III KK 389/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 389/11
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 27 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy – Izba Karna w składzie:
Przewodniczący SSN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 czerwca 2012 r.,
sprawy D. S.
skazanego z art. 278 § 1 i inne k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 14 czerwca 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 22 lutego 2011 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zwalnia skazanego od kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego,
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. Ś.Kancelaria
Adwokacka 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote
osiemdziesiąt groszy) w tym 23% podatku VAT wynagrodzenia za
sporządzenie i wniesienie kasacji.
2
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 14 czerwca 2011 r., utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2011 r., którym D. S. został skazany
za przestępstwo zakwalifikowane z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 278 § 5 k.k. w
zw. z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z
art. 11 § 2 k.k.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
wniósł jego obrońca i zarzucając „rażące naruszenie przepisów prawa
procesowego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: art.
433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410
k.p.k., wynikające z podzielenia przez Sąd Okręgowy całkowicie dowolnych
ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji w kwestii uczestnictwa
skazanego D. S. w popełnieniu przypisanego mu w pkt II wyroku Sądu I
instancji czynu”, a także „art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z
art. 424 § 2 k.p.k., wobec jedynie ogólnikowego odniesienia się co do zarzutu
dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych”, wniósł o uchylenie wyroków
Sądów obu instancji i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego
rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o
uznanie jej za oczywiście bezzasadną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu art. 535 § 3 k.p.k., i
jako taka została oddalona, natomiast skazany został zwolnionych od kosztów
sądowych postępowania kasacyjnego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z
art. 634 k.p.k., art. 636 § 1 k.p.k. i art. 518 k.p.k.
Wniesiona w tej sprawie apelacja, w istocie, stanowi powtórzenie
zarzutów apelacji i nie wykazując błędności stanowiska Sądu Okręgowego
zaprezentowanego w uzasadnieniu jego orzeczenia, przedstawia własną ocenę
dowodów przeprowadzonych w tej sprawie przez Sąd Rejonowy. Natomiast
3
zarzut obrazy przez Sąd odwoławczy przepisów art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3
k.p.k. jest oczywiście chybiony. Sąd ten syntetycznie, ale w wystarczającym
zakresie, ustosunkował się do wszystkich zarzutów apelacji, wskazując dlaczego
akceptuje ocenę dowodów i ustalenia dokonane przez Sąd pierwszej instancji.
Ponownie dokonał oceny wyjaśnień współoskarżonej, zeznań pokrzywdzonego i
zeznań świadka M. S., przekonująco wywodząc, dlaczego zaaprobował
stanowisko co do tych dowodów Sądu Rejonowego.
Sporządzenie i wniesienie w tej sprawie kasacji przez obrońcę z urzędu,
uzasadniało zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz należnego
wynagrodzenia.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w
postanowieniu.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 27 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy – Izba Karna w składzie:
Przewodniczący SSN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 czerwca 2012 r.,
sprawy D. S.
skazanego z art. 278 § 1 i inne k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 14 czerwca 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 22 lutego 2011 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zwalnia skazanego od kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego,
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. Ś.Kancelaria
Adwokacka 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote
osiemdziesiąt groszy) w tym 23% podatku VAT wynagrodzenia za
sporządzenie i wniesienie kasacji.
2
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 14 czerwca 2011 r., utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2011 r., którym D. S. został skazany
za przestępstwo zakwalifikowane z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 278 § 5 k.k. w
zw. z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z
art. 11 § 2 k.k.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
wniósł jego obrońca i zarzucając „rażące naruszenie przepisów prawa
procesowego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: art.
433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410
k.p.k., wynikające z podzielenia przez Sąd Okręgowy całkowicie dowolnych
ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji w kwestii uczestnictwa
skazanego D. S. w popełnieniu przypisanego mu w pkt II wyroku Sądu I
instancji czynu”, a także „art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z
art. 424 § 2 k.p.k., wobec jedynie ogólnikowego odniesienia się co do zarzutu
dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych”, wniósł o uchylenie wyroków
Sądów obu instancji i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego
rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o
uznanie jej za oczywiście bezzasadną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu art. 535 § 3 k.p.k., i
jako taka została oddalona, natomiast skazany został zwolnionych od kosztów
sądowych postępowania kasacyjnego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z
art. 634 k.p.k., art. 636 § 1 k.p.k. i art. 518 k.p.k.
Wniesiona w tej sprawie apelacja, w istocie, stanowi powtórzenie
zarzutów apelacji i nie wykazując błędności stanowiska Sądu Okręgowego
zaprezentowanego w uzasadnieniu jego orzeczenia, przedstawia własną ocenę
dowodów przeprowadzonych w tej sprawie przez Sąd Rejonowy. Natomiast
3
zarzut obrazy przez Sąd odwoławczy przepisów art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3
k.p.k. jest oczywiście chybiony. Sąd ten syntetycznie, ale w wystarczającym
zakresie, ustosunkował się do wszystkich zarzutów apelacji, wskazując dlaczego
akceptuje ocenę dowodów i ustalenia dokonane przez Sąd pierwszej instancji.
Ponownie dokonał oceny wyjaśnień współoskarżonej, zeznań pokrzywdzonego i
zeznań świadka M. S., przekonująco wywodząc, dlaczego zaaprobował
stanowisko co do tych dowodów Sądu Rejonowego.
Sporządzenie i wniesienie w tej sprawie kasacji przez obrońcę z urzędu,
uzasadniało zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz należnego
wynagrodzenia.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w
postanowieniu.