II CZ 33/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 33/12
POSTANOWIENIE
Dnia 13 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa Kredyt Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie
przeciwko M. I. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w Ł. w likwidacji, i in.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 13 czerwca 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 grudnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2011 r. Są Apelacyjny oddalił wniosek
pozwanych o przywrócenie terminu do złożenia skarg kasacyjnych i odrzucił skargi
tych pozwanych (pkt 1 i 2 postanowienia). Odrzucenie skarg nastąpiło z tej
przyczyny, że zostały one wniesione po terminie dwóch miesięcy, a wniosek
pozwanych o przywrócenie terminu do ich wniesienia, nie został uwzględniony.
Skargi nadano w urzędzie pocztowym w ostatnim dniu terminu do wniesienia tego
środka zaskarżenia, tj. w dniu 6 grudnia 2010 r., przy czym jako adresata wskazano
„Sąd Okręgowy w Ł.”, a nie „Sąd Apelacyjny, w rezultacie przekazanie skarg
Sądowi właściwemu nastąpiło dopiero w dniu 9 grudnia 2010 r.
W zażaleniu pozwanych na rozstrzygnięcie o odrzuceniu skarg kasacyjnych,
zawarte w pkt 2 postanowienia z dnia 8 grudnia 2011 r., skarżący zarzucili
naruszenie art. 148 § 2, art. 397 § 2 w zw. z art. 386 § 4 i w zw. z art. 168 § 1 k.p.c.
oraz art. 3985
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c.
Skarżący wnosili o uchylenie zaskarżonego postanowienia, a także
rozpoznanie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 zaskarżonego postanowienia na
podstawie art. 380 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z ustaleń faktycznych wynika, że skargi kasacyjne złożone zostały po
upływie dwumiesięcznego terminu przewidzianego do ich wniesienia; istniały zatem
podstawy do ich odrzucenia (art. 3985
k.p.c. i art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Pełnomocnik pozwanych złożył „nowy wniosek o przywrócenie terminu do
złożenia skargi kasacyjnej”, czyniąc to w odpowiedzi na skierowane do niego przez
Sąd pytanie o przyczyny „zaadresowania przez nadawcę koperty zawierającej
skargę na Sąd Okręgowy w Ł., a nie Sąd Apelacyjny” (k. 1760 akt; zaadresowana
koperta, k. 1603 akt sprawy). Odpowiedź taką i bliższe wyjaśnienia zawarto w
piśmie pełnomocnika pozwanych z dnia 10 stycznia 2011 r. (k. 1768), na które
powołano się również w treści zażalenia.
W ocenie Sądu Najwyższego, nie było podstaw do podważania
rozstrzygnięcia oddalającego wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skarg
3
kasacyjnych. Nie można przyjąć, że skarżący wykazali, iż skargi kasacyjne zostały
wniesione po terminie bez ich winy w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c. W uzasadnieniu
zażalenia skarżący potwierdzają tylko te okoliczności, w których doszło do
skierowania przesyłki pocztowej zawierającej skargi kasacyjne do Sądu
Okręgowego a nie do Sądu Apelacyjnego. Przesyłka pocztowa została nadana
przez pracownika kancelarii, a wiec osobę podlegającą kierownictwu pracodawcy.
Nie ma przy tym znaczenia staż pracowniczy tej osoby, jej doświadczenie, ani
także podane w zażaleniu motywy skierowania przesyłki pod niewłaściwy adres.
Z tego względu bez znaczenia jest także sugerowane przez skarżących
„zamieszanie związane ze zmianą siedziby przez Sąd Apelacyjny”. W tej sytuacji
zażalenie pozwanych należało oddalić (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.)
jako nieuzasadnione.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa Kredyt Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie
przeciwko M. I. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w Ł. w likwidacji, i in.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 13 czerwca 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 grudnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2011 r. Są Apelacyjny oddalił wniosek
pozwanych o przywrócenie terminu do złożenia skarg kasacyjnych i odrzucił skargi
tych pozwanych (pkt 1 i 2 postanowienia). Odrzucenie skarg nastąpiło z tej
przyczyny, że zostały one wniesione po terminie dwóch miesięcy, a wniosek
pozwanych o przywrócenie terminu do ich wniesienia, nie został uwzględniony.
Skargi nadano w urzędzie pocztowym w ostatnim dniu terminu do wniesienia tego
środka zaskarżenia, tj. w dniu 6 grudnia 2010 r., przy czym jako adresata wskazano
„Sąd Okręgowy w Ł.”, a nie „Sąd Apelacyjny, w rezultacie przekazanie skarg
Sądowi właściwemu nastąpiło dopiero w dniu 9 grudnia 2010 r.
W zażaleniu pozwanych na rozstrzygnięcie o odrzuceniu skarg kasacyjnych,
zawarte w pkt 2 postanowienia z dnia 8 grudnia 2011 r., skarżący zarzucili
naruszenie art. 148 § 2, art. 397 § 2 w zw. z art. 386 § 4 i w zw. z art. 168 § 1 k.p.c.
oraz art. 3985
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c.
Skarżący wnosili o uchylenie zaskarżonego postanowienia, a także
rozpoznanie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 zaskarżonego postanowienia na
podstawie art. 380 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z ustaleń faktycznych wynika, że skargi kasacyjne złożone zostały po
upływie dwumiesięcznego terminu przewidzianego do ich wniesienia; istniały zatem
podstawy do ich odrzucenia (art. 3985
k.p.c. i art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Pełnomocnik pozwanych złożył „nowy wniosek o przywrócenie terminu do
złożenia skargi kasacyjnej”, czyniąc to w odpowiedzi na skierowane do niego przez
Sąd pytanie o przyczyny „zaadresowania przez nadawcę koperty zawierającej
skargę na Sąd Okręgowy w Ł., a nie Sąd Apelacyjny” (k. 1760 akt; zaadresowana
koperta, k. 1603 akt sprawy). Odpowiedź taką i bliższe wyjaśnienia zawarto w
piśmie pełnomocnika pozwanych z dnia 10 stycznia 2011 r. (k. 1768), na które
powołano się również w treści zażalenia.
W ocenie Sądu Najwyższego, nie było podstaw do podważania
rozstrzygnięcia oddalającego wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skarg
3
kasacyjnych. Nie można przyjąć, że skarżący wykazali, iż skargi kasacyjne zostały
wniesione po terminie bez ich winy w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c. W uzasadnieniu
zażalenia skarżący potwierdzają tylko te okoliczności, w których doszło do
skierowania przesyłki pocztowej zawierającej skargi kasacyjne do Sądu
Okręgowego a nie do Sądu Apelacyjnego. Przesyłka pocztowa została nadana
przez pracownika kancelarii, a wiec osobę podlegającą kierownictwu pracodawcy.
Nie ma przy tym znaczenia staż pracowniczy tej osoby, jej doświadczenie, ani
także podane w zażaleniu motywy skierowania przesyłki pod niewłaściwy adres.
Z tego względu bez znaczenia jest także sugerowane przez skarżących
„zamieszanie związane ze zmianą siedziby przez Sąd Apelacyjny”. W tej sytuacji
zażalenie pozwanych należało oddalić (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.)
jako nieuzasadnione.