Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 86/11
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie ze skargi J. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego z dnia 30 czerwca 2008 r.,
w sprawie z wniosku J. V.
przy uczestnictwie J. C.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 maja 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2008 r. Sąd Rejonowy orzekł w sprawie
z wniosku J. C., z udziałem J. C., o podział majątku.
Uczestnik J. C. wniósł skargę na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c., w której
żądał stwierdzenia niezgodności z prawem tego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmienienie lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis ten
wyraża zasadę, że przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykorzystanie przez stronę
przysługujących jej środków prawnych. Wyjątek od wskazanej zasady przewiduje
art. 4241
§ 2 k.p.c., który w sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych, dopuszczalność skargi uzależnia od kumulatywnego spełnienia
dwóch przesłanek: istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania
niezgodności z prawem o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela.
Skarżący nie wykazał, że w przedmiotowej sprawie wystąpił wyjątkowy
wypadek, który uniemożliwił mu złożenie w terminie apelacji od postanowienia
Sądu Rejonowego z dnia 30 czerwca 2008 r.
Poza tym, analiza sprawy będącej przedmiotem skargi wskazuje, że brak
jest podstaw do uznania, iż pogląd prawny leżący u podstaw zaskarżonego
postanowienia z dnia 30 czerwca 2008 r. narusza podstawowe zasady porządku
prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i obywatela.
Tym samym należy stwierdzić, iż nie zachodzi wyjątkowy wypadek, o którym mowa
w art. 4241
§ 2 k.p.c.
3
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 2
k.p.c.).