V CNP 72/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 72/11
.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi C. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego z dnia 22 czerwca 2010 r. w sprawie
z wniosku C. P.
przy uczestnictwie W. P.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Prawomocnym postanowieniem z dnia 22 czerwca 2010 r. Sąd Okręgowy
zmienił zaskarżone postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 16 listopada 2009 r.
ustalając, między innymi, równe udziały stron w sprawie o podział majątku
wspólnego.
Postanowienie Sądu Okręgowego wnioskodawczyni zakwestionowała
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w części
ustalającej równe udziały w majątku wspólnym i związane z tym spłaty, a także
koszty procesowe oraz w części zasądzającej od wnioskodawczyni na rzecz
uczestnika koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.
W skardze zarzuciła naruszenie prawa procesowego w postaci art. 381 k.p.c. w zw.
z art. 217 § 2 k.p.c., naruszenie art. 386 § 1 i art. 386 § 4 k.p.c., skutkujące
naruszeniem art. 78 oraz art. 176 Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga podlega odrzuceniu z dwóch przyczyn.
Po pierwsze, zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą
być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru
postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawującego nadzór nad działalnością sądów
powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów
pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających i nie może być
kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżącą są związane z problematyką ustaleń
faktycznych i korzystaniem przez Sąd z określonych środków dowodowych.
Wywody skarżącej stanowią wyłącznie polemikę z oceną materiału dowodowego
przeprowadzoną przez Sądy orzekające w sprawie. Nieprawdziwy jest powoływany
przez skarżącą zarzut, że Sąd pominął dowód z przesłuchania wnioskodawczyni.
3
Z analizy akt sprawy wynika, że wnioskodawczyni była słuchana dwukrotnie (k. 38
– 39 i k. 525).
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
jest niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4,
poz. 76; z dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r.,
V CNP 55/06, niepubl.).
Po drugie, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wymaga uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody wywołanej
kwestionowanym orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w związku z art. 4241
§ 1
k.p.c.), a niespełnienie tego wymagania powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
Wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła wystąpienia szkody wywołanej
zaskarżonym postanowieniem. Skarżąca ograniczyła się do stwierdzenia,
że szkody upatruje w konieczności zapłaty na rzecz uczestnika postępowania
kwoty 57.248,32 zł, nie zawarła przy tym żadnego uzasadnienia.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł o odrzuceniu skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi C. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego z dnia 22 czerwca 2010 r. w sprawie
z wniosku C. P.
przy uczestnictwie W. P.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Prawomocnym postanowieniem z dnia 22 czerwca 2010 r. Sąd Okręgowy
zmienił zaskarżone postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 16 listopada 2009 r.
ustalając, między innymi, równe udziały stron w sprawie o podział majątku
wspólnego.
Postanowienie Sądu Okręgowego wnioskodawczyni zakwestionowała
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w części
ustalającej równe udziały w majątku wspólnym i związane z tym spłaty, a także
koszty procesowe oraz w części zasądzającej od wnioskodawczyni na rzecz
uczestnika koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.
W skardze zarzuciła naruszenie prawa procesowego w postaci art. 381 k.p.c. w zw.
z art. 217 § 2 k.p.c., naruszenie art. 386 § 1 i art. 386 § 4 k.p.c., skutkujące
naruszeniem art. 78 oraz art. 176 Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga podlega odrzuceniu z dwóch przyczyn.
Po pierwsze, zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą
być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru
postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawującego nadzór nad działalnością sądów
powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów
pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających i nie może być
kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżącą są związane z problematyką ustaleń
faktycznych i korzystaniem przez Sąd z określonych środków dowodowych.
Wywody skarżącej stanowią wyłącznie polemikę z oceną materiału dowodowego
przeprowadzoną przez Sądy orzekające w sprawie. Nieprawdziwy jest powoływany
przez skarżącą zarzut, że Sąd pominął dowód z przesłuchania wnioskodawczyni.
3
Z analizy akt sprawy wynika, że wnioskodawczyni była słuchana dwukrotnie (k. 38
– 39 i k. 525).
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
jest niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4,
poz. 76; z dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r.,
V CNP 55/06, niepubl.).
Po drugie, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wymaga uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody wywołanej
kwestionowanym orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w związku z art. 4241
§ 1
k.p.c.), a niespełnienie tego wymagania powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
Wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła wystąpienia szkody wywołanej
zaskarżonym postanowieniem. Skarżąca ograniczyła się do stwierdzenia,
że szkody upatruje w konieczności zapłaty na rzecz uczestnika postępowania
kwoty 57.248,32 zł, nie zawarła przy tym żadnego uzasadnienia.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł o odrzuceniu skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.).