Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 35/12
POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSA Andrzej Niedużak
w sprawie z powództwa F. K.
przeciwko Gminie B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 czerwca 2012 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie o kosztach procesu zawarte w punkcie drugim
wyroku Sądu Okręgowego w .
z dnia 25 stycznia 2012 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem zawartym w wyroku z dnia 25 stycznia 2012 r. Sąd
Okręgowy w T. zasądził od powoda na rzecz pozwanej koszty postępowania w
kwocie 1200 złotych, opierając się na treści art. 98 k.p.c. Wskazał, że nie znalazł
podstaw do zastosowania, przy orzekaniu o kosztach postępowania, art. 102 k.p.c.
Zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania złożył
powód, wnosząc o jego zmianę oraz orzeczenie o kosztach postępowania
zażaleniowego. W uzasadnieniu wskazał, że Sąd wadliwie uznał, iż w sprawie nie
znajduje zastosowania art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione. Skarżący podniósł, że Sąd opierając się na
treści art. 98 k.p.c. i orzekając o kosztach postępowania, naruszył art. 102 k.p.c.,
wskazując, iż w sprawie występują szczególnie uzasadnione okoliczności, które
uzasadniają odstąpienie od obciążania powoda kosztami postępowania.
Przywołany przez skarżącego przepis, istotnie przewiduje wyjątek od – odnoszącej
się do obowiązku rozliczania kosztów postępowania - zasady odpowiedzialności za
wynik procesu i pozwala na odstąpienie od niej „w szczególnie uzasadnionych
wypadkach”. Fakt ich nastąpienia (bądź braku) podlega ocenie sądu orzekającego
w jednostkowym przypadku, także na tle całokształtu rozpoznanej sprawy.
Sąd ustalił stan majątkowy powoda, w tym posiadany przez niego majątek
(nieruchomości, ruchomości) oraz stałe osiągane dochody. Na podstawie
tak ustalonego stanu majątkowego powoda uznał, że brak jest podstaw do
zastosowania względem niego wyjątku, o którym mowa w art. 102 k.p.c., i z taką
oceną należy się zgodzić. Należy bowiem przypomnieć, że odpłatność wymiaru
sprawiedliwości stanowi regułę, od której art. 102 k.p.c. jest wyjątkiem. Powód nie
znajduje się w sytuacji majątkowej, która uzasadniałaby zastosowanie względem
niego tego wyjątku.
Z uwagi na powyższe, postanowienie Sądu Apelacyjnego odpowiada prawu,
a zatem Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c., orzekł jak
w sentencji.
3
jw