogólnych.
Jeżeli strona miała obiektywną możliwość skorzystania ze środków
prawnych i z tej możliwości nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie,
to skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c.). Następuje to zarówno przy
świadomej rezygnacji z wniesienia środka odwoławczego, jak i przy zawinionej
przez stronę niemożności skorzystania z takiego środka (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r. V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Z powyższych względów skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 i § 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi W. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 listopada 2005 r., w sprawie z powództwa W. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Komendantowi Wojewódzkiemu Policji w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
W. M. zakwestionował skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 24 listopada 2005 r.
oddalający jego apelację w sprawie o zapłatę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z dwóch przyczyn. Nie spełnia wymagania
określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c., a także w art. 4248
§ 2 k.p.c.
Przepis art. 4246
§ 1 k.p.c. stanowi, że skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony
wyrok, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Od kwestionowanego skargą wyroku z dnia 24 listopada 2005 r. nie została
wniesiona skarga kasacyjna. Skarżący wniósł skargę dnia 19 maja 2011 r., a więc
po upływie terminu określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku uzależniona jest od istnienia
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że za wypadek wyjątkowy,
o którym mowa w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c., można uznać – przykładowo –
nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka zaskarżenia z powodu
ciężkiej choroby, katastrofy, klęski żywiołowej (postanowienie z dnia 2 lutego
2006 r., I CNP 4/06, OSNC 2006/6/113). Skarżący nie wykazał, że jakikolwiek
wyjątkowy wypadek występuje w jego sprawie. Stwierdził, że nie wniósł skargi
kasacyjnej, ponieważ powołany adwokat odmówił sporządzenia skargi,
uzasadniając to niezachowaniem terminu, nie poinformował jednak powoda
o możliwości złożenia wniosku o jego przywrócenie.
W przedmiotowej sprawie była możliwość zaskarżenia wyroku Sądu
Apelacyjnego w postaci wniesienia skargi kasacyjnej, istniała zatem możliwość jego
uchylenia lub zmiany. Skarżący nie skorzystał z tej możliwości. W istocie wniesioną
3
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
zastępuje środki prawne przysługujące od wyroku sądu drugiej instancji na
zasadach ogólnych.
Jeżeli strona miała obiektywną możliwość skorzystania ze środków
prawnych i z tej możliwości nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie,
to skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c.). Następuje to zarówno przy
świadomej rezygnacji z wniesienia środka odwoławczego, jak i przy zawinionej
przez stronę niemożności skorzystania z takiego środka (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r. V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Z powyższych względów skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 i § 2 k.p.c.